1. Powództwo organu założycielskiego państwowej osoby prawnej o rozwiązanie umowy i oznaczenie sposobu i wysokości wyrównania strat (art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych – Dz.U. 1990 r. Nr 44, poz. 255 z późn. zm.) jest powództwem o ukształtowanie stosunku prawnego lub prawa. 2. Roszczenie

Niedziałanie w procesie pełnomocnika z urzędu może uzasadniać wznowienie postępowania na podstawie przewidzianej w art. 401 pkt 2 kpc.

W umowie najmu lokalu użytkowego, zawartej na czas oznaczony, strony nie mogą zastrzec możliwości wcześniejszego jej rozwiązania za wypowiedzeniem.

Wznowienie postępowania na podstawie art. 80 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) przez sąd pracy i ubezpieczeń społecznych następuje na wniosek organu rentowego, którego nie można domniemywać ani wyprowadzać ze skargi o wznowienie postępowania sądowego w trybie przepisów działu VI KPC.

W przypadku poniesienia straty przez spółki z udziałem zagranicznym, których to dochód /z mocy prawa/ podlega zwolnieniu od podatku dochodowego, możliwość rozliczenia tej straty, oceniać trzeba stosownie do przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. Zarówno przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób

Upadły podmiot gospodarczy pozostaje podatnikiem, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów ustaw podatkowych. Syndyk działa w imieniu i na rachunek upadłego, jednakże w zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika z wszelkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami /art. 90 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Organ ewidencyjny, dokonując wpisu do ewidencji działalności gospodarczej bada, czy wnioskodawca posiada status podmiotu gospodarczego. Odmówi więc wpisania do ewidencji spółki cywilnej zawartej między matką a jej małoletnią córką z naruszeniem przepisów regulujących reprezentację małoletniego w stosunkach prawnych z rodzicami.

Dla uznania niedopuszczalności skargi kasacyjnej w sprawach o sprostowanie świadectwa pracy (art. 393 pkt 6 KPC) jest bez znaczenia, czy żądanie sprostowania zastosowanego trybu rozwiązania stosunku pracy może być przedmiotem samodzielnego roszczenia, czy też musi być przez pracownika dochodzone równocześnie z roszczeniem o przywrócenie do pracy albo o odszkodowanie.

Skarżący powołując się na art. 861 par. 1 Kc wskazuje, że umowa o nieodpłatne użytkowanie nieruchomości i ruchomości jest zgodna z prawem, przeniosła bowiem na rzecz spółki posiadanie tych składników wraz z prawem ich amortyzacji. Wniesione przez wspólników spółki cywilnej do nieodpłatnego korzystania przez spółkę składniki nie przeniosły ich własności, nie stały się tym samym własnością spółki lecz

1. Odpowiedzialność spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jej wspólnika jest odpowiedzialnością majątkową o charakterze osobistym. Jest to zarazem odpowiedzialność in solidum /solidarność nieprawidłowa, nieregularna, przypadkowa/. 2. Pojęcie "zobowiązanie z tytułu podatków" użyte w art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie

Objęcie zastosowanym projektem racjonalizatorskim tylko części rozwiązania stanowiącego chroniony patentem wynalazek nie jest stosowaniem tego wynalazku w rozumieniu art. 98 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (według Tekstu jednolitego Dz.U. 1984 r. Nr 33, poz. 177).

1. Podmiotem zobowiązanym do opłacenia podatku VAT była spółka cywilna a nie indywidualnie poszczególni wspólnicy jako osoby fizyczne. Decyzja organu I instancji nie narusza interesu prawnego osoby fizycznej a solidarna odpowiedzialność wspólnika spółki cywilnej za zobowiązania podatkowe spółki jest możliwa na podstawie decyzji organu podatkowego o odpowiedzialności wspólnika wydanej w oparciu o przepis

1. Początkiem terminu z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ jest data przywozu towaru z zagranicy lub analogicznie traktowane sytuacje, jak np. upływ terminu powrotnego wywozu towaru, upływ terminu, w którym towar przewożony przez polski obszar celny miał być wywieziony z polskiego obszaru celnego. Od terminu, w którym te okoliczności zaistniały

Przepis art. 80 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie wymaga, aby producent był jednocześnie eksporterem wyrobu, ani też aby wytworzony wyrób był wyłącznym przedmiotem eksportu. Wytworzony wyrób może być wywieziony za granicę razem z innym towarem, jako konieczne części składowe towaru handlowego.