1. Przepis art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./ nie stanowi podstawy do wyrejestrowania przez starostę pojazdu na wniosek dotychczasowego właściciela, który zawiadomił o zbyciu pojazdu. 2. Odmówić udzielenia odpowiedzi na pytanie drugie.

1. W szczególnych sytuacjach dopuszczalny jest udział jako strony postępowania również członka spółdzielni mieszkaniowej, niezależnie od tego, że w postępowaniu administracyjnym uczestniczy sama spółdzielnia mieszkaniowa. Ma to miejsce zwłaszcza wówczas, gdy konkretna decyzja administracyjna rozstrzyga o kwestiach mających istotny wpływ na prawa członka spółdzielni do korzystania z lokalu mieszkalnego

Przesłuchanie przez sąd pierwszej instancji pełnomocnika pracodawcy w charakterze świadka z naruszeniem art. 259 pkt 3 KPC, jeżeli zarzutu naruszenia tego przepisu nie postawiono w apelacji i ustalenia faktyczne oparto także na innych środkach dowodowych, powoduje, że uchybienie to nie może być uznane za wpływające na wynik sprawy (art. 3931 pkt 2 KPC).

1. Zarzuty zgłoszone w piśmie procesowym stanowiącym uzupełnienie kasacji, sporządzonym przez samą stronę, która nie posiada kwalifikacji określonych w art. 3932 § 2 KPC, nie mogą stanowić przedmiotu rozpoznania Sądu Najwyższego ze względu na ograniczenie wynikające z art. 3932 § 1 KPC. 2. Nie stanowi naruszenia art. 217 § 2 KPC oddalenie wniosków dowodowych z tego względu, że okoliczności, na które

W świetle unormowania art. 66 pkt 1 w zw. z art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ obowiązek usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w zakresie stanu technicznego budynku może być nałożony na jego właściciela, a zagadnienie, kto ponosi winę za zaistniały stan rzeczy jest w tym postępowaniu obojętne.

Aprobata Spółdzielni Mieszkaniowej, czy nawet udzielenie przez Zarząd Spółdzielni zgody na wykonanie krat, nie mają znaczenia dla prawnej oceny nakazu likwidacji krat, bowiem organy Spółdzielni nie są organami państwowego nadzoru budowlanego uprawnionego do wydawania decyzji w sprawach budowlanych.

Obecna ustawa z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./, w przeciwieństwie do art. 87 ust. 1 obowiązującej do dnia 31 grudnia 1997 r. ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w ogóle nie przewiduje podmiotowych przesłanek warunkujących umarzanie należności celnych tj. przesłanek odnoszących się do sytuacji ekonomicznej strony zobowiązanej

Przepis art. 469 KPC nakazuje badanie skutków związanych z cofnięciem apelacji w aspekcie słusznego interesu pracownika, niezależnie od tego czy została wniesiona przez pracownika, czy przez pracodawcę.

Wobec braku możliwości "pokrycia" całości kwot wynikających z długu celnego z zabezpieczenia żaden przepis ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ nie ogranicza w sposób obligatoryjny możliwości organu celnego do podjęcia działań zmierzających do zapłaty tego długu przez osobę zobowiązaną, wręcz odwrotnie, art. 65 par. 6 Kodeksu celnego obliguje organ celny do

1. Postanowienie umowy o pracę dopuszczające jej rozwiązanie w sposób przewidziany dla rozwiązania stosunku pracy z powołania (art. 70 KP), jako mniej korzystne dla pracownika niż przepisy powszechnie obowiązujące w zakresie rozwiązania umów o pracę, jest nieważne (art. 18 § 2 KP). 2. Przepis art. 52 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (jednolity tekst: Dz.U. z 1995 r. Nr 54, poz