Wykonanie nowego okna jest bez wątpienia przebudową nieruchomości wspólnej - budynku. Stosowanie do art. 22 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388 ze zm./ jest to czynność przekraczająca zakres zwykłego zarządu.

Dla celów realizacji uprawnień i obowiązków wynikających z ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wiążące są zapisy uwidocznione w operacie ewidencji gruntów. Zapisy te stanowią instrument, którym posłużył się ustawodawca w celu zapewnienia zgodności zawartych w ewidencji gruntów zapisów z oznaczeniem nieruchomości w księgach wieczystych.

Dopuszczenie do obrotu jest rodzajem procedury celnej /art. 3 par. 3 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny - Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, innym niż odprawa czasowa. W sytuacji, gdy mamy do czynienia z odprawą, art. 87 Kodeksu celnego nie może mieć zastosowania. Przepis ten zamieszczony jest w dziale II Kodeksu celnego - Procedury celne, w rozdziale 2 zatytułowanym "Dopuszczenie do obrotu

Koncesjonowaniu podlega "wykonywanie międzynarodowego, zarobkowego transportu drogowego (...)", zatem każdy przewóz tego typu wiążący się z przekroczeniem granicy należy łączyć z obowiązkiem posiadania przez przedsiębiorcę koncesji, obejmującej zasięgiem zarówno kraj, do którego realizowany jest przewóz, jak również kraj, z którego dokonuje się przewozu do Polski. W rozumieniu art. 3 pkt 7 ustawy z

Koszty egzekucyjne nie są należnością uboczną w rozumieniu art. 451 k.c. lecz odrębnym długiem, który pozostaje w związku z podjęciem czynności egzekucyjnych.

Opłata manipulacyjna dodatkowa, pobrana na podstawie art. 276 par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, nie jest należnością celną przywozową w rozumieniu art. 3 par. 1 pkt 8 tej ustawy, a w związku z tym nie stanowi długu celnego w przywozie, określonego w jej art. 3 par. 1 pkt 2, i nie ma do niej zastosowania art. 244 pkt 5 cytowanej ustawy.

Zgłaszającym towar do odprawy celnej i odpowiedzialnym z tytułu długu celnego w przywozie jest podmiot reprezentowany przez agencję celną będącą przedstawicielem bezpośrednim importera. W takim przypadku nie ma zastosowania art. 258 § 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny (Dz.U. Nr 23, poz. 117 ze zm.).

Nabycie urządzeń służących wytwarzaniu części do produkcji towarów objętych sprzedażą opodatkowaną jest związane z tą sprzedażą w rozumieniu art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) i uprawnia podatnika do zmniejszenia podatku naliczonego, także w przypadku, gdy pozostając właścicielem, przekazuje on nabyte urządzenia

Przy świadczeniu usług przewozowych taksówkami za pomocą różnych środków transportu zarówno koszty, jak i zysk, muszą być uśrednione przy uwzględnieniu takich elementów jak marki samochodów, używanych jako taksówki, czy stosowany rodzaj paliwa. W tym zakresie ustawodawca pozostawił organowi ustalającemu ceny urzędowe swobodę, wynikającą z faktu, że w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o

Decyzję administracyjną wydaną przez organ kolegialny podpisują wszyscy członkowie tego organu. Wymagania tego nie spełnia podpisanie przez wszystkich członków organu kolegialnego protokołu z posiedzenia organu, zawierającego treść rozstrzygnięcia. Decyzja niepodpisana przez wszystkie osoby biorące udział w jej wydaniu narusza rażąco przepis art. 107 par. 1 Kpa i przez to jest dotknięta nieważnością

Z treści art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej /Dz.U. nr 72 poz. 802 ze zm./ wynika, że istnieje obowiązek powołania na stanowisko jednego z dwóch kandydatów wyłonionych w drodze konkursu.

Jeżeli obowiązkiem współwłaścicieli jest współdziałanie w zarządzie rzeczą wspólną, to mają oni także obowiązek dbałości o stan techniczny części takich, jak m.in. mury zewnętrzne i dach.

W postępowaniu o unieważnienie znaku towarowego, w razie istniejącego w tym przedmiocie sporu, Urząd Patentowy nie może bez przeprowadzenia dowodu, z powołaniem się na art. 77 par. 4 Kpa przyjąć, że powszechnie znany znak innego przedsiębiorcy stanowił przeszkodę dla rejestracji znaku towarowego dla oznaczania podobnych towarów i tylko na tej podstawie unieważnić wcześniej zarejestrowany znak towarowy