Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny ma prawo wyboru między świadczeniem pielęgnacyjnym a innym świadczeniem emerytalno-rentowym, które posiada, pod warunkiem złożenia oświadczenia o rezygnacji z prawa do renty.

Podjęcie zatrudnienia przez osobę wymagającą opieki, na którą pobierane jest świadczenie pielęgnacyjne, stanowi zmianę sytuacji, która wymaga zgłoszenia organowi wypłacającemu świadczenie i może skutkować uznaniem pobranych świadczeń za nienależne, jeśli nie zostało to zgłoszone.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga nie tylko posiadania przez osobę wymagającą opieki orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, ale również istnienia bezpośredniego związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia (lub jego niepodejmowaniem) a koniecznością sprawowania stałej lub długotrwałej opieki

Przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, zwłaszcza w sprawach dotyczących zezwoleń na pobyt, stanowi naruszenie prawa, które zasługuje na odpowiednią sankcję, w tym zasądzenie sumy pieniężnej jako rekompensaty dla strony skarżącej, mając na względzie negatywne konsekwencje takiej bezczynności dla życia i statusu prawnego cudzoziemca.