Skarga /byłego/ wójta na uchwałę rady gminy w przedmiocie odwołania go ze stanowiska wójta nie jest skargą, o jakiej mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, z uwagi na treść art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, stwierdzającego, że "spory ze stosunku pracy pracowników

Akt odwołania ze stanowiska kierowniczego w administracji państwowej osoby powołanej na to stanowisko nie jest decyzją administracyjną i na akt ten nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Natomiast w sytuacjach, o których mowa w art. 45 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 16 czerwca 1988 r. /Dz.U. nr

W świetle znowelizowanych przepisów art. 1 ust. 1 i art. 11 ust. 3 ustawy z 8 października 1982 r. o związkach zawodowych (j.t. Dz.U. z 1985 r. nr 54, poz. 277 ze zm.) dopuszczalne jest utworzenie w zakładzie pracy związku zawodowego zrzeszającego nie wszystkich pracowników tego zakładu, a tylko pracowników określonych rodzajów zatrudnienia.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpatrzenia sprawy dotyczącej rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym powstałego w trybie powołania w przypadku gdy stosunek pracy nawiązany w drodze mianowania przekształcił się w stosunek pracy w trybie powołania. Nie mają też w takim przypadku zastosowania przepisy dotyczące nawiązania, zmiany i rozwiązania stosunku pracy z mianowanymi

W rozumieniu art. 510 k.p.c. w związku z art. 20 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych nie jest zainteresowanym w sprawie o rejestrację związku zawodowego zakład pracy, na obszarze którego ma działać utworzony związek. Dlatego zakład pracy nie może być dopuszczony w charakterze uczestnika w postępowaniu o rejestrację zakładowej organizacji związkowej.

Od rozwiązania stosunku pracy w drodze porozumienia stron /art. 15 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 38 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy, gdyż w takiej sprawie brak jest decyzji o jakiej mowa w art. 104 Kpa.

Zmiana zakresu czynności urzędnikowi państwowemu mianowanemu nie należy do spraw poddanych kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego na zasadzie art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./.

1. Kara dyscyplinarna wydalenia z pracy pracownika urzędu państwowego nie powoduje sama przez się rozwiązania stosunku pracy, lecz stanowi podstawę do podjęcia w tym przedmiocie decyzji przez organ będący pracodawcą /kierownika urzędu/. 2. Od decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy przysługuje pracownikowi odwołanie do kierownika urzędu nadrzędnego, a na decyzję tego organu - skarga do Naczelnego Sądu

1. Par. 2 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Pracy, Płacy i Spraw Socjalnych z dnia 21 marca 1983 r. w sprawie wykonywania robót na cele publiczne przez osoby wpisane do wykazu osób uporczywie uchylających się od pracy /Dz.U. nr 17 poz. 81/ określa wymogi, jakie powinno spełniać "wezwanie" organu administracji państwowej skierowane do osoby mającej stawić się w danym miejscu i czasie celem wykonania

Sprawy nauki nie zostały poddane kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego na mocy art. 196 par. 2 pkt 14, ani na mocy ustawy szczególnej, a zatem Sąd ten nie jest właściwy w sprawach ze skarg na odmowę zatwierdzenia stopnia naukowego doktora habilitowanego.

"Czy w związku z zawieszeniem działalności związków zawodowych na podstawie par. 1 Zarządzenia nr 51 Prezesa Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 1981 r. w sprawie zawieszenia związków zawodowych i niektórych organizacji społecznych na czas obowiązywania stanu wojennego /M. P. nr 30 poz. 273/ członek rady zakładowej, /Komisji zakładowej/ związku zawodowego, będący pracownikiem mianowanym, korzysta w okresie

Niezachowanie formy pisemnej, o której mowa w art. 29 § 1 kp, nie powoduje nieważności umowy o pracę.

Granica wieku jest również warunkiem, od którego prawo uzależnia możność uzyskania przymiotu pracownika.

W postępowaniu przed okręgowym sądem pracy i ubezpieczeń społecznych w sprawach o roszczenia pracowników ze stosunku pracy stroną procesową nie jest Skarb Państwa, lecz państwowa jednostka organizacyjna, będąca zakładem pracy [pracodawcą] w rozumieniu art. 3 k.p., reprezentowana przez jej kierownika lub innego pracownika upoważnionego do działania w określonym zakresie w imieniu zakładu pracy (art.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. (Dz. U. Nr 3, poz. 8) świadczenia pieniężne określone w ustawie przysługują pracownikowi uspołecznionego zakładu pracy, który uległ wypadkowi przy pracy. Rolnicza spółdzielnia produkcyjna jest wprawdzie uspołecznionym zakładem pracy, ale jej członkowie nie są pracownikami w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym

1. Praca wykonywana przez więźnia w zakładzie pracy ma swoje źródło nie w umowie o pracę, lecz w nakazie administracyjnym zarządu zakładu karnego i nie powoduje nawiązania stosunku pracy między więźniem a zakładem pracy. 2. Więzień, który uległ wypadkowi przy pracy, może dochodzić swych roszczeń na zasadach ogólnych w drodze powództwa przed sądem.