Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości w zakresie budowli, nawet w przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych, jest wartość budowli niemurowanej z dnia 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, niepomniejszona o dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne.

W przypadku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, które utraciły przydatność gospodarczą, ale nie z powodu zmiany rodzaju działalności podatnika, powstałe straty, nie mieszczą się w zakresie zastosowania wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów przewidzianego w art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (u.p.d.o.p.), a związane z tym koszty należy traktować jako

W sytuacji, gdy istnieją wątpliwości co do instrumentalnego wykorzystania przez organ podatkowy przepisów o przedawnieniu zobowiązań podatkowych oraz gdy charakter dokonanych płatności na rzecz nierezydenta może być rozumiany jako należności licencyjne w świetle umowy międzynarodowej, organy podatkowe powinny szczegółowo badać te okoliczności, a ich decyzje muszą być dokładnie uzasadnione, aby unikać

W sytuacji, gdy powstają obiektywnie poważne wątpliwości co do prawnej skuteczności umowy cywilnoprawnej mającej skutki podatkowe, organ podatkowy zasadnie wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania interpretacyjnego, gdyż przedmiotem takiego postępowania nie może być analiza ważności umowy, ale interpretacja przepisów podatkowych związanych z już zaistniałymi konsekwencjami prawno-podatkowymi

W świetle art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik ma prawo oczekiwać od organu podatkowego oceny, czy zastosowane przez niego mechanizmy ewidencjonowania i wyodrębnienia kosztów działalności badawczo-rozwojowej są wystarczające do spełnienia wymogów ustawowych dotyczących korzystania z ulgi podatkowej na działalność B+R.

W procedurze wydawania interpretacji indywidualnej, zgodnie z art. 14b § 3 ordynacji podatkowej, organ interpretacyjny ma obowiązek merytorycznego rozpatrzenia wniosku, który zawiera wyczerpujący opis stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz stanowisko wnioskodawcy.

W świetle art. 26b ust. 3 u.p.d.o.p., odmowa wydania opinii o stosowaniu preferencji podatkowych jest uzasadniona już wówczas, gdy organ podatkowy wykaże obiektywne istnienie uzasadnionych wątpliwości co do tego, że podatnik jest rzeczywistym właścicielem należności, bez konieczności definitywnego rekonstruowania prawdy materialnej na takich zasadach, jakie obowiązują w postępowaniu podatkowym.

Odmowa wydania opinii o stosowaniu preferencji jest prawidłowa już wtedy, gdy organ podatkowy wykaże istnienie tylko uzasadnionych wątpliwości co do tego, że podatnik jest rzeczywistym właścicielem należności, bez konieczności definitywnego, stanowczego rekonstruowania prawdy materialnej w tym zakresie na takich zasadach, jak to się dzieje ściśle w postępowaniu podatkowym.

Płatnik ubiegający się o opinię dotyczącą stosowania preferencji w zakresie zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności, zgodnie z art. 26b ust. 1 u.p.d.o.p., ma obowiązek wykazania spełnienia przesłanek określonych w przepisach prawa podatkowego, a rola organu podatkowego w ramach uproszczonego postępowania ogranicza się przede wszystkim do weryfikacji materiału

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do pozostawienia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia z uwagi na niewystarczający opis usługi kompleksowej i nieudzielenie kwalifikacji klasyfikacyjnej PKWiU, jeżeli przepis prawa podatkowego, którego interpretacji dotyczy wniosek, nie odnosi się bezpośrednio ani pośrednio do takiej klasyfikacji. Interpretacja powinna zatem opierać

W przypadku oceny, czy określone wydatki kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi, decydujące znaczenie ma bezpośredni, dostrzegalny i precyzyjnie określany wpływ tych wydatków na cenę świadczonych usług lub produkowanych towarów, a nie ogólny charakter kosztów ponoszonych przez przedsiębiorcę.