W myśl art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga do tego Sądu jest dopuszczalna tylko na te postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie. Na postanowienie o podjęciu wstrzymanego postępowania egzekucyjnego zażalenie nie służy.
Oddanie dzieła nie powoduje wymagalności wierzytelności przyjmującego zamówienie o wynagrodzenie, gdy oddane dzieło jest dotknięte wadą istotną, czyniącą je niezdatnym do zwykłego użytku lub sprzeciwiającą się wyraźnie umowie. Jeżeli natomiast dzieło ma tylko wadę nieistotną, jego oddanie powoduje, w myśl art. 642 § 1 k.c., wymagalność wierzytelności przyjmującego zamówienie o wynagrodzenie za dzieło
Przysługujące likwidowanej spółdzielni wydawniczej prawo zarządu do nieruchomości nie przekształciło się na mocy zarządzeń Ministra Przemysłu i Handlu w prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność budynków.
Jeżeli kasacja radcy prawnego organizacji zrzeszającej emerytów lub rencistów została wniesiona bez pełnomocnictwa strony, to do uzupełnienia tego braku sąd w trybie art. 130 KPC wzywa radcę prawnego, a nie stronę.
Dwunastokrotność dochodzonej renty wyrównawczej, podana w apelacji jako wartość przedmiotu zaskarżenia, nie może być w kasacji podwyższona o kwotę będącą równowartością renty za miesiące trwania postępowania apelacyjnego.
Artykuł 10 ust. 1a ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ uzależnia podjęcie czynności łączących się z przeniesieniem pracownika na inne stanowisko służbowe od dokonanej reorganizacji urzędu, powodującej określone w tym przepisie skutki.
Sformułowanie z art. 156 par. 1 Kpa, że organ administracji stwierdza nieważność decyzji oznacza, że nieważność taka istniała już przed datą orzekania o niej. Decyzja administracyjna o stwierdzeniu nieważności innej decyzji administracyjnej ma charakter deklaratoryjny. Działa ona z mocą wsteczną, tj. ze skutkiem ex tunc, a więc od daty wzruszanej decyzji. Uchyla ona wszelkie skutki prawne, jakie powstały
Szeroko ujęta w przepisie art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ kategoria "wypadków społecznie uzasadnionych" pozwala na zaliczenie do niej również takich sytuacji, gdy uiszczenie całej, czy nawet częściowej zaległości podatkowej przez podatnika nie jest do pogodzenia z elementarnymi zasadami sprawiedliwości w państwie prawa, jakim
Naruszenie art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie jest wystarczającą podstawą do zastosowania sankcji wynikającej z art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy.
Dochód uzyskany w wyniku realizacji prawa do zachowku w postaci zapłaty sumy pieniężnej odpowiadającej wartości części spadku (art. 991 § 1 kc) podlega podatkowi od spadków i darowizn, a nie podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.
Przy nakładaniu obowiązku sporządzenia oceny oddziaływania obiektu na środowisko nie jest istotne, czy zagrożenie środowiska wiąże się ze zwykłym ruchem przedsiębiorstwa, czy też wystąpiło w wyniku ingerencji osoby trzeciej, która zakłóciła ruch przedsiębiorstwa.
Przychodami z danego źródła w myśl ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./ są uzyskane pieniądze lub wartości przychodów w naturze. W przypadku kapitałów pieniężnych przychodami będą pieniądze faktycznie otrzymane, a nie - należne, tak jak w przypadku sprzedaży towarów i usług. Ewentualne zwroty pomniejszają przychody roku, w którym zwrot został
Przepis art. 174 Kpa nie zezwalał organowi odwoławczemu na zwrócenie sprawy organowi podatkowemu I instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego w sytuacji, kiedy organ ten nie wydał decyzji ustalającej wysokość sankcji podatkowych /kwoty sankcyjnej/ z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Według stanu prawnego obowiązującego w 1994 r. odsetki od środków gromadzonych przez członków spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych na imiennych rachunkach w funduszu oszczędnościowo-pożyczkowym nie były przychodem z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, i nie zostały też
Zarzut wadliwej oceny skutków prawnych i zakresu przedmiotowego ugody sądowej nie może uzasadniać naruszenia art. 233 § 1 kpc.