1. Działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego itp. Wymóg zgłoszenia do ewidencji podjętej działalności gospodarczej

Przepisy o opłacie skarbowej /ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. i rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 października 1991 r. w sprawie opłaty skarbowej/ nie przewidują zwolnienia od tej opłaty czynności cywilnoprawnych, których jedną ze stron jest państwowe gospodarstwo rolne.

Pominięcie przez organy orzekające rozważań właściwych dla instytucji wprowadzonej przepisem art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w sprawie wszczętej wnioskiem o umorzenie zaległości podatkowych oraz ograniczenie wywodów decyzji do stwierdzenia legalności decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe - narusza powołany przepis art. 31 ustawy

Przy wymiarze podatku od spadków i darowizn organ podatkowy samodzielnie ustala wartość według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

W razie nabycia zakładu w drodze spadkobrania przez kilka osób i prowadzenia zakładu przez jedną z nich od daty przyjęcia spadku przez wszystkich spadkobierców i braku z ich strony oświadczeń, że nie zamierzają uczestniczyć w prowadzeniu zakładu oraz niedokonania działu spadku, spełnienie wspomnianego warunku przez jednego ze spadkobierców, działającego niejako w imieniu pozostałych współwłaścicieli

Art. 21 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ skreślony został przez art. 1 pkt 13 lit. "f" ustawy z dnia 6 marca 1993 r. /Dz.U. nr 28 poz. 127/ z dniem ogłoszenia /16.04.1993 r./ ale z mocą obowiązującą od dnia 1.01.1993 r. Zarówno organy administracyjne jak i Naczelny Sąd Administracyjny były związane treścią tego przepisu

1. Zarząd określonej jednostki organizacyjnej polega na realizacji uprawnień użytkowania poszczególnych składników przekazanego mienia wynikających z prawa własności Skarbu Państwa. Zarządzający nieruchomością nie wykonuje więc uprawnień właścicielskich Skarbu Państwa, lecz działa jedynie w granicach zakreślonych ustanowionym zarządem, a w związku z tym umowa dzierżawy z nim zawarta nie jest umową

Samochód należy do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

Umowa przeniesienia posiadania samoistnego, jako nie należąca do katalogu czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie podlega opłacie skarbowej.

1. Podstawowym warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 52 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy nie wykorzystany w latach poprzednich musi być ustalenie, iż jest to przychód należny za okres do 31 grudnia 1991 r., a jedynie wypłacony w roku następnym. 2. Prawo do ekwiwalentu

W art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ znajduje się wyczerpujące wyliczenie przedmiotów opodatkowania indywidualnie nazwanych bez odwoływania się do innych jeszcze elementów klasyfikacyjnych. Użyte w tym przepisie sformułowanie "użytkowanie urządzenia przemysłowego

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ kosztami uzyskania przychodu są również odsetki od zobowiązań, w tym również pożyczek, jeżeli pozostają w związku ze źródłem przychodów. Dotyczy to także odsetek od pożyczek udzielonych osobie prawnej przez jej pracowników.

Zaniechanie ustalania zobowiązań podatkowych przez organy podatkowe odnosić się może do tych tylko kategorii podatków, w których zobowiązanie podatkowe powstaje w drodze wydania i doręczenia decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania - art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Podatek od wzrostu wynagrodzeń należy do tych podatków

Jeżeli obowiązek zapłaty określonej kwoty podatku wynika z decyzji wymiarowej wydanej wskutek nie uznania za dowód ksiąg podatkowych, to termin zapłaty biegnie od daty doręczenia tej decyzji.

1. Decyzje administracyjne mogą być wydawane tylko na podstawie prawa powszechnie obowiązującego. 2. Przepisy gminne - zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ - stają się prawem powszechnie obowiązującym z dniem ogłoszenia, o ile nie przewidują wyraźnie terminu późniejszego. 3. Uchwała rady gminy ustalająca stawki podatku od nieruchomości

Cechą charakterystyczną współczesnej techniki wymiaru i poboru podatków jest radykalne odchodzenie od sytuacji, w których zobowiązanie podatkowe powstaje w drodze wydania i doręczania decyzji ustalających wysokość zobowiązań. W sposób wyraźny są preferowane przez ustawodawcę techniki obliczania i poboru podatku przez płatników oraz samoobliczenie podatku przez samego podatnika. Przejawem powyższej

1. Przepis art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie uzależnia jego stosowania od tego, czy w ogólnym rozrachunku wystąpił niedobór podatku, istotne jest, że umowa między stronami określa dla jednej z nich, to jest producenta, warunki rażąco niekorzystne pozwalające

Brak jest podstaw do odliczenia wydatków poniesionych na zakup lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku, który został wybudowany przez osobę prawną, która nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie budownictwa mieszkaniowego. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że lokal w momencie nabycia znajdował się w stanie surowym.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie uzależnia prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania kwot wydatkowanych na wkład budowlany od jego wpłacenia w pełnej wysokości.

1. Przekształcenie przedsiębiorstwa stanowiącego własność gminy w zakład budżetowy uzasadnia przejście zobowiązania podatkowego tego przedsiębiorstwa na inny podmiot prawny na zasadzie art. 40 ust. 1 i art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy o zobowiązaniach podatkowych przejście obowiązku

Świadczeniem wypłaconym w rozumieniu przepisu art. 106 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) jest kwota świadczenia faktycznie wypłaconego osobie pobierającej świadczenie, zwiększona o kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych odprowadzoną przez organ rentowy na rzecz organu podatkowego.

Z art. 29 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ wynika, że nadpłaty podlegają oprocentowaniu tylko wówczas, gdy wynikły w związku z uchyleniem lub zmianą decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Oprocentowaniu nie podlegają nadpłaty powstałe w wyniku decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego w trybie art

Nie podlegają oprocentowaniu nadpłaty podatków w wyniku decyzji określających wysokość zobowiązania podatkowego w trybie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych.