Z faktu, iż skarżący wyrejestrował pojazd w czasie obowiązywania ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41 ze zm./ nie można wyprowadzić wniosku, że nabył on jednocześnie w oparciu o tę ustawę uprawnienie do ponownego zarejestrowania tego pojazdu w każdym czasie.
Powaga rzeczy osądzonej (art. 366 k.p.c.) dotyczy tylko tych orzeczeń sądów ubezpieczeń społecznych, których podstawa faktyczna nie może ulec zmianie lub gdy odwołanie od decyzji organu rentowego zostało oddalone po stwierdzeniu niespełnienia prawnych warunków do świadczenia wymaganych przed wydaniem decyzji.
Postanowienie odrzucające zażalenie na postanowienie oddalające skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki nie jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941 § 2 k.p.c., a więc nie przysługuje od niego zażalenie do Sądu Najwyższego.
W sprawie dotyczącej rejestracji pojazdu zarówno organy administracji publicznej jak i sąd administracyjny nie mogą zajmować się oceną istnienia dobrej wiary jednej ze stron umowy zawieranej w przekonaniu, że jest ona czynnością przenoszącą jego własność, gdyż te sprawy należą do właściwości sądu powszechnego.