Przed końcem 2008 r. planowane jest połączenie dwóch spółek kapitałowych przez przejęcie spółki córki przez spółkę matkę. Spółka przejmująca jest właścicielem 100% udziałów spółki przejmowanej. Spółka przejmowana posiada nierozliczone straty podatkowe za lata 2002, 2004, 2005 (w sumie 90 000 zł straty podatkowej do rozliczenia). W zeznaniu podatkowym za 2007 r. również spodziewana jest strata w kwocie

Spółka z siedzibą w Austrii nabyła w 2004 r. udziały w polskiej spółce z o.o. Obecnie spółka austriacka zamierza sprzedać te udziały za cenę większą od wydatków na ich nabycie, uzyskując ze sprzedaży znaczny dochód. Czy taki dochód spółka austriacka powinna opodatkować w Polsce, w sytuacji gdy nie prowadzi i nigdy nie prowadziła w Polsce żadnej działalności? Należy dodać, że nabywca udziałów od spółki

W niektórych przypadkach ściągnięcie wierzytelności od dłużników jest niemożliwe. Przepisy updop i analogicznie updof (w artykule powołujemy przepisy updop) przewidują możliwość uwzględnienia w kosztach wierzytelności niemożliwych do ściągnięcia. Określają jednak warunki skorzystania z tej możliwości.

Przepis art. 322 k.p.c. może być zastosowany tylko wtedy, gdy powód określił dokładnie żądanie i wskazał uzasadniające je okoliczności faktyczne (art. 187 § 1 k.p.c.).

Wykazanie przez dziennikarza, że źródłem ujawnionych faktów i ocen był urzędujący Minister Sprawiedliwości, którego informacje dziennikarz sprawdził w innych dostępnych sobie źródłach i opublikował wraz z wypowiedzią sędziego w tym przedmiocie uchyla bezprawność publikacji prasowej naruszającej dobra osobiste sędziego.

Jeżeli Trybunał Konstytucyjny odraczając utratę mocy obowiązującej uznanej za niezgodną z Konstytucją normy prawnej nie orzekł w przedmiocie przyznania wnioskodawcy przywileju indywidualnej korzyści, wnioskodawca nie jest uprawniony do złożenia skargi o wznowienie postępowania, w którym orzeczenie wydano na podstawie niekonstytucyjnej normy prawnej, przed wejściem w życie tego wyroku.

Przepis art. 322 k.p.c. nie ma zastosowania w sytuacjach, gdy wysokości żądania nie można dokładnie ustalić tylko dlatego, że dowody zgłoszone w sprawie gospodarczej uległy sprekludowaniu na podstawie art. 47912 § 1 k.p.c.

Przejęcie długu w obszarze art. 519 § 1 kodeksu cywilnego nie stanowi podstawy podatkowego następstwa prawnego unormowanego w rozdziale 14 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.). Spłata przejętego długu i związanych z nim odsetek nie może zasadniczo stanowić kosztu uzyskania przychodu przejemcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 (in initio) ustawy