Asesor komorniczy nie ma konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do bycia komornikiem, a art. 60 Konstytucji nie gwarantuje przyjęcia do służby publicznej, gwarantuje zaś każdemu obywatelowi, korzystającemu z pełni praw publicznych, prawo dostępu do służby publicznej na jednakowych zasadach.

W przypadku przesłanki ne bis in idem Trybunał Konstytucyjny dokonuje oceny danej sprawy w kategoriach pragmatycznych, oceniając celowość prowadzenia postępowania i orzekania w kwestii, która została już jednoznacznie i ostatecznie rozstrzygnięta przez ten organ.

Prekluzja dowodowa w k.p.c. nie ma charakteru absolutnego i w określonych sytuacjach pozwala na powoływanie nowych dowodów i twierdzeń na dalszym etapie postępowania dowodowego. Wskazując na rozumienie art. 47912 § 1 k.p.c. w orzecznictwie sądowym, Trybunał Konstytucyjny ustalił, że przepis ten nie wyklucza dyskrecjonalnej władzy sądu przełamującej rygoryzm prekluzji dowodowej. Przepis ten stanowi

Nie jest prawidłowe stanowisko skarżącej upatrujące przyczyny zarzucanego naruszenia praw konstytucyjnych wyłącznie w treści samoistnie ujmowanego art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266, ze zm.),nawet bowiem ewentualne uchylenie zaskarżonego przepisu nie prowadziłoby do usunięcia

Zbędne jest merytoryczne orzekanie w sytuacji, w której w stosunku do normy prawnej zakwestionowanej w skardze wypowiedział się już Trybunał Konstytucyjny, tym bardziej w sytuacji, w której orzeczono niekonstytucyjność kwestionowanego przepisu i utratę jego mocy obowiązującej.

Choć w przypadku małżonka winnego rozkładu pożycia brak jest określonego kalendarzowo terminu ograniczającego zakres czasowy jego obowiązku alimentacyjnego, to jednak obowiązek ten nie powstaje lub wygasa, jeżeli drugi z małżonków nie pozostaje w niedostatku. Pozwala to zachować zasadę, że za materialny poziom życia po rozwodzie zasadniczo odpowiedzialni są indywidualnie sami byli małżonkowie, a obowiązek

Art. 63 ust. 3 i 4 w zw. z art. 27a ust. 1 u.stawy o komornikach sądowych i egzekucji nie może być podstawą skargi kasacyjnej.

Umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ulega rozwiązaniu z chwilą udokumentowania trwałej i zupełnej utraty posiadania pojazdu mechanicznego w okolicznościach niepowodujących zmiany posiadacza, z uwzględnieniem art. 79 ust. 1 pkt 5 ustawy - Prawo o ruchu drogowym”.

1. Wybór prawa właściwego wywiera skutek przewidziany art. 6 konwencji Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzonej w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (Dz.U z 1997 r. Nr 45, poz. 286), wtedy gdy wybranym statutem kontraktowym jest prawo państwa nie związanego tą konwencją. 2. O wysokości odsetek od zaległej ceny należnej na podstawie kontraktu, do którego ma zastosowanie

Teza o naruszeniu wymogów przyzwoitej legislacji, skutkującym rozbieżnością w stosowaniu danej regulacji prawnej, winna znaleźć potwierdzenie w jednoznacznie zarysowanym rozdzieleniu się stanowisk sądów orzekających w indywidualnych sprawach.

Skoro art. 18 ust. 5 ustawy o transporcie określa warunki prowadzenia działalności gospodarczej, a - co oczywiste - Rada Gminy przedsiębiorcą nie jest (nie jest tym samym adresatem przepisu), to zaskarżone unormowanie nie dotyczy spraw objętych zakresem działania wnioskodawcy [czego wymaga art. 191 ust. 2 Konstytucji].

Procedura zawierania umów w obrocie profesjonalnym określona w k.c. nie pozostaje w związku z wolnością pracy.

Art. 32 ust. 1 Konstytucji tworzy prawo podmiotowe o szczególnym charakterze: jego naruszenie może być rozpatrywane jedynie w zakresie innego konstytucyjnego prawa lub wolności (metaprawo).

Art. 3853 k.c. nie może być traktowany jako norma, na postawie której sąd orzekł ostatecznie o konstytucyjnych prawach lub obowiązkach skarżącego w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji.

Art. 3701 k.p.c. odnosi się do zasad kontroli formalnej apelacji. Sprawa, w której wniesiono apelację została już zatem rozpoznana przez sąd pierwszej instancji i tym samym nie można mówić o tym, by dopuszczalność kontroli tego pisma z punktu widzenia występowania braków formalnych naruszała którykolwiek z aspektów prawa do sądu w rozumieniu art. 45 ust. 1 Konstytucji.

Art. 4 i art. 5 ustawy o denominacji złotego w żadnej mierze nie ingerują w sferę praw majątkowych osób zainteresowanych, tj. posiadaczy obligacji, skoro nie prowadzą do realnego obniżenia wartości inkorporowanych wierzytelności.

Niezgodny z powołanymi standardami konstytucyjnymi jest nie tyle brak możliwości zaskarżenia postanowienia Sądu Najwyższego odmawiającego przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania, lecz uczynienie tego w powiązaniu z rozpoznaniem jej na posiedzeniu niejawnym i wydanie orzeczenia bez uzasadnienia. Niekonstytucyjna jest więc jedynie możliwość kumulacji kilku ograniczeń wyłączających obowiązek informacyjny

Kluczowe znaczenie dla dopuszczalności nadania skardze konstytucyjnej dalszego biegu ma spełnienie przez skarżącego przesłanek formalnych, do których należy uzyskanie przez niego prawomocnego wyroku lub postanowienia sądu, wydanych na podstawie zaskarżonych przepisów, prowadzących do naruszenia konstytucyjnych praw lub wolności oraz dochowanie trzymiesięcznego terminu zakreślonego dla wniesienia skargi

Wniesienie skargi konstytucyjnej uwarunkowane jest stwierdzeniem naruszenia prawa gwarantowanego Konstytucją, nie zaś istnieniem abstrakcyjnego ryzyka, że do naruszenia takiego mogłoby dojść - w szczególnych i trudnych do przewidzenia okolicznościach.

Żądając stwierdzenia niekonstytucyjności art. 124 ust. 1 pkt 3 ustawy o prawie autorskim, skarżący domaga się polepszenia swojej sytuacji prawnej, to zaś zagadnienie należy do polityki stanowienia prawa i nie wynika z powołanego jako wzorzec kontroli art. 64 Konstytucji.

Do naruszenia prawa skarżącej do decydowania o życiu osobistym doszło już bowiem z chwilą wydania decyzji o odmowie sporządzenia aktu małżeństwa; skarżąca winna była zatem skorzystać ze środków prawnych przysługujących jej w postępowaniu, w którym przedmiotem kontroli byłaby ta decyzja. Dopiero po jego zakończeniu spełniona byłaby przesłanka wyczerpania drogi prawnej, przewidziana w art. 46 ust. 1

Postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym może stanowić alternatywę w stosunku do przysługującej każdemu na mocy art. 45 ust. 1 Konstytucji sądowej ochrony konstytucyjnych praw lub wolności. Skarżący - w zależności od tego, czy jego zarzuty dotyczą wadliwości indywidualnych rozstrzygnięć zapadłych w jego sprawie, czy też wadliwości treści normatywnych stanowiących oparcie dla wydawanych rozstrzygnięć