Dowody podatkowe określone szczególnymi przepisami prawnymi dotyczącymi prowadzenia księgi podatkowej są dowodami szczególnymi i nie mogą być zastąpione późniejszymi wyjaśnieniami podatnika.
Okoliczność, że art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie wymienia leasingu nie oznacza wcale, że umowa ta nie podlega wspomnianej opłacie. Zawarcie przez strony umowy mieszanej również podlega takiej opłacie.
1. Art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie może stanowić samodzielnej podstawy materialnoprawnej decyzji administracyjnej do zwrotu nadpłaty podatku w sytuacji, gdy nadpłata nastąpiła w wyniku wykonania ostatecznej decyzji administracyjnej, w której wymierzono podatek, czy też "wyniku kontroli" inspektora kontroli skarbowej,
Upoważnienie rady gminy do wprowadzenia innych zwolnień niż określone w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ jest upoważnieniem do wprowadzenia zwolnień od podatku od nieruchomości pod względem przedmiotowym a nie podmiotowym.
Budynek letniskowy - dla celów podatku od nieruchomości - nie nabywa charakteru budynku mieszkalnego przez fakt czasowego w nim zamieszkiwania.
Korzyść uzyskana przez pracownika banku z tytułu udzielenia mu przez pracodawcę kredytu na warunkach korzystniejszych od ogólnie stosowanych przez ten bank dla tego rodzaju umów stanowi przychód tego pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Wyrażenie "darowizna", użyte w art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86/, oznacza świadczenie wynikające z cywilnoprawnej umowy darowizny, określonej w art. 888 par. 1 Kc, której istotą jest świadczenie bezpłatne, czyli nie mające odpowiednika w świadczeniu drugiej
Czasowe zaniechanie prowadzenia w określonym budynku działalności gospodarczej nie jest równoznaczne ze zmianą charakteru budynku jako związanego z działalnością gospodarczą i nie stanowi podstawy zastosowania innej stawki podatku od nieruchomości niż ustanowiono w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
1. Wymiar podatków od nieruchomości powinien być dokonany na podstawie danych wynikających z ewidencji gruntów i budynków, o czym stanowi art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./, jednakże w sytuacji, gdy podatnicy wykazali, że nie są właścicielami konkretnej działki, organy podatkowe winny fakt ten uwzględnić. 2. O zmianach danych objętych
1. Podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości, wchodzącym - w odniesieniu do podatników podatku rolnego - w skład łącznego zobowiązania pieniężnego, stanowi powierzchnia użytkowa budynku, to jest powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem klatek schodowych itp. /art. 4 ust. 1 pkt 1, ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach
Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, stanowiący o obowiązku pobrania odsetek za zwłokę w przypadku istnienia zaległości w opłacaniu podatków w ogóle nie zajmuje się zagadnieniem, z czyjej winy zaległości te powstały. Oznacza to, że w każdej sytuacji faktycznej istnienia zaległości podatkowych rodzi to dla podatnika następstwa w
Bank zawierając umowę kredytową z pracownikiem, w której rezygnuje z części należnego mu wynagrodzenia za usługę lub ustala niższe odsetki, stosuje na rzecz kredytobiorcy opust z ceny w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./.
Skoro ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie określa sposobu obliczania terminów, o których mowa w art. 53 ust. 1 tej ustawy - należy posłużyć się przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 57 par. 3 Kpa/. Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. weszła w życie /z pewnymi wyjątkami/ z dniem 5 lipca 1993 r., to końcowym
Zwolnienie od podatku od nieruchomości budynków gospodarczych związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego /art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, nie obejmuje budynków mieszkalnych tego gospodarstwa.
1. Art. 5 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ stanowi, że koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku, w którym zostały poniesione. 2. W przypadku gdy zachodzi rozbieżność między regulacjami prawa podatkowego oraz zasadami księgowości, pierwszeństwo mają przepisy prawa podatkowego.
W myśl art. 19 i art. 20 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżenia uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, zawartej między Polską a USA /Dz.U. 1976 nr 31 poz. 178/ - renty i emerytury z pewnym wyjątkiem, który nie ma zastosowania w rozpoznawanej sprawie /bo dotyczy rent i emerytur z tytułu pełnienia tzw. funkcji publicznych
1. Dla uzyskania zwolnienia podatkowego w trybie przepisu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ konieczne jest wykazanie faktycznego "wykorzystywania, zajęcia lub związania" nieruchomości w danym roku podatkowym, nie zaś w przyszłości. 2. Pojęcie zajęcia nieruchomości pod zbiornik wodny oznacza nieruchomość zajętą przez zbiornik
Zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych ustanowione pierwotnie w art. 21 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ zostało uchylone - mocą wsteczną - przez art. 1 pkt 13 lit. "f" ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz o zmianie niektórych innych ustaw /Dz.U.
Uprawnienie do rachunku bankowego związane z prawem do nabycia samochodu na szczególnych warunkach stanowi prawo majątkowe w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Zgromadzona na tym rachunku kwota oszczędności stanowi, w przypadku zbycia tego prawa, koszt uzyskania przychodu, od którego powinna być odliczona
1. Przepisy określające zasady sądowej kontroli decyzji administracyjnych /art. 16 par. 2 oraz art. 196 par. 1 i nast. Kpa/ nie pozwalają na bezpośrednie kształtowanie przez sąd administracyjny praw i obowiązków stron. 2. Gdy grunty gospodarstwa rolnego pozostają w samoistnym posiadaniu innej niż właściciel osoby, decyzja ustalająca zobowiązanie w podatku rolnym może być kierowana zarówno do właściciela
1. Działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego itp. Wymóg zgłoszenia do ewidencji podjętej działalności gospodarczej
Przepisy o opłacie skarbowej /ustawa z dnia 31 stycznia 1989 r. i rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 października 1991 r. w sprawie opłaty skarbowej/ nie przewidują zwolnienia od tej opłaty czynności cywilnoprawnych, których jedną ze stron jest państwowe gospodarstwo rolne.
Pominięcie przez organy orzekające rozważań właściwych dla instytucji wprowadzonej przepisem art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ w sprawie wszczętej wnioskiem o umorzenie zaległości podatkowych oraz ograniczenie wywodów decyzji do stwierdzenia legalności decyzji ustalającej zobowiązanie podatkowe - narusza powołany przepis art. 31 ustawy
Przy wymiarze podatku od spadków i darowizn organ podatkowy samodzielnie ustala wartość według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.