Uchwała walnego zgromadzenia spółdzielni o podziale części nadwyżki bilansowej określająca konkretne warunki dotyczące przyznania udziałów w nadwyżce stanowi źródło indywidualnych praw nabytych przez członków i pracowników, którzy spełniają wspomniane warunki. Uchwała taka nie może być uchwalona przez walne zgromadzenie bez zgody członków lub pracowników, którzy w chwili podjęcia drugiej uchwały nie

Przekazanie abonamentu telefonicznego lub odmowa jego przekazania /par. 12 rozporządzenia Ministra Łączności dnia 25 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej - Dz.U. nr 27 poz. 135/ należy do usług łączności telekomunikacyjnej o charakterze powszechnym i powinno nastąpić w drodze decyzji administracyjnej /art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o łączności - Dz.U. nr 54 poz.

Zgłoszenie przez poprzednich właścicieli na mocy art. 89 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ wniosku o przyznanie prawa użytkowania wieczystego i o zwrot budynku stanowi podstawę stwierdzenia z mocy art. 162 par. 1 Kpa wygaśnięcia, wydanej przed dniem 1 sierpnia 1985 r. decyzji o sprzedaży lokalu w tym budynku i oddaniu

Jeżeli nie umówiono się inaczej, przepis art. 828 § 2 k.c. w związku z art. 827 k.c. wyłącza roszczenia regresowe przeciwko nieumyślnemu sprawcy szkody, gdy jest nim osoba, za którą ubezpieczający ponosi odpowiedzialność (art. 430 k.c.).

Z określonych w art. 18 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ przepisów nie wynika możliwość cofnięcia uprawnień do wykonywania rzemiosła dlatego, że działalność rzemieślnicza ujemnie wpływa na środowisko.

1. Konstytucyjna zasada wolności zrzeszania się wyrażona w art. 84 Konstytucji PRL nie oznacza wcale, że z woli ustawodawcy w konkretnych sytuacjach dla osiągnięcia określonych ważkich celów społecznych i gospodarczych nie jest dopuszczalne wprowadzenie ustawowego obowiązku należenia do organizacji społeczno-zawodowej mającej zagwarantować realizację zamierzonych celów. 2. Takie cele zostały sprecyzowane

Między znakiem towarowym a nazwą przedsiębiorstwa (firmą), jak również między gospodarczymi i prawnymi funkcjami obu tych instytucji występują istotne różnice. O ile znak towarowy służy do odróżniania określonych rodzajów towarów pochodzących z określonego przedsiębiorstwa, to nazwa (firma) indywidualizuje przedsiębiorstwo w obrocie prawnym.

Dziadkowie mogą żądać uregulowania osobistych kontaktów z wnukami, jeżeli leży to w interesie dzieci.

1. Zachowanie procedury obowiązującej w myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/ wymaga umożliwienia okręgowej radzie adwokackiej wypowiedzenie się co do słuszności żądania zainteresowanego. 2. Stanowisko okręgowej rady adwokackiej jest jedną z okoliczności pozwalającą na ocenę, czy występują "uzasadnione wypadki" w rozumieniu art. 4 ust. 3 prawa

1. W świetle par. 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez dziki, łosie, jelenie i daniele /Dz.U. nr 28 poz. 146 ze zm./ za "produkt główny" objęty szkodą uważa się zarówno ziarno jak i słomę. Jednakże w przypadku gdy umowa kontraktacji opiewa wyłącznie na ziarno, to tylko odnośnie tej części plonu

W przypadku gdy umowa ma - w świetle regulacji Kodeksu cywilnego - wiele cech umowy kontraktacyjnej, ale nie zawiera zastrzeżeń, że chodzi o dostarczenie wytworów wyłącznie wyprodukowanych w gospodarstwie rolnika /strony umowy/, którego nazywa "dostawcą", nie "producentem" jest bliższa umowie sprzedaży rzeczy przyszłych, niż umowie kontraktacyjnej /par. 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia

Przedsiębiorstwo wspólne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. /t.j. Dz.U. 1987 nr 35 poz. 201/, które utworzyło spółkę na zasadach określonych w par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1981 r. w sprawie wykonania ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 170/, jest organizacją grupującą przedsiębiorstwa państwowe i jest jednostką gospodarczą

W świetle art. 19 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ adwokat spokrewniony do drugiego stopnia lub spowinowacony w pierwszym stopniu z osobą pełniącą funkcję sędziego Sądu Najwyższego lub prokuratora Prokuratury Generalnej może być członkiem zespołu adwokackiego w okręgu Izby Adwokackiej w Warszawie.

Przepis art. 5 Kodeksu cywilnego reguluje zakaz nadużywania prawa podmiotowego, nie ma zastosowania przy ocenie legalności decyzji administracyjnej w przedmiocie kary pieniężnej za wprowadzanie do wód ścieków nie odpowiadających wymaganym warunkom. Organy administracji orzekające w tym przedmiocie realizują ciążący na nich obowiązek wynikający nie ze stosunków cywilnoprawnych lecz prawa publicznego

Do zobowiązań z umów ubezpieczenia istniejących w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 20 września 1984 r. o ubezpieczeniach majątkowych i osobowych (Dz.U. nr 45, poz. 242) stosuje się przepisy tej ustawy.

Sprawa o ochronę na podstawie art. 23 i 24 k.c. dóbr osobistych pracownika, naruszonych przez zakład pracy na skutek przekroczenia granic opinii o pracy, jest sprawą z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 476 § 1 pkt 1 k.p.c., jako sprawa o roszczenie związane ze stosunkiem pracy.

1. W sprawie dotyczącej zadysponowania częścią lokalu mieszkalnego uprawnienia najemcy innej części tego lokalu objęte art. 34 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ mają pierwszeństwo przed realizacją obowiązku dostarczenia przez organ administracji pomieszczenia zastępczego osobie przekwaterowywanej na mocy wyroku sądu /art. 60 ust. 2 tej ustawy/. 2.

W razie wszczęcia postępowania w ramach prokuratorskiej kontroli przestrzegania prawa zmierzającego do uchylenia prawomocnego orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń o wymierzeniu kary zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, organ administracji państwowej obowiązany jest - na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa - zawiesić postępowanie w przedmiocie cofnięcia zezwolenia na prowadzenie publicznego transportu

Cofnięcie zezwolenia na prowadzenie transportu drogowego taksówką osobową na podstawie przepisu par. 42 ust. 3a w związku z par. 16 ust. 1 pkt 2 lit. "d" oraz par. 19 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 31 lipca 1972 r. w sprawie krajowego transportu drogowego /Dz.U. nr 34 poz. 234 ze zm./ nie jest automatycznym następstwem nie zgłoszenia przerwy

W sprawie o przekazanie abonamentu telefonicznego na podstawie par. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Łączności z dnia 23 czerwca 1986 r. w sprawie ordynacji telekomunikacyjnej /Dz.U. nr 27 poz. 135/ stroną postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa jest nie tylko wnioskujący abonent, lecz także osoba, na której rzecz ma nastąpić przekazanie abonamentu.

Wykonywanie zawodu radcy prawnego przez okres uprawniający do powołania na stanowisko sędziego /art. 54 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. nr 31 poz. 137/ nie jest równoznaczne z nabyciem kwalifikacji sędziowskich, o których mowa w art. 66 pkt 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124/.

Określonego w zezwoleniu na wykonywanie rzemiosła uprawnienia nie można rozpatrywać w oderwaniu od warunków, w jakim rzemiosło to powinno być wykonywane. Decyzja organu wydającego zezwolenie stanowi jedną całość, a zatem naruszenie określonych w niej wymogów sprawia, że działalność przestaje być prowadzona zgodnie z uprawnieniem,a tym samym staje się działalnością prowadzoną bez uprawnienia.

Nierzetelność szeroko rozumiana, to nieuczciwość i niesolidność w wykonywaniu produkcji i usług, naruszanie etyki zawodowej, lekceważące traktowanie klienta, itp. Nierzetelność może polegać na niedbałym i niestarannym wykonywaniu zlecenia, na niedotrzymaniu przyczyn subiektywnych terminu, na pobraniu nadmiernej zapłaty, itp.

W sprawach objętych hipotezą art. 231 par. 3 Kc wyłączone jest stosowanie trybu ustanawiania użytkowania wieczystego, przewidzianego w ustawie z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./ i przepisach wydanych na jej podstawie.