Uchylenie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. 1998 nr 120 poz. 787 ze zm./ przez ustawę z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego /Dz.U. nr 71 poz. 733/ spowodowało utratę mocy obowiązującej uchwał wydanych na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. z dniem wejścia

Osobie spełniającej warunki do przyznania renty socjalnej, określone w art. 27a ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1998 nr 64 poz. 414 ze zm./, której wstrzymano wypłatę renty z tytułu niezdolności do pracy na skutek wybrania przez nią świadczenia w postaci renty rodzinnej, stosownie do art. 27a ust. 4 tej ustawy renta socjalna nie przysługuje.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytanie prawne.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne.

Wniosek /zarzut/ osoby, której uprawnień kombatanckich dotyczy postępowanie o pozbawienie tych uprawnień na podstawie art. 25 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, wskazujący na zachowanie uprawnień z tytułów określonych w tej ustawie, powinien być rozpoznany

Właściciele lokali stanowiących odrębną własność nie mają interesu prawnego w sprawie prowadzenia robót budowlanych w wyodrębnionym lokalu stanowiącym własność jednego z nich i prowadzonych przez właściciela, jeżeli roboty te nie dotyczą części wspólnych budynku i nie są obwarowane obowiązkiem uzyskania pozwolenia na ich wykonanie.

W postępowaniu administracyjnym o udzieleniu pozwolenia na budowę podlega również ocenie kwestia czy wydana decyzja narusza interes osób trzecich, a więc interes właścicieli sąsiednich nieruchomości, jednakże nie w aspekcie dopuszczalności tej zabudowy, lecz ewentualnego naruszenia norm z zakresu prawa budowlanego i warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki.

Domaganie się przez skarżącego zawarcia ugody administracyjnej w postępowaniu prowadzonym przez Generalnego Inspektora i zasądzenia odszkodowania za cierpienia psychiczne i rozstrój zdrowia, wykracza poza charakter sprawy i unormowania zawarte w art. 60 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

Organ odwoławczy może wydać decyzję kasacyjną przekazującą sprawę do ponownego rozpatrzenia wtedy, gdy organ pierwszej instancji przeprowadził postępowanie z rażącym naruszeniem norm prawa procesowego, a w szczególności nie przeprowadził w ogóle postępowania wyjaśniającego albo co prawda postępowanie takie przeprowadzono, ale w rażący sposób naruszono w nim przepisy procesowe /art. 233 par. 2 ustawy

Przepis art. 8 Konwencji paryskiej z dnia 20 marca 1883 r. o ochronie własności przemysłowej /Dz.U. 1975 nr 9 poz. 51/ nie jest dostateczną przeszkodą dla rejestracji, jako znaku towarowego, nazwy cudzego przedsiębiorstwa. Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych /Dz.U. nr 5 poz. 17 ze zm./, ochrona znaku towarowego dla określonych towarów nie wyłącza możliwości

Przepisy określające zasady liczenia terminów ustawowych, których zachowanie warunkuje skuteczne dokonanie przez stronę czynności procesowych, powinny być interpretowane i stosowane przy uwzględnieniu konstytucyjnych gwarancji prawa do sądu, które wynikają z art. 45 ust. 1 oraz art. 77 ust. 2 Konstytucji RP oraz tym, że przepis art. 57 par. 4 Kpa ma służyć nie tylko zdyscyplinowaniu strony do przestrzegania

Świadectwo rejestracji środka farmaceutycznego lub materiału medycznego stanowi wprawdzie dowód ich wpisania do rejestru w trybie art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej /Dz.U. nr 105 poz. 452 ze zm./, jednakże nie zawsze może być uznane za dowód przesądzający o klasyfikacji celnej towaru

Powołany przez urząd skarbowy art. 167 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie ma zastosowania w rozpatrywanej sprawie, gdyż żądanie skarżącego o ponowne przeprowadzanie dowodu z opinii biegłych nie dotyczyło zmiany zakresu postępowania. Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że może mieć on zastosowanie w sprawach wszczynanych na żądanie strony

Art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ stanowi przepis szczególny o jakim mowa w art. 163 Kpa dający organowi administracji publicznej możliwość zmiany lub uchylenia decyzji, na mocy której strona nabyła prawa.

Uchylenie przez sąd administracyjny decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy reaktywuje ten stosunek pracy. Roszczenie o umożliwienie wykonywania pracy podlega jednak rozpoznaniu przez sąd powszechny /sąd pracy/.

Decyzja powinna wskazywać ustalony przez organ administracyjny stan faktyczny, określać przesłanki zastosowania tej a nie innej kwalifikacji prawnej i ustalać, jakie okoliczności stanu faktycznego odpowiadają którym z fragmentów normy prawnej zastosowanej w sprawie. To wszystko kryje w sobie formuła art. 210 par. 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowej /Dz.U. nr 137 poz. 926

Stosownie do unormowania zawartego w art. 1035 Kc, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom do wspólności majątku spadkowego stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Skoro zatem skarżąca w wyniku spadkobrania jest jedną ze współwłaścicielek /do czasu ewentualnego działu spadku/ nieruchomości graniczącej z działką inwestorów, jest stroną postępowania o wydanie pozwolenia

Gwarancją ochrony praw właścicielskich jest przekazanie niezawisłemu sądowi kompetencji do rozstrzygnięcia w drodze procesu cywilnego zaistniałego sporu dotyczącego uprawnienia do przebywania w lokalu. To sąd powołany do rozstrzygania sporów cywilnych, przy zachowaniu wszelkich gwarancji procesowych ustala, czy istnieje stosunek prawny uzasadniający ograniczenie możliwości wykonania prawa własności

1. Organ nadzoru budowlanego wydając decyzję nakazującą współwłaścicielom nieruchomości wyłączenie z użytkowania lokalu mieszkalnego po stwierdzeniu potrzeby opróżnienia całości lub części budynku przeznaczonego na pobyt ludzi ze względu na groźbę zawalenia, nie ma obowiązku sprawdzenia czy osoba, której decyzja dotyczy, dysponuje lokalem zamiennym. Wydanie tej decyzji nie jest uzależnione od zapewnienia

Żaden przepis prawa nie przewiduje możliwości wydania postanowienia o odmowie wstrzymania robót budowlanych. W przypadku oceny organu administracji, że nie zachodzą przesłanki do wstrzymania robót budowlanych, winna być wydana decyzja stosownie do art. 104 par. 1 Kpa.