1. Wykonanie usługi reklamowej nie mogło być sztucznie rozdzielane na usługę reklamową w ścisłym tego słowa znaczeniu, polegającą na zamieszczaniu reklam towarów w gazetce oraz na podlegającą odrębnemu opodatkowaniu czynność nieodpłatnego rozprowadzania gazetki. Z gospodarczego punktu widzenia spółka wykonywała jedną usługę reklamową, która podlegała opodatkowaniu na podstawie art. 2 ust. 1 z dnia

Nadzorca sądowy nie jest legitymowany do wniesienia zażalenia na postanowienie sędziego-komisarza wydane w następstwie rozpoznania sprzeciwu wierzyciela.

1. Telefoniczne zawiadomienie o terminie rozprawy apelacyjnej (art. 472 k.p.c.) może spowodować błąd strony co do daty rozprawy, a w konsekwencji usprawiedliwiać przekroczenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem. 2. Uwzględnienie zażalenia na postanowienie o odrzuceniu wniosku o doręczenie odpisu wyroku sądu drugiej instancji z uzasadnieniem, jeżeli równocześnie następuje

Uchwała Rady Izby Komorniczej podjęta na podstawie art. 74 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji /Dz.U. nr 133 poz. 882 ze zm./, której przedmiotem jest wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego przeciwko komornikowi, nie podlega kognicji sądu administracyjnego.

Brak jest podstaw, aby termin do wniesienia kasacji liczyć na nowo od daty wyznaczania stronie kolejnych pełnomocników z urzędu.

W razie wniesienia pisma do sądu niewłaściwego, strona we wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej nie może skutecznie powoływać się na to, że uchybienie terminu nastąpiło z powodu „przetrzymania” pisma przez sąd niewłaściwy i przekazania go sądowi właściwemu po terminie do dokonania czynności procesowej.

Postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające wniosek strony o doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem w celu wniesienia skargi kasacyjnej jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie w rozumieniu art. 3941 § 2 k.p.c. W postępowaniu wszczętym w wyniku wniesienia do Sądu Najwyższego zażalenia od postanowienia sądu drugiej instancji obowiązuje przymusowe zastępstwo strony przez adwokata lub

Niedopuszczalna jest skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Najwyższego.

Sąd wieczystoksięgowy może odmówić wpisu w księdze wieczystej, gdy istnieje znana mu urzędowo przeszkoda do jego dokonania.

Stronie nie przysługuje środek odwoławczy od orzeczeń i innych rozstrzygnięć wydanych w toku postępowania prowadzonego na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843).

Błędne nazwanie środka zaskarżenia kasacją, która spełnia wymagania określone w art. 3984 k.p.c, nie uzasadnia jej odrzucenia przez sąd drugiej instancji (art. 3986 § 1 k.p.c), jeżeli oczywistą intencją skarżącego jest wniesienie skargi kasacyjnej.