Odmowa przywrócenia do pracy ze względu na jego niemożliwość lub niecelowość (art. 45 § 2 KP) wymaga odpowiednich ustaleń faktycznych.

1. Mianowanie adiunkta w szkole wyższej powoduje nawiązanie stosunku pracy z uczelnią, jako pracodawcą, a nie z poszczególnymi jej jednostkami organizacyjnymi (art. 2 kp w związku z art. 88 ust. 1 oraz art. 86 ust. 5 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym Dz. U. 1990 r. Nr 65 poz. 385 ze zm.). 2. Jeżeli zmiany organizacyjne powodują istotne pogorszenie warunków pracy, to dla przekształcenia

Dla wyłączenia prawa do odprawy przewidzianego w art. 8 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.) wystarczy, że pracownik „przyjmie propozycję” zatrudnienia go w zakładzie pracy, który korzysta z mienia poprzedniego pracodawcy

1. Ustne oświadczenie woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę przekazane pracownikowi przez bezpośredniego przełożonego jest skuteczne. 2. W postępowaniu apelacyjnym nie mają zastosowania art. 321 § 2 i art. 4771 § 2 kpc.

Przez „zasady wynagradzania” z art. 24126 § 2 kp należy rozumieć postanowienia określające warunki przyznawania wynagrodzenia za pracę oraz innych (dodatkowych) jego składników. Przepis ten nie obejmuje „zasad przyznawania innych świadczeń związanych z pracą”, np. nagród jubileuszowych lub odpraw pieniężnych w związku z przejściem pracownika na emeryturę lub rentę.

Ocena winy pracownika stanowiącej przesłankę odpowiedzialności po-rządkowej (art. 108 KP) nie należy do ustaleń faktycznych.

Jeżeli bezrobotny spełnia równocześnie kilka warunków uprawniających do zasiłku i wybiera warunek z art. 23 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, to wypowiedzenie stosunku pracy, w którym pozostawał jednocześnie pobierając świadczenia z ubezpieczenia społecznego /rentę inwalidzką/ nie ma znaczenia dla oceny jego

Brak jest podstaw do zwężającej wykładni art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. "f" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1 ze zm./, przepis ten dotyczy bowiem jedynie jednej z form prowadzenia działalności gospodarczej, a mianowicie prowadzonej w oparciu o zgłoszenie do ewidencji. Ratio legis tego przepisu jest bowiem takie, jak i szeregu innych punktów

W świetle uchwały Rady Ministrów nr 44 z dnia 27 marca 1990 r. w sprawie zasad przydzielania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz dostarczania odzieży roboczej /M.P. nr 14 poz. 109 ze zm./ i przepisów art. 237[7] Kp pracodawca może dokonać dowolnej zamiany typu odzieży roboczej na inny typ nie odpowiadający specyfice i charakterowi pracy i uznać ten właśnie typ za odzież roboczą. W takim

Nauczyciel (wychowawca) zatrudniony w ochotniczym hufcu pracy podlegał ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 3, poz. 19 ze zm.) w okresie od wejścia w życie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (jednolity tekst: Dz.U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 ze zm.) do wejścia w życie ustawy z dnia 14 czerwca 1996 r o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela (Dz.U. Nr 87, poz.

Zaprzestanie działalności gospodarczej może oznaczać rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy.

Jeżeli toczy się postępowanie karne o popełnienie czynu stanowiącego przyczynę rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 KP, to sąd pracy powinien zawiesić postępowanie, gdy dochodzi do wniosku, iż pracownik nie dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 177 § 1 pkt 4 w związku z art. 11 KPC).

Zawarcie umowy, w wyniku której nie powstaje stosunek pracy ze względu na brak jednej z podstawowych jego cech, jaką jest wykonywanie pracy pod kierownictwem pracodawcy (art. 22 § 1 KP) oznacza, iż nie istnieje odpowiedzialność Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Przewidziane w art. 65 KC w związku z art. 300 KP reguły wykładni oświadczeń woli stron mają odpowiednie zastosowanie do umów o pracę. W razie wątpliwości decydujący jest zgodny zamiar stron i cel umowy o pracę także wtedy, gdy dosłowne jej brzmienie byłoby korzystniejsze dla pracownika.

Uczestniczenie pracownika w zajęciach szkolnych w czasie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, niesprzeczne z zaleceniami lekarza, nie jest naruszeniem obowiązków pracowniczych.

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika na podstawie art. 55 § 11 kp jest skuteczne bez względu na to, czy wskazane przez pracownika przyczyny rzeczywiście występują. Ten sposób rozwiązania stosunku pracy powinien znajdować odzwierciedlenie w świadectwie pracy. Pracodawca może kwestionować wskazane przez pracownika przyczyny rozwiązania umowy w procesie o odszkodowanie przewidziane

W sprawie wniesionej przez pracownika o zasądzenie odszkodowania na podstawie art. 55 § 11 KP pracodawca może zarzucić brak przyczyny wskazanej w tym przepisie, mimo że sam nie wniósł powództwa o odszkodowanie przewidziane w art. 611 KP.

Zatwierdzenia protokołu powypadkowego może być równoznaczne z uzyskaniem wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy o pracę (art. 52 § 2 KP), jeżeli zarzucane pracownikowi zachowanie jest jednym z elementów stanu faktycznego ustalanego w ramach postępowania przewidzianego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków

Wysłuchanie pracownika musi poprzedzać zastosowanie wobec niego kary porządkowej. Zastosowanie kary następuje w chwili podpisania pisma o ukaraniu, gdyż wtedy wewnętrzna wola przełożonego otrzymuje swój zewnętrzny, formalny wyraz. Natomiast z punktu widzenia skutków takiej decyzji dla pracownika (art. 110 i 112 § 1 KP) istotne znaczenie ma chwila zawiadomienia go na piśmie o zastosowanej karze.

Wypowiedzenie umowy o pracę na czas określony niezgodne z przepisami o wypowiadaniu tych umów nie stwarza po stronie pracownika roszczenia o uznanie tego wypowiedzenia za nieuzasadnione ani o przywrócenie do pracy (art. 50 § 3 KP).