1. Rozdzielenie postępowań podatkowych w stosunku do podatników zobowiązanych solidarnie było zgodne z prawem. Z tego powodu w chwili wydawania decyzji określającej pomiędzy zobowiązanymi istniała odpowiedzialność solidarna a to uprawniało do wyboru zobowiązanego co jest równoznaczne z możliwością rozdzielnego prowadzenia postępowań podatkowych. 2. Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia

Sąd nie ma obowiązku pouczania o bezzasadności powództwa i możliwości skutecznego dochodzenia innych roszczeń, jeżeli powód jednoznacznie formułuje żądanie.

Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny stanowi zmianę na niekorzyść jego warunków pracy i płacy w rozumieniu art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854).

1. Związek zawodowy może w celu prowadzenia działalności gospodarczej utworzyć jednostkę organizacyjną, która przy spełnieniu przesłanek z art. 3 KP będzie pracodawcą dla zatrudnionych pracowników. Jednostka taka jest pracodawcą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.), jeżeli

Orzekając reformatoryjnie (art. 386 § 1 KPC) sąd drugiej instancji powinien dokonać własnych ustaleń faktycznych i własnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego (art. 382 KPC), jeżeli zmiana wyroku zaskarżonego apelacją nie jest wyłącznie następstwem naruszenia przez sąd pierwszej instancji prawa materialnego.

Dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ objęty został tylko taki najem, który nie stanowi działalności gospodarczej wynajmującego.

Przepis art. 20 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. 1972 r. Nr 53 poz. 342 ze zm.), ograniczający – a w określonych sytuacjach wyłączający – możliwość dochodzenia przez poszkodowanego żołnierza, na zasadach prawa cywilnego, odszkodowania lub zadośćuczynienia za szkodę z tytułu wypadku lub choroby

1. W świetle art. 52 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ brak jest wystarczających podstaw do dopuszczenia w postępowaniu sądowoadministracyjnym dowodu z dokumentu, który w istocie ma charakter opinii biegłego. 2. Przepis art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ daje podstawę do zwrotu

Decyzja Ministra Gospodarki z dnia 7 stycznia 1999 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów ilościowych na przywóz na polski obszar celny węgla kamiennego pochodzącego z Federacji Rosyjskiej /M.P. nr 3 poz. 14/ nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego i nie może być podstawą prawną decyzji administracyjnej.

Decyzja ministra gospodarki z dnia 7 stycznia 1999 r. w sprawie ustanowienia kontyngentów ilościowych na przywóz na polski obszar celny węgla kamiennego pochodzącego z Federacji Rosyjskiej /M.P. nr 3 poz. 14/ nie stanowi źródła prawa powszechnie obowiązującego i nie może być podstawą prawną decyzji administracyjnej.

Zgłoszenie celne, o jakim mowa w art. 65 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ określające dług celny, nie jest decyzją określającą to zobowiązanie, a zawiadomieniem organów celnych o potrzebie objęcia zgłoszonego towaru procedurą celną.

1. Pobranie opłaty manipulacyjnej dodatkowej z mocy art. 275 par. 4 pkt 5 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, musi uzasadniać nie tylko fakt wykonywania czynności służbowych przez funkcjonariuszy celnych poza siedzibą urzędu celnego, lecz również uzyskanie z tego powodu konkretnych korzyści przez osobę zainteresowaną, która tę opłatę ponosi. 2. Siedziba urzędu

Sąd drugiej instancji, który wydał postanowienie o dopuszczeniu dowodu z ustnej opinii biegłego, a następnie dopuścił dowód z opinii pisemnej i oddalił wniosek o powołanie innego biegłego narusza art. 217 § 2 w związku z art. 382 KPC.