1. Właściciel nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, na której prowadzona jest działalność gospodarcza, wymagająca zezwolenia - jeżeli zarzuca, że działalność ta zagraża jego dobru osobistemu lub majątkowemu - ma interes prawny w rozumieniu art. 28 Kpa w kwestionowaniu prawidłowości wydania zezwolenia oraz jest osobą uprawnioną z art. 197 pkt 1 Kpa do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Stosując "odpowiednio" przepis art. 203 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa i art. 393 par. 1 Kpc sąd nie uwzględnił oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi albowiem zostało ono złożone już po rozpoczęciu rozprawy a strona przeciwna nie zezwoliła na cofnięcie skargi i umorzenie postępowania żądając wydania rozstrzygnięcia merytorycznego. Niezależnie od powyższej przeszkody cofnięcie skargi

Osoba, która uzyskała posiadanie nieruchomości w drodze umowy sporządzonej bez zachowania formy aktu notarialnego, może być – w zakresie zasiedzenia tej nieruchomości (art. 172 § 1 k.c.) – uznana za samoistnego posiadacza będącego w dobrej wierze.

Zgłoszenie do ewidencji działalności gospodarczej na podstawie art. 8 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.U. nr 41, poz. 324) jest równoznaczne z uzyskaniem uprawnień handlowych w rozumieniu art. 222 k.k.

Poszczególne grupy osób, wymienione w par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 75/, mają równe pierwszeństwo w nabyciu lokali i żadna z tych osób

Stwierdzenie nabycia spadku jest sprawą prywatną, która nie łączy się bezpośrednio z interesem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

1. Zużycie przez Zakłady Celulozowo-Papiernicze wyprodukowanej przez siebie celulozy do dalszej przeróbki na papier nie jest dokonaniem obrotu materiałem objętym reglamentacją na mocy uchwały nr 124 Rady Ministrów z dnia 19 lipca 1985 r. w sprawie zasad i organizacji procesu zaopatrzenia materiałowo technicznego w latach 1986-1990 /M.P. 1988 nr 5 poz. 52/. 2. Decyzja o nałożeniu na producenta celulozy

Akt prawny podwyższający z mocą wsteczną stawki osobistego zaszeregowania pracowników ma zastosowanie również do pracownika, który w dacie wydania aktu prawnego nie był już zatrudniony, za okres jego pracy objęty podwyżką.

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie opłat na rzecz budżetu państwa za naruszenie przepisów dotyczących zaopatrzenia materiałowo-technicznego /t.j. Dz.U. 1988 nr 14 poz. 109/ nie dają możliwości rozstrzygnięcia w przedmiocie nałożenia tych opłat na zasadzie uznania administracyjnego.

Automatyzm wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej w dniu wejścia w życie nowych przepisów - art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/ nie może być przekreślony negatywnym stanowiskiem właściciela lokalu, w którym działalność ta /rzemiosło/ była wykonywana, gdyż przepisy te takiego warunku nie zawierają.

Zgoda na zamianę lokalu zakładowego, wyrażana przez zakład pracy będący dysponentem takiego lokalu, nie jest wyrażana w formie decyzji administracyjnej w rozumieniu art. 104 Kpa, lecz jest oświadczeniem woli w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

W przypadku, gdy opinie w sprawie wydania zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych z zastosowaniem odstępstw od zasady wymienionej w par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego i Usług z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie szczegółowych zasad usytuowania punktów sprzedaży napojów alkoholowych oraz trybu wydawania zezwoleń na sprzedaż tych napojów /Dz.U. nr 25 poz. 119 ze zm./ nie spełniają

1. Na podstawie art. 197 par. 3 Kpa w związku z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na brak odpowiedzi na krytykę prasową jest także prokurator. 2. Do skargi na odmowę udzielenia prasie informacji /art. 4 ust. 4 prawa prasowego/, jak również na nieudzielenie

Jeżeli w sprawie o odszkodowanie z tytułu niedoboru jednostka gospodarki uspołecznionej określa zakres odpowiedzialności poszczególnych pozwanych stosownie do stopnia przyjętego w umowie o wspólnej odpowiedzialności materialnej, sąd nie jest związany takim określeniem zakresu odpowiedzialności, gdy ustali, że za całość niedoboru ponosi odpowiedzialność tylko jeden pozwany. Sąd powinien wówczas z urzędu

Wniosek strony o sporządzenie uzasadnienia orzeczenia, nadany w polskim urzędzie pocztowym przed jego ogłoszeniem, nie jest skuteczny.

Stosowanie przepisu art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145/, zwalniającego z wymogu odbycia aplikacji radcowskiej określonego w jej art. 24 ust. 1 pkt 6, nie może podlegać ograniczeniom innym niż wynikającym z wiodącego przepisu art. 24 ust. 1 pkt 1-5 i ust. 2 tej ustawy.

Wykonywanie obsługi prawnej w zakresie świadczenia prawnie dozwolonych usług związanych z tworzeniem, funkcjonowaniem oraz likwidacją podmiotów gospodarczych mieści się w pojęciu szeroko rozumianej usługi biurowej /art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej - t.j. Dz.U. 1983 nr 43

Umowy międzynarodowe w zakresie stosunków cywilnoprawnych, i rodzinnych mogą stanowić podstawę decyzji sądowej na równi z przepisami tzw. prawa wewnętrznego. Umowa międzynarodowa może być stosowana jedynie w relacji podmiotowej jej uczestników. Państwo, które nie przystąpiło do umowy międzynarodowej, nie może liczyć na to, że będzie odnosić korzyści z uregulowania w umowie międzynarodowej bez zachowania

W wypadku współuczestnictwa jednolitego między pozwanymi; z których jeden bez zgody drugiego uznał roszczenie, sąd nie może nadać z urzędu wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności (art. 333 § 1 pkt 2 w zw. z art. 73 § 2 k.p.c.) także w stosunku do tego pozwanego, który uznał powództwo.

Dzierżawca nie może być stroną w postępowaniu dotyczącym rozporządzenia rzeczą dzierżawioną, a więc również i postępowania lokalizacyjnego, bowiem stroną w takim postępowaniu jest właściciel nieruchomości, który legitymuje się interesem opartym na prawie materialnym, to jest na art. 140 Kc.

Poręczyciel, który zobowiązał się świadczyć alimenty za zobowiązanego w okresie jego nieobecności w kraju, nie może być pozwanym w sprawie o podwyższenie alimentów; może natomiast przystąpić do strony pozwanej w charakterze interwenienta ubocznego.

1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej najemcy, czasowej nieobecności, choćby długotrwałej, zarówno najemcy, jak i osób bliskich, nie można uważać za powodującą utratę uprawnień do przysługujących im norm powierzchni mieszkalnej. 2. Zameldowanie na pobyt stały nie przesądza ani o uprawnieniu do lokalu ani o braku takiego uprawnienia.

1. Art. 40 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (j.t. Dz.U. z 1983 r. nr 30, poz. 144) nie ma zastosowania do spraw o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy, które nastąpiły przed dniem 1 stycznia 1976 r., tj. przed wejściem w życie tej ustawy (art. 49 ust. 1 i art. 52). W sprawie o zmianę wysokości renty na podstawie art. 907 § 2 k.c

Obowiązek uzyskania koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa i obrotu metalami szlachetnymi /art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324/ obejmuje także obrót wyrobami z tych metali.