Wprowadzenie do decyzji warunków lub terminu jest dopuszczalne tylko na podstawie przepisu szczególnego. Wprowadzenie do decyzji dodatkowych składników bez umocowania w przepisach szczególnych, stanowi rażące naruszenie prawa, co jest podstawą do stwierdzenia nieważności decyzji /art. 156 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - Dz.U. 2001 nr 98 poz. 1071

1. Sąd wieczystoksięgowy nie bada innych okoliczności aniżeli te, które dotyczą wniosku, dołączonych dokumentów i treści księgi wieczystej. 2. Przepis art. 19 § 3 ustawy z 1982 r. - Prawo spółdzielcze, zwalniający członka Spółdzielni z odpowiedzialności za zobowiązania Spółdzielni wobec jej wierzycieli, nie może być rozumiany jako wyłączający odpowiedzialność dłużnika rzeczowego, nawet będącego członkiem

Ponosi odpowiedzialność karną za pomocnictwo do zabójstwa przez zaniechanie (art. 18 § 3 in fine k.k. w zw. z art. 148 § 1 - 3 k.k.), kto sprawując pieczę nad dzieckiem (art. 95 k.r.o.) nie przeciwstawia się umyślnemu zamachowi na jego życie, mając taką możliwość.

Od prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji o kosztach procesu skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem orzeczenia nie przysługuje.

Wyrok podlegający ogłoszeniu, a nieogłoszony, jest wyrokiem nieistniejącym w znaczeniu prawnoprocesowym.

Przesłanki nieważności czynności prawnych w wyniku sprzeczności z ustawą lub zasadami współżycia społecznego albo mających na celu obejście ustawy /art. 58 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny - Dz.U. nr 16 poz. 93/ oraz przesłanki składanych dla pozoru oświadczeń woli /art. 83 Kc/ nie muszą się wzajemnie wykluczać, albowiem pojęcia obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie