Normy wynikające z art. 510 par. 2 Kc stanowiły jedynie punkt odniesienia w procesie sądowej kontroli poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych w zakresie podatkowych konsekwencji zawartej przez skarżącego umowy.

W przypadku zarządu wieloosobowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, to na nim spoczywał obowiązek takiego zorganizowania jego pracy, aby w każdym czasie spółka mogła być reprezentowana na zewnątrz. Niepodjęcie przez zarząd działań zapewniających taką jego organizację, a przez co pozbawienie w określonym czasie możliwości jej reprezentowania, stanowi przejaw braku niezbędnej staranności w dbaniu