Orzeczenia

Orzeczenie

1. Wierzytelność pieniężna spółki z o.o. wobec osoby trzeciej mogła i może być jej przychodem i dochodem wskutek spełnienia przesłanek zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /Dz.U. 1988 nr 4 poz. 37 ze zm./, art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ i art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego

Orzeczenie

Z wyłączenia od opłaty skarbowej korzystają jedynie umowy sprzedaży wierzytelności dokonywane przez podmioty uprawnione do świadczenia tych usług - jako sprzedających, przy czym podmioty te muszą spełniać warunki określone przepisami prawa bankowego. Warunek dokonywania sprzedaży usług w formie wierzytelności i czynienia tego przez podmiot posiadający do tego stosowne uprawnienia musi być spełniony

Orzeczenie
01.09.1995 Obrót gospodarczy

Przepis art. 14 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ nie daje podstawy do zwolnienia od cła części zamiennych sprowadzonych z zagranicy w celu naprawy w kraju uszkodzonego środka przewozowego.

Orzeczenie

1. Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, w zakresie różnic kursowych, które mogą mieć wpływ na wysokość przychodu lub kosztów jednoznacznie nawiązują do przychodów faktycznie uzyskanych i faktycznie poniesionych kosztów. 2. Przepisy art. 12 ust. 2a i ust. 3 oraz art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym

Orzeczenie
29.08.1995 Obrót gospodarczy

Przepis art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ odnosi się do podmiotów będących producentami towarów, a nie świadczących usługi.

Orzeczenie

1. Ogłoszenie upadłości przedsiębiorstwa państwowego w likwidacji nie jest równoznaczne z zakończeniem likwidacji, o którym mowa w § 51 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 170 ze zm.). 2. Likwidator przedsiębiorstwa państwowego wykonujący swoje obowiązki na podstawie stosunku pracy może dochodzić roszczeń

Orzeczenie
25.08.1995 Obrót gospodarczy

Odsetki za zwłokę, pobierane na podstawie art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie są należnościami celnymi w rozumieniu art. 2 pkt 15 wyżej wymienionej ustawy. Do odsetek jako samoistnej należności nie może być zastosowany przepis art. 87 Prawa celnego dotyczący umorzenia należności celnych. Umorzenie odsetek jest możliwe jedynie w przypadku

Orzeczenie
25.08.1995 Obrót gospodarczy

W okresie wstrzymania wykonania decyzji na podstawie art. 135 lub art. 201 par. 1 albo par. 2 Kpa, jak również w razie wstrzymania wykonania decyzji z mocy prawa /art. 200 par. 6 Kpa/, zobowiązanie nie jest wymagalne i dłużnik nie pozostaje w tym okresie w zwłoce z jego zapłatą.

Orzeczenie
23.08.1995 Obrót gospodarczy

Art. 3581 § 3 k.c. nie znajduje zastosowania do opłaty rocznej za użytkowanie wieczyste (także za okres do dnia 8 grudnia 1994 r.).

Orzeczenie
23.08.1995 Obrót gospodarczy

Protokół przejęcia majątku na cele reformy rolnej nie jest dokumentem, na podstawie którego można dokonać w księdze wieczystej wpisu prawa własności Skarbu Państwa. Protokół taki ma jedynie znaczenie jako urzędowe poświadczenie faktu, że majątek został objęty zarządem państwowym (art. 6 dekretu PKWN z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej – tekst jednolity Dz.U. z 1945 r., nr 3,

Orzeczenie
17.08.1995 Obrót gospodarczy

W pojęciu "mienie przesiedleńcze" zawartym w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie mieszczą się towary nabyte w drodze dziedziczenia.

Orzeczenie
17.08.1995 Obrót gospodarczy

Zużytą przy produkcji, wyrobie będzie bowiem taka ilość surowca, materiału, półfabrykatu, która jest według procesu technologicznego, normy, niezbędna do wytworzenia określonego towaru. W tej ilości mieszczą się również odpady, których przy produkcji nie można uniknąć i które nie nadają się na cele wytwórcze. Za zużytą przy wyrobie towaru wywiezionego z kraju uznać zatem trzeba ilość importowanego

Orzeczenie

Usprawiedliwione koszty ponoszone przez spółkę z o.o. w związku z funkcjonowaniem jej organów /zarządu spółki/ stanowiły koszty uzyskania przychodu /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm. - w brzmieniu obowiązującym w 1992 r./.

Orzeczenie
08.08.1995 Obrót gospodarczy

Na datę uprawomocnienia się wyroku nie ma wpływu złożenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia rewizji od tego wyroku lub dokonania czynności polegającej na usunięciu braków rewizji, jeżeli wniosek został prawomocnie oddalony.

Orzeczenie
08.08.1995 Obrót gospodarczy

Do nadpłaty /w tym także do nienależnie uiszczonego cła/ wynikłej z uchylenia decyzji ustalającej wysokość cła, o której mowa w przepisie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, stosuje się przepis art. 81 ust. 2 tego prawa w zakresie odsetek za zwłokę od zwracanych przez organ celny należności. Za datę powstania nadpłaty, stosownie do

Orzeczenie
03.08.1995 Obrót gospodarczy

Skoro skarżący jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą, zaewidencjonowaną w ewidencji działalności gospodarczej, to należy go uznać za inną jednostkę organizacyjną w rozumieniu art. 45 Kpa.

Orzeczenie

1. Niewpisanie do księgi podatkowej operacji gospodarczych, zarówno po stronie przychodów, jak i kosztów czyni księgę nierzetelną w rozumieniu stosownych przepisów prawa materialnego. O rzetelności księgi przesądza nawet pojedynczy przypadek nierzetelnego jej prowadzenia, zaś okoliczność niezgodności wpisów w księdze ze stanem faktycznym jest zjawiskiem obiektywnym, niezależnym od subiektywnych przyczyn

Orzeczenie

Umowa factoringu jest umową nienazwaną, której regulacji w polskim prawie, jak dotychczas brak. Określenie umowy mianem factoringu nie zmienia faktu, że pozostaje ona umową sprzedaży wierzytelności i tak należy ją traktować.