Przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie odnoszą się do zasad współżycia społecznego dlatego też zarzut skargi naruszenia art. 5 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz.U. nr 16 poz. 93 ze zm./ nie może stanowić skutecznej podstawy prawnej do wzruszenia decyzji ostatecznej.

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w art. 81 ust. 2 nie wprowadza generalnej zasady zwrotu nienależnego cła wraz z odsetkami, lecz uzależnia uprawnienia do odsetek od zaistnienia zwłoki w zwrocie cła. Odsetki przysługują stronie tylko za okres zwłoki w sprawach, w których cło zwrócono po upływie 14-dniowego terminu określonego w art. 79 ust. 2.

1. Ustawa ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w art. 81 ust. 2 nie wprowadza zatem generalnej zasady zwrotu nienależnego cła wraz z odsetkami, lecz uzależnia uprawnienia do odsetek od zaistnienia zwłoki w zwrocie cła. 2. Przepisy Prawa celnego nie odsyłają bowiem do oprocentowania nadpłat w zobowiązaniach podatkowych, lecz do zasad pobierania odsetek

Organy samorządu notarialnego nie są uprawnione do nakładania obowiązków prawnych na Ministra Sprawiedliwości.

Zakres pojęcia „posiadania”, stanowiącego znamię przestępstwa określonego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. 1993 r. Nr 127 poz. 584), nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego w rozumieniu art. 336 kc, lecz obejmuje każde faktyczne władanie wyrobami, o których mowa w tym przepisie, w tym również wykonywane za kogo

Przepis pkt 9 załącznika nr 30 do zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych /M.P. nr 72 poz. 690/ stanowi, że (...) w przypadku towarów masowych dopuszczalna różnica między rzeczywistą ilością /masą/ dostarczonego towaru, a wskazaną w dokumencie potwierdzającym pochodzenie towaru nie powinna przekraczać 10 procent. Jak to wynika

Skoro strona skarżąca wybrała formę sprzedaży do przeniesienia własności, nie może skutecznie zasłaniać się ewentualnymi przesłankami powstania roszczenia z art. 231 par. 1 Kc i żądać uwzględnienia poczynionych na nieruchomości nakładów.

Jest prawdą, że taryfa celna nie zawierała w dacie importu definicji węgla koksowego. Niemniej, jeśli sprowadzony węgiel nie nadaje się do koksownictwa z uwagi na nadmierną zawartość popiołu, to nie powinien korzystać z klasyfikacji w taryfie celnej, jaką podał importer.

Orzeczenia wydawane na podstawie art. 386 § 3 k.p.c. zapadają w formie postanowień.

Ponoszone przez współinwestorów koszty inwestycji wspólnej, prowadzonej na gruncie państwowym według zasad określonych w uchwale Nr 118 Rady Ministrów z dnia 4 lipca 1969 r. W sprawie terenowej koordynacji inwestycji oraz realizacji inwestycji towarzyszących i wspólnych (MP Nr 31, poz. 227), nie stanowiły nakładu na majątek administratora obiektu wspólnego.

Od dawna zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że wykładnia rozszerzająca w stosunku do przepisów ustanawiających wyjątki /a takim wyjątkiem od ogólnej zasady powszechności cła jest art. 14 ust. 1 prawa celnego/ nie jest dopuszczalna. Przepis ustanawiający wyjątki od przyjętych reguł podlega wykładni gramatycznej, a wykładnia gramatyczna art. 14 ust. 1 pkt 38 prawa celnego

Z przepisów Kodeksu celnego nie wynika, że tylko zgłoszenie do odprawy ostatecznej jest miarodajne jako "wyrażenie zamiaru objęcia towaru określoną procedurą celną" w rozumieniu art. 3 par. 1 pkt 24, definiującego pojęcie "zgłoszenia celnego". Użycie neutralnego, nie-technicznego terminu "określona procedura celna" sugeruje wręcz wielość procedur mogących być uznane za mieszczące się w pojęciu zgłoszenia

1. W razie ustanowienia zastawu na udziale wspólnika w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, prawo do uczestnictwa w zgromadzeniu wspólników i prawo głosu przysługuje w dalszym ciągu zastawcy. 2. Prawo głosu, jako prawo związane z udziałem, nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu prawnego.

Ustalenie wysokości opłaty za przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności w trybie art. 4 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przysługującego osobom fizycznym w prawo własności /Dz.U. nr 123 poz. 781 ze zm./ następuje z uwzględnieniem przysługujących indywidualnemu wnioskodawcy z mocy prawa ulg, które zostały

Wymieniona w art. 238 Kc i art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./ opłata za użytkowanie wieczyste za rok, w którym nastąpiło przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, nie podlega zaliczeniu na poczet opłaty wymienionej w art. 4 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego

Pełnomocnik strony wezwanej przez sąd do uzupełnienia braku formalnego kasacji przez podanie wartości przedmiotu zaskarżenia nie może w postępowaniu zażaleniowym po odrzuceniu kasacji powoływać się na błędne rozumienie sposobu określenia tej wartości przez mocodawcę.

Sprawa o zapłatę składki na ubezpieczenie społeczne w obniżonym wymiarze jest sprawą o świadczenie, w której dopuszczalność kasacji zależy od wartości przedmiotu zaskarżenia (art. 393 pkt 1 KPC). Odmowa podania wartości przedmiotu zaskarżenia w tego rodzaju sprawie uzasadnia odrzucenie kasacji (art. 3935 KPC).

Sąd pierwszej instancji nie jest właściwy do odrzucenia kasacji.

Rozwiązanie przez strony umowy wzajemnej z mocą wsteczną powoduje, że to co sobie świadczyły podlega zwrotowi stosownie do art. 494 k.c., jeżeli strony nie postanowiły inaczej. Kwota wręczona kontrahentowi po zawarciu umowy nie może być uznana za uiszczoną tytułem zadatku.