Jedna z naszych pracownic wychowuje jednoroczne dziecko. Wystąpiła ona z wnioskiem o skrócenie obowiązującego ją wymiaru czasu pracy do 1/2 etatu na okres jednego roku. Ponieważ pracownica spełniała warunki do udzielenia jej urlopu wychowawczego, wniosek o skrócenie wymiaru czasu pracy został przez nas uwzględniony. Pracownica wykonuje więc pracę przez 5 dni w tygodniu po 4 godziny na dobę. Ostatnio

Od 16 maja 2005 r. zatrudniliśmy pracownika z wyższym wykształceniem. Wcześniej, od 16 sierpnia 2004 r. do 15 maja 2005 r. odbywał on staż absolwencki w innej firmie. Jak w naszym zakładzie należy ustalać jego prawo do urlopu wypoczynkowego za 2005 r.? Czy odbywanie stażu absolwenckiego wpływa na jego uprawnienia urlopowe?

Pracownik został wysłany w delegację. Jego rozkład czasu pracy wygląda w ten sposób, iż zaczyna on pracę o godz. 6.00, a kończy o godz. 14.00. Podczas delegacji zaczynał pracę o godz. 7.45 i kończył o godz. 14.30. Jak mam rozliczać jego czas pracy w delegacji? Czy liczyć go od godz. 6.00 zgodnie z rozkładem, czy od godz. 7.45, tak jak faktycznie to miało miejsce?

Dowiedziałem się, że zawierając umowę zlecenia powinienem uzyskać z urzędu pracy zaświadczenie o tym, że zleceniobiorca jest osobą bezrobotną. Czy to prawda i czy to zleceniobiorca powinien sam dostarczyć takie zaświadczenie?

Każdy pracodawca może dobrać system czasu pracy właściwy dla specyfiki swojej działalności. Odpowiedni wybór systemu pracy pozwala m.in. zredukować koszty. Jednym z korzystnych i wygodnych systemów czasu pracy stosowanych przez pracodawców jest system równoważny.

Przedsiębiorca, który posiada wobec ZUS zadłużenie z tytułu nieopłaconych składek, ma możliwość zgłoszenia wniosku o zgodę na spłacenie długu w ratach. Ze względu na brak jasnych uregulowań, jaki charakter ma umowa ratalna, istnieją wątpliwości, czy przedsiębiorca może być stroną w negocjacjach i czy ZUS może jednostronnie ustalać warunki spłaty zadłużenia.

Podstawą skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów, w tym w szczególności zarzut nieustalenia okoliczności niezbędnych do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Obowiązkiem każdego państwa strony Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) jest zapewnienie takiej organizacji i funkcjonowania systemu organów wymiaru sprawiedliwości, które umożliwiają rzeczywiste i skuteczne korzystanie z gwarantowanego w art. 6 tej Konwencji prawa do sądu, w tym także prawa

Przez przeciętne miesięczne wynagrodzenie, stanowiące podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy, o którym mowa w art. 37j ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 2001 nr 6 poz. 56 ze zm./ należy rozumieć tylko wynagrodzenie uzyskiwane ze stosunku pracy lub stosunku służbowego, nie zaś kwoty stanowiące podstawę wymiaru składki

Ustawodawca wprowadził tylko górne granice grzywien w celu przymuszenia, pozostawiając organowi egzekucyjnemu swobodę ustalania ich wysokości w konkretnym przypadku. Nie jest to uznanie dowolne, ponieważ organ, ustalając wysokość grzywny w celu przymuszenia, nie przekroczył granic wyznaczonych przez zasady ogólne postępowania egzekucyjnego w administracji, a w szczególności zasady racjonalnego działania

Ustanowiona w przepisach prawa europejskiego zasada równouprawnienia kobiet i mężczyzn zakłada, że warunki dostępu do zatrudnienia, łącznie z kryteriami wyboru, powinny być na wszystkich etapach kariery zawodowej jednakowe dla kobiet i mężczyzn. Sprawa Julii Schnorbus przeciwko landowi Hessen (C- 79/99) dotyczyła naruszenia zasady niedyskryminacji ze względu na płeć w przypadku odmowy przyjęcia kobiety

W sprawie, w której szwedzki rzecznik praw obywatelskich wystąpił przeciwko władzom miasto Örebro (C- 236/98), Europejski Trybunał Sprawiedliwości badał, kiedy zróżnicowanie wynagrodzenia pracowników i pracownic nie stanowi dyskryminacji ze względu na płeć.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika z winy pracodawcy (art. 55 § 11 Kodeksu pracy) nie może być uznane za ustanie stosunku pracy w związku z przejściem na emeryturę (art. 921 § 1 Kodeksu pracy), wobec czego pracownikowi nie przysługuje odprawa pieniężna, choćby przed rozwiązaniem stosunku pracy posiadał ustalone prawo do emerytury (wyrok Sądu Najwyższego z 16 listopada 2000

Rozwiązanie stosunku pracy, wraz z którym pracownik uzyskuje świadczenie przedemerytalne, nie jest ustaniem stosunku pracy „w związku z przejściem na emeryturę” w rozumieniu art. 921 § 1 Kodeksu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z 6 maja 2003 r., I PK 257/02, OSNP 2004/15/267).

Czy dodatek za pracę poza miejscowością, w której mieści się firma, powinien być wliczany do podstawy obliczania wynagrodzenia urlopowego? Jakie świadczenia nie wchodzą do tej podstawy?