Wprawdzie jedną z przesłanek dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego jest wyczerpanie możliwości działania na drodze administracyjnej, a wniesienie skargi na bezczynność organów administracji jest obwarowane przesłanką wyczerpania środków odwoławczych na drodze administracyjnej, przez co, w tej sytuacji należy rozumieć wniesienie zażalenia do organu wyższego stopnia, to dopuszczalność

1. Wymóg określony w art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 33 ust. 1 /zdanie drugie i trzecie/ ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ dotyczy wykazania prawa do dysponowania na cele budowlane tylko taką nieruchomością, jaka niezbędna jest do budowy obiektów wymienionych we wniosku. Regulacje objęte tym przepisem wprowadzono celem ułatwienia procesu inwestycyjnego,

1. Istotna zmiana stanu prawnego, jaka nastąpiła 1 stycznia 2000 r. pozwala na przyjęcie, iż nieodliczenie podatku VAT naliczonego w terminie określonym w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powoduje zawsze utratę prawa do odliczenia, /czyli niemożność korekty VAT naliczonego in plus/. 2. Jak wynika z postanowień

Przeciw poglądowi o posiadaniu przez organy administracji zdolności do wydawania ekspertyz w postępowaniu administracyjnym przemawia wzgląd na potrzebę nie tylko zachowania przez eksperta niezależności i bezstronności, lecz także unikanie sytuacji, gdy usytuowania jednostki w strukturze organów państwowych stwarza zagrożenie dla postrzegania eksperta jako niezależnego przez stronę lub inne osoby.

Prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje tylko w przypadku nabycia towaru lub usługi.

Żądanie zamieszczenia w spisie osób uprawnionych do rekompensat nie może być skutecznie zgłoszone po upływie ośmiomiesięcznego terminu określonego w art. 18 ust. 4 ustawy z dnia 6 marca 1997 r. o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent (jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 23, poz. 294).

W razie datio in solutum (art. 453 k.c.) przepisy o rękojmi przy sprzedaży mają zastosowanie także wówczas, gdy przedmiotem nowego świadczenia jest wierzytelność.

Rzeczą organu administracji jest ocena czy na wykonanie określonych w zgłoszeniu /art. 30 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ robót budowlanych potrzebne jest pozwolenie na budowę, czy też wystarczy jedynie dokonanie ich zgłoszenia. Ponieważ, organ ten w terminie 30 dni nie zareagował, inwestor miał prawo przystąpić do realizacji projektowanej inwestycji.

Niedokonanie przez podatnika obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w terminie, jaki przewidziany jest dla dokonania rozliczenia podatku za miesiąc następny po miesiącu otrzymania faktury, powoduje utratę przez podatnika prawa do dokonania takiego odliczenia /art. 19 ust. 3b ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

1. Otrzymany nienależnie zwrot podatku naliczonego VAT nie jest w swej istocie zaległością podatkową na gruncie przepisów ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, co oznacza, że w okresie obowiązywania tej ustawy brak było podstaw prawnych do naliczania odsetek za zwłokę od kwoty nienależnie dokonanego zwrotu. 2. Stosowanie przepisów art. 52

1. Do robót budowlanych polegających na wymianie okien /bez wymaganego pozwolenia/ nie będzie miał zastosowania art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawa budowlanego /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, gdyż wykonane roboty nie polegają na wybudowaniu obiektu budowlanego lub jego części. Zastosowanie znajdzie jednak art. 51 ust. 1, który poprzez art. 51 ust. 4 i art. 50 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, stosuje

Opłata poniesiona na podstawie art. 86b ust. 7 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Dokonane ustawą z dnia 7 maja 1999 r. o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Urzędu Ochrony Państwa /Dz.U. nr 53 poz. 548/ skreślenie w całości art. 19 dekretu z dnia 5 października 1955 r. o odpowiedzialności materialnej żołnierzy za szkody wyrządzone jednostce wojskowej /Dz.U. nr 40 poz. 247 ze zm./ pozbawiło Ministra