Ustawodawca - dopuszczając istnienie jednoosobowej spółki z o.o. nie wyłączył w stosunku do niej stosowania art. 203 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 czerwca 1934 r. Kodeks handlowy /Dz.U. nr 57 poz. 502 ze zm./; tym samym przepis ten znajduje zastosowanie zarówno do spółek wieloosobowych, jak i jednoosobowych. Na podstawie powołanego przepisu, umowy z członkiem zarządu nie mogą

Wypłacone skarżącej, będącej w dacie wypłaty emerytką, świadczenie pieniężne w- postaci odprawy emerytalnej z tytułu łączącego ją uprzednio z zakładem pracy stosunku pracy podlega opodatkowaniu w formie ryczałtu w wysokości 20 procent przychodu.

Zakład pracy chronionej produkujący wyroby akcyzowe wymienione w poz. 20 załącznika nr 6 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jest z tego tytułu podatnikiem podatku akcyzowego. Nie przysługuje mu zatem, zgodnie z art. 14a ust. 1 w związku z art. 14a ust. 7 cyt. ustawy, prawo do zwrotu kwoty wpłaconej z tytułu podatku

Wręczenie pracownikom bonów towarowych jest czynnością obojętną z punktu widzenia ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. art. 2/. Bon nie jest bowiem towarem, o którym mowa w art. 4 pkt 1 tej ustawy. Sprzedaż, z którą wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, ma miejsce dopiero z chwilą wydania towaru w zamian za bon, pełniący

Pracownikowi, który w związku z przejściem zakładu pracy na innego pracodawcę skorzystał z możliwości rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem (art. 231 § 4 KP), nie przysługuje odszkodowanie.

Okoliczność, że czyn pracownika nie kwalifikuje się jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, lecz stanowi „zwykłe” wykroczenie przeciwko jego obowiązkom, nie przesądza o niecelowości przywrócenia go do pracy (art. 45 § 2 w związku z art. 56 § 2 KP).

Stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości pracownika dotkniętego przewlekłą psychozą alkoholową nie stanowi dostatecznej podstawy do przypisania mu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 KP).

Naruszenie przez pracodawcę przepisów o wypowiadaniu i rozwiązywaniu umów o pracę nie może być usprawiedliwione interesem ogółu pracowników.

Z art. 231 KP nie wynika zakaz wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę będącego w trakcie likwidacji, którego zadania przejmuje inny podmiot.

Wystąpienie przez pracownika lub pracodawcę z propozycją rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron stanowi ofertę zgodnego rozwiązania stosunku pracy, do której stosuje się odpowiednio art. 66 i następne KC w związku z art. 300 KP.

Umotywowane zastrzeżenia zakładowej organizacji związkowej wobec zamiaru wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę (art. 38 § 2 KP), których zgłoszenie zobowiązuje pracodawcę do przedstawienia sprawy ogólnokrajowej organizacji związkowej (art. 38 § 3 KP) nie muszą polegać na analizie przyczyn wypowiedzenia ani zawierać szerokiego, merytorycznego uzasadnienia.

Roszczenie o dopuszczenie do pracy nie może być uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub z jego społeczno-gospodarczym przeznaczeniem z uwagi na to, że pracownik przed siedmiu laty osiągnął wiek emerytalny, gdyż oznaczałoby to naruszenie zakazu dyskryminacji ze względu na wiek (art. 113 KP).

Przed dniem 1 stycznia 1997 r. jako dniem wejścia w życie art. 12911 KP, obowiązek pracodawcy prowadzenia ewidencji czasu pracy, z uwzględnieniem pracy w godzinach nadliczbowych, wynikał z art. 94 pkt 5 i pkt 9a KP, co powoduje konsekwencje w rozkładzie ciężaru dowodu (art. 6 KC w związku z art. 300 KP).

Ocena niemożności lub niecelowości przywrócenia do pracy (art. 45 § 2 KP) powinna uwzględniać także okoliczności, które wystąpiły po dokonaniu wypowiedzenia umowy o pracę.

Pod pojęciem kwalifikacji, o jakich mowa w art. 42 § 4 k.p., należy rozumieć nie tylko przygotowanie zawodowe pracownika, ale także właściwości psychofizyczne oraz zdolności do wykonywania określonych czynności z punktu widzenia zdrowia psychicznego.

Przed dniem 1 stycznia 1997 r. jako dniem wejścia w życie art. 12911 KP, obowiązek pracodawcy prowadzenia ewidencji czasu pracy, z uwzględnieniem pracy w godzinach nadliczbowych, wynikał z art. 94 pkt 5 i pkt 9a KP, co powoduje konsekwencje w rozkładzie ciężaru dowodu (art. 6 KC w związku z art. 300 KP).

Wobec niewydania, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56. poz. 357 ze zm.) rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej (w porozumieniu z Prezesem Urzędu Kultury Fizycznej) w sprawie rozciągnięcia na trenerów, przepisów tej ustawy lub niektórych jej postanowień, brak jest podstawy prawnej do uwzględnienia pracy trenera

Umowa w sprawie warunków zatrudnienia przyznała skarżącemu świadczenie nazwane odszkodowaniem za sam fakt odwołania z zajmowanego stanowiska lub rozwiązania umowy w inny sposób bez uzależnienia od zaistnienia szkody. Otrzymane przez skarżącego świadczenie umowne, nazwane odszkodowaniem, było wypłatą pieniężną będącą przychodem ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991

Nabycie przez nauczyciela prawa do emerytury nie stanowi przeszkody do ustalenia jego niezdolności do pracy w związku z chorobą zawodową.

Wprowadzenie na podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 20 maja 1997 r. w sprawie rozciągnięcia niektórych przepisów Karty Nauczyciela na pracowników Ochotniczych Hufców Pracy, dla których praca dydaktyczna i wychowawcza stanowi podstawowe zajęcie (Dz.U. Nr 53, poz. 340) dla pedagogów i wychowawców obowiązkowego wymiaru zajęć opiekuńczych i wychowawczych, prowadzonych bezpośrednio

Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny stanowi zmianę na niekorzyść jego warunków pracy i płacy w rozumieniu art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854).

1. Związek zawodowy może w celu prowadzenia działalności gospodarczej utworzyć jednostkę organizacyjną, która przy spełnieniu przesłanek z art. 3 KP będzie pracodawcą dla zatrudnionych pracowników. Jednostka taka jest pracodawcą w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz.U. z 1994 r. Nr 1, poz. 1 ze zm.), jeżeli

Regulamin określający zasady postępowania w sprawach dotyczących pracowników objętych zamiarem zwolnienia z pracy, wydany przez pracodawcę na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) jest źródłem prawa pracy