Od 21 czerwca 2020 r. pracownicy, którzy po 15 marca 2020 r. utracili źródło zarobkowania w związku kryzysem wywołanym przez COVID-19, mogą ubiegać się o świadczenie pomocowe wypłacane przez ZUS. Świadczenie to przeznaczone jest tylko dla byłych pracowników. Nie obejmuje osób świadczących pracę na podstawie umów cywilnoprawnych, takich jak umowy zlecenia, o świadczenie usług czy też umowy o dzieło.

W związku ze zgłaszanymi przez przedsiębiorców wątpliwościami Rzecznik MŚP wystąpił do Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej o wydanie objaśnień prawnych w zakresie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy w formie wypłaty z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzeń tych pracowników oraz środków na opłacenie składek na ubezpieczenia społeczne przysługujących

Pracodawca znajdujący się w trudnej sytuacji finansowej może prowadzić negocjacje ze stroną pracowniczą w zakresie warunków zatrudniania i wynagradzania pracowników w celu skorzystania ze środków pomocowych z tzw. tarczy antykryzysowej. W tym celu może wprowadzić przestój lub obniżyć wynagrodzenie zatrudnianych osób. Może też w trudnym dla zakładu pracy okresie skorzystać z rozwiązań wynikających z

Pozorność może dotyczyć likwidacji stanowiska pracy, ale może także dotyczyć przyczynowości mającej uzasadniać wypowiedzenie umowy o pracę, którą deklaruje pracodawca. Z art. 30 § 4 k.p. w związku z art. 45 § 1 k.p. wynika obowiązek pracodawcy wskazania pracownikowi, w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę na czas nieokreślony przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie. Przyczyną tą może być w szczególności

Organ zarządzający lub nawet osoba wyznaczona w rozumieniu art. 31 k.p. mogą dokonywać czynności z zakresu prawa pracy przez pełnomocnika. Z literalnego brzmienia art. 31 k.p. wynika, że ma on zastosowanie do wszelkich czynności z zakresu prawa pracy - materialnoprawnych i proceduralnych, dokonywanych przez pracodawcę wobec pracownika, organów administracji i władz publicznych, związków zawodowych,

Tarcza antykryzysowa 4.0 wprowadza rozwiązania mające wesprzeć pracodawców, w których uderzyła pandemia COVID-19. Mają one pomóc utrzymać się pracodawcom na rynku, a w konsekwencji przyczynią się do ochrony wielu miejsc pracy.

W przypadku zarzucenia pracownikowi kradzieży lub przywłaszczenia mienia pracodawcy i rozwiązania z tej przyczyny umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. pracodawca powinien wykazać, że czyn ten został przez pracownika popełniony.

Największą popularnością wśród firm, które skorzystały z tarczy antykryzysowej, cieszyły się zwolnienie (zawieszenie) ze składek ZUS oraz pożyczka w wysokości 5 tys. zł dla mikroprzedsiębiorstw ze środków Funduszu Pracy. Z pierwszej formy wsparcia skorzystało 43% przedsiębiorstw, z drugiej ponad 58% mikro firm - wynika z badania Konfederacji Lewiatan.

1. To właśnie pracodawca użytkownik, choć nie jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 k.p., organizując proces pracy decyduje o jego technicznej stronie, w tym o poziomie ryzyka, które towarzyszy świadczeniu pracy. Pracodawca użytkownik czerpie również korzyści z pracy, która stwarza niebezpieczeństwo powstania szkód. Istotne wątpliwości pojawiają się jednak w kontekście samej rekrutacji, której dokonuje

Oświadczenie woli zakładu pracy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia jest złożone pracownikowi z chwilą, gdy doszło do niego w taki sposób, że mógł się zapoznać z jego treścią, niezależnie od tego, czy pismo przyjął, czy też odmówił jego przyjęcia - art. 61 k.c. w związku z art. 300 k.p.

Pracodawca może wnioskować o dofinansowanie wynagrodzeń i składek ZUS z FGŚP na podstawie Tarczy Antykryzysowej pracownikom, którym tylko obniżono etat. Jest to wymóg konieczny, aby wnioskować o wsparcie z FGŚP. Nie ma obowiązku obniżania wynagrodzenia. Takie stanowisko prezentuje Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej.

Wiesław Łyszczek, Główny Inspektor Pracy, zdecydował, że od 22 czerwca 2020 r. inspektorzy pracy przystąpią do wykonywania powierzonych zadań w pełnym zakresie. Działania kontrolno-nadzorcze prowadzone będą przy zastosowaniu procedur ograniczających ryzyko zakażenia wirusem COVID19.

Pandemia COVID-19 spowodowała konieczność zmian w zakresie bhp w zakładach pracy. Pracodawcy obecnie mają obowiązek zapewnienia pracownikom dodatkowych środków ochrony osobistej, np. rękawiczek, maseczek, przyłbic oraz środków higieny, np. środków do dezynfekcji, mydła. Konieczne jest także zorganizowanie pracy w sposób pozwalający na zachowanie dystansu społecznego i minimalizowanie ryzyka zakażeń

Jeżeli skutkiem uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia jest tylko częściowa niezdolność poszkodowanego do pracy zarobkowej, ma on obowiązek podjąć pracę możliwą do wykonywania przez niego w granicach zachowanej zdolności do zarobkowania (np. lekką pracę fizyczną, pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy, pracę w zakładzie pracy chronionej, pracę dostępną dla osób niepełnosprawnych), a jeżeli nie decyduje