Decyzje dotyczące odmowy zwrotu nadpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych /art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie należą do kompetencji prezesa zarządu tego Funduszu ani do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej /art. 8 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej

1. W wypadkach, gdy obowiązujące przepisy nakładają na podatnika obowiązek prowadzenia księgi przychodów i rozchodów, a podatnik księgi tej nie prowadzi albo prowadzi ją nierzetelnie - należy przyjąć, że zachodzi brak danych niezbędnych do ustalenia podstawy podatku, który uzasadnia zastosowanie szacunku przewidzianego w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /

1. Pogląd, że każda fundacja realizuje cele społecznie użyteczne jest sprzeczny z treścią przepisu art. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach /Dz.U. 1991 nr 46 poz. 203/. 2. Darowizna na rzecz fundacji powołanych do realizacji celów gospodarczo użytecznych nie odlicza się od podstawy wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych.

Brak jest podstaw prawnych do późniejszego korygowania wymiaru opłaty skarbowej w sytuacji, gdy z woli strony stosunek najmu ustał wcześniej niż przyjęto w umowie, bądź gdy umowa zawarta na czas nieoznaczony - uległa rozwiązaniu po upływie krótszego, niż przyjęty do obliczenia podstawy tejże opłaty.

Organ podatkowy wydając niekorzystną dla podatnika decyzję ze sfery uznania administracyjnego ma wynikający z art. 7 Kpa szczególny obowiązek wykazania w uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia, dlaczego nie załatwiono sprawy w sposób zgodny ze słusznym interesem obywatela. Uzasadnienie takiej decyzji nie może być w takich sprawach lakoniczne, oparte na sformułowaniach nie wyjaśniających motywów takiego

Nabywca całości lub części majątku podatnika odpowiada całym majątkiem solidarnie z nim, na zasadach określonych art. 45 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, tylko za te zaległości podatkowe zbywcy, które obciążają go jako podatnika. Wymieniony przepis nie daje podstawy do nałożenia tej odpowiedzialności za zaległości podatkowe zbywcy ciążące

Działalność rolniczą prowadzi rolnicza spółdzielnia produkcyjna, nie zaś właściciel gruntu, który wniósł go do użytkowania spółdzielni; jego dochody z tego tytułu - w formie tzw. renty gruntowej - nie są dochodami z działalności opisanej przedmiotowo w art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, do której przepisy tej ustawy

Na podstawie art. 45 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 w brzmieniu nie zmienionym od uchwalenia tej ustawy/ nabywca całości lub części majątku podatnika odpowiada całym majątkiem solidarnie z nim, na zasadach określonych w tym przepisie, tylko za te zaległości podatkowe zbywcy wymienione w tym przepisie, które obciążają go jako podatnika, o którym

1. Jeżeli organ odwoławczy utrzymuje w mocy naruszającą prawo decyzję organu I instancji - sam wydaje również decyzję naruszającą prawo. 2. Brak jest podstaw prawnych aby zabezpieczyć należność z tytułu podatków, których pobór został prawomocnie odroczony.

Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty /ich powierzchnie/ niezależnie od tego czy są w jakikolwiek racjonalny sposób wykorzystywane czy też nie, a nie przychody jakie posiadacz mógłby z ich eksploatacji uzyskać. Opodatkowaniu, obok gruntów, podlegają także budynki /art. 3 ust. 1, ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm.

Żaden przepis prawa nie stwarza podstaw do posłużenia się formą decyzji przy określaniu terminu zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej. Ustalenia odnoszące się do powyższej kwestii mają charakter jedynie ustaleń faktycznych i jako takie mogą stanowić przesłankę do wydania decyzji określającej ciążące na podatniku obowiązki.

W art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ oraz par. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1992 r. w sprawie podatku dochodowego od niektórych rodzajów dochodów zagranicznych osób fizycznych i osób prawnych mających miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą /Dz.U. nr 32 poz. 137/, enumeratywnie wymienia się

W Rzeczypospolitej Polskiej jako demokratycznym państwie prawnym obowiązuje zasada powszechności opodatkowania, bez wyróżniania jakichkolwiek kategorii zawodowych lub politycznych obywateli. Wysokość podatków przewidzianych poszczególnymi ustawami nie jest też uzależniona od warunków rodzinnych podatnika.

1. Przepis art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ może mieć zastosowanie do zaniechania poboru należności podatkowych, co do których nie upłynął jeszcze termin płatności /czy to wynikający z przepisów, czy też z decyzji wymiarowej/. 2. W przypadku ewidentnych, nie kwestionowanych przez podatnika, zaległości podatkowych, wniosek podatnika

Według stanu prawnego obowiązującego w 1991 r. do zastosowania art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wystarczało wykazanie bezpośredniego związku między wydatkami na remont i modernizację budynku /lokalu/ mieszkalnego z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych podatnika. Oznaczało to, że podatnik powinien mieszkać

1. Chociaż umowy leasingu nie można utożsamiać z umową licencyjną, to jednak "należności licencyjne" z art. 12 Umowy polsko-włoskiej należy uznać za równoznaczne z wszelkiego rodzaju należnościami wynikającymi z użytkowania lub prawa do użytkowania rzeczy lub praw na podstawie poszczególnych umów, i to nie tylko umów licencyjnych. 2. Organ podatkowy orzekający w sprawach opodatkowania należności licencyjnych

1. Art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /TJ. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ ma charakter wyjątkowy co oznacza, że umorzenie zaległości podatkowych może nastąpić jedynie w wypadkach uzasadnionych względami społecznymi lub gospodarczymi. Ocena czy w określonej sytuacji faktycznej zachodzi taki przypadek należy do organu podatkowego. Tak więc ustalenie przez organ podatkowy

1. Jeżeli zakup koszulek z nadrukami miał na celu reklamowanie działalności gospodarczej podatników, to niezależnie od tego, czy po dokonaniu zakupu nastąpiło ich darowanie na rzecz podmiotu, który zobowiązał się ich używać w celach reklamowych - należy uznać, że wydatki te stanowiły koszty uzyskania przychodów, o ile zostały spełnione pozostałe wynikające z przepisów warunki /par. 8 ust. 1 pkt 17

Skoro z brzmienia art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ wynika, że za grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą uważa się między innymi grunty pod budynkami administracyjnymi, socjalnymi i hotelowymi, to tym bardziej garaże wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej danego podmiotu mogą być zaliczone do

Ulga z tytułu wyszkolenia pracownika polega na obniżeniu podatku należnego za okres od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została wydana decyzja o przyznaniu ulgi wskazuje, że określone tymi przepisami unormowanie stanowi uregulowanie w zakresie obowiązku podatkowego na przyszłość, to jest po wydaniu decyzji o przyznaniu ulgi i możliwości wykorzystania przyznanej ulgi wyłącznie przez obniżenie

1. Przepis art. 16 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie zwalnia od opłaty targowej osób, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z nieruchomościami lub obiektami budowlanymi na targowisku, jeżeli prowadzą działalność sprzedaży towarów na targowisku poza miejscem, od którego zobowiązani są opłacać podatek od nieruchomości.

W każdej sprawie dotyczącej wymierzenia podatku od nieruchomości należy badać istnienie funkcjonalnego związku wykorzystania gruntu z prowadzoną działalnością gospodarczą /art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały 7 sędziów z dnia 18 grudnia 1992 r. sygnatura akt III AZP 25/92 /OSNCP

1. O ocenie zgodności z prawem danego przepisu nie może świadczyć intencja jego wydania, lecz jego brzmienie. 2. Skoro na targowiskach położonych na terenie miasta obowiązuje opłata targowa, to dotyczy ona wszystkich sprzedających, niezależnie od tego, w jaki sposób prowadzą sprzedaż /art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze