Usiłowanie kradzieży mienia pracodawcy może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 1 KP.

Naruszenie przez pracownika jego obowiązków z winy nieumyślnej z reguły nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 KP.

1. Przepisy Kodeksu postępowania karnego nie mogą stanowić podstawy kasacji w sprawach cywilnych. 2. Kasacja nie może być uwzględniona, jeżeli sąd zasądzając odszkodowanie oddalił roszczenie o przywrócenie do pracy z powołaniem się na art. 4771 § 2 KPC, a zastosowanie tego przepisu nie zostało w niej zakwestionowane.

Niepowołanie w kasacji zarzutu naruszenia art. 45 § 1 KP powoduje, iż Sąd Najwyższy nie ocenia zasadności wypowiedzenia umowy o pracę.

Powstanie w kasie fiskalnej braku nawet niewielkiej kwoty pieniężnej, jeżeli nie było następstwem błędu kasjerki obsługującej taką kasę, może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego dbałości o mienie pracodawcy (art. 52 § 1 pkt 1 w związku z art. 100 § 2 pkt 4 KP).

Przepis art. 411 KP ma zastosowanie jeżeli zarządzono likwidację pracodawcy, chyba że czynność ta jest nieważna lub pozorna.

Dodatkowe dni wolne od pracy /w tym soboty/, wprowadzone stosownie do przepisów kodeksu pracy po jego zmianie ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy kodeksu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 24 poz. 110/, lub na podstawie innych przepisów, nie są w rozumieniu art. 165 par. 1 Kpc w związku z art. 115 Kc, dniami uznanymi ustawowo za wolne od pracy /postanowienie Sądu Najwyższego

W okresie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników lasów państwowych (Dz. U. 1974 r. Nr 51 poz. 328) funkcjonariuszom Straży Parku (Służby Parku Narodowego) przysługiwały diety przewidziane w § 24 tego rozporządzenia.

Nie można w żadnym razie oczekiwać, że prawo do zasiłku przedemerytalnego w wysokości 160 procent zasiłku podstawowego będzie skonstruowane na niektórych elementach wcześniejszego i późniejszego stosunku pracy, z których każdy był rozwiązany w odmiennym trybie. Skarżąca wykorzystała uprawnienia należne jej w wyniku zwolnienia z likwidowanego zakładu pracy, a wskutek uzyskania trzydziestoletniego okresu

Przeniesienie w stan nieczynny jest czynnością zmieniającą stosunek pracy nauczyciela mianowanego, która dla swej skuteczności prawnej nie wymaga wypowiedzenia.

Czas pozostawania bez pracy, za który pracownikowi przywróconemu do pracy przysługuje wynagrodzenie obejmuje okres, w którym pracownik mógł wykonywać pracę, tzn. był gotowy do podjęcia jej świadczenia, a wynagrodzenia za pracę został pozbawiony wyłącznie wskutek bezprawnej odmowy dopuszczenia go do pracy. Okres niezdolności do pracy, za który pracownik otrzymał zasiłek chorobowy z ubezpieczenia nie

Pracodawca nie jest obowiązany podawać podstawy prawnej wypowiedzenia.

1. Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (art. 30 § 4 KP). 2. Brak współpracy między pracodawcą i pracownikiem, wskazany jako jedyna przyczyna wypowiedzenia nieuzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę, jeżeli stan taki nie obciąża pracownika a wyłącznie pracodawcę. 3. Udzielenie pracownikowi urlopu w okresie

Pracownik, któremu powierza się określone stanowisko i stawia określone wymagania, powinien być oceniany z punktu widzenia wyznaczonych mu obowiązków i wymagań. Nie mogą natomiast stanowić kryterium oceny jego pracy oczekiwania pracodawcy, o których pracownik nie wie zawierając umowę o pracę i o których pracodawca nie informuje go w czasie trwania stosunku pracy.

Pracownica, której stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron nie może skutecznie powoływać się na ochronę wynikającą z art. 177 § 3 KP, jeżeli jej oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę w tym trybie nie było dotknięte wadą.