1. Powództwo organu założycielskiego państwowej osoby prawnej o rozwiązanie umowy i oznaczenie sposobu i wysokości wyrównania strat (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych – Dz.U. 1990 r. Nr 44, poz. 255 z późn. zm.) jest powództwem o ukształtowanie stosunku prawnego lub prawa. 2. Roszczenie

Niedziałanie w procesie pełnomocnika z urzędu może uzasadniać wznowienie postępowania na podstawie przewidzianej w art. 401 pkt 2 kpc.

W umowie najmu lokalu użytkowego, zawartej na czas oznaczony, strony nie mogą zastrzec możliwości wcześniejszego jej rozwiązania za wypowiedzeniem.

Wznowienie postępowania na podstawie art. 80 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) przez sąd pracy i ubezpieczeń społecznych następuje na wniosek organu rentowego, którego nie można domniemywać ani wyprowadzać ze skargi o wznowienie postępowania sądowego w trybie przepisów działu VI KPC.

Upadły podmiot gospodarczy pozostaje podatnikiem, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów ustaw podatkowych. Syndyk działa w imieniu i na rachunek upadłego, jednakże w zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika z wszelkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami /art. 90 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

W przypadku poniesienia straty przez spółki z udziałem zagranicznym, których to dochód /z mocy prawa/ podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, możliwość rozliczenia tej straty, oceniać trzeba stosownie do przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Zarówno przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób

Organ ewidencyjny, dokonując wpisu do ewidencji działalności gospodarczej bada, czy wnioskodawca posiada status podmiotu gospodarczego. Odmówi więc wpisania do ewidencji spółki cywilnej zawartej między matką a jej małoletnią córką z naruszeniem przepisów regulujących reprezentację małoletniego w stosunkach prawnych z rodzicami.

Skarżący powołując się na art. 861 par. 1 Kc wskazuje, że umowa o nieodpłatne użytkowanie nieruchomości i ruchomości jest zgodna z prawem, przeniosła bowiem na rzecz spółki posiadanie tych składników wraz z prawem ich amortyzacji. Wniesione przez wspólników spółki cywilnej do nieodpłatnego korzystania przez spółkę składniki nie przeniosły ich własności, nie stały się tym samym własnością spółki lecz

Dla uznania niedopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o sprostowanie świadectwa pracy (art. 393 pkt 6 KPC) jest bez znaczenia, czy żądanie sprostowania zastosowanego trybu rozwiązania stosunku pracy może być przedmiotem samodzielnego roszczenia, czy też musi być przez pracownika dochodzone równocześnie z roszczeniem o przywrócenie do pracy albo o odszkodowanie.

1. Odpowiedzialność spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jej wspólnika jest odpowiedzialnością majątkową o charakterze osobistym. Jest to zarazem odpowiedzialność in solidum /solidarność nieprawidłowa, nieregularna, przypadkowa/. 2. Pojęcie "zobowiązanie z tytułu podatków" użyte w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie

Objęcie zastosowanym projektem racjonalizatorskim tylko części rozwiązania stanowiącego chroniony patentem wynalazek nie jest stosowaniem tego wynalazku w rozumieniu art. 98 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (według Tekstu jednolitego Dz.U. 1984 r. Nr 33, poz. 177).

1. Podmiotem zobowiązanym do opłacenia podatku VAT była spółka cywilna a nie indywidualnie poszczególni wspólnicy jako osoby fizyczne. Decyzja organu I instancji nie narusza interesu prawnego osoby fizycznej a solidarna odpowiedzialność wspólnika spółki cywilnej za zobowiązania podatkowe spółki jest możliwa na podstawie decyzji organu podatkowego o odpowiedzialności wspólnika wydanej w oparciu o przepis

1. Początkiem terminu z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ jest data przywozu towaru z zagranicy lub analogicznie traktowane sytuacje, jak np. upływ terminu powrotnego wywozu towaru, upływ terminu, w którym towar przewożony przez polski obszar celny miał być wywieziony z polskiego obszaru celnego. Od terminu, w którym te okoliczności zaistniały

Przepis art. 80 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie wymaga, aby producent był jednocześnie eksporterem wyrobu, ani też aby wytworzony wyrób był wyłącznym przedmiotem eksportu. Wytworzony wyrób może być wywieziony za granicę razem z innym towarem, jako konieczne części składowe towaru handlowego.