Jeżeli skarżący był posiadaczem spornego lokalu i posiadanie to zostało samowolnie naruszone przez byłą żonę, mógł wystąpić przeciwko niej z powództwem posesoryjnym o przywrócenie przedmiotu posiadania do stanu poprzedniego /art. 344 Kc/. Skoro z roszczeniem takim nie wystąpił to nieskutecznie podnosi, że opuszczenie lokalu nie było dobrowolne, przy czym bez znaczenia w tym względzie jest toczące się
Warunkiem zastosowania przepisu art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest, aby sprzedany przedmiot w momencie transakcji był składnikiem majątku związanego z wykonywaną działalnością gospodarczą. W sprawie niniejszej należy uznać za zasadne twierdzenie skarżącej, że warunku tego nie spełnia dokonana przez nią sprzedaż
1. Zarzut, iż marże wynikające z księgi podatkowej są niższe niż wynikające z remanentu na dzień 31 grudnia, nie może być podstawą pominięcia ksiąg podatkowych jako dowodu w postępowaniu podatkowym, gdyż nie mieści się w katalogu przyczyn uzasadniających takie pominięcie. W szczególności zaś nie jest to wynikająca z księgi sprzeczność pomiędzy poszczególnymi składnikami działalności gospodarczej, bowiem
1. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, a nie niezbędności i rezultatu, jakie przyniosły w postaci konkretnego przychodu. O tym co jest celowe, potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. 2. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia
Nie można uznać zwrotu bonifikaty na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej jako bezpośredniego kosztu sprzedaży przedmiotowego mieszkania albowiem zwrot bonifikaty wynika z cywilnoprawnego zobowiązania podczas gdy z gramatycznej wykładni tegoż art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że do kosztów sprzedaży można zaliczyć
1. Jeżeli uchybienia, których dopuścił się organ I instancji /sposób sformułowania osnowy oraz powołania podstawy prawnej decyzji/ nie miały wpływu na wynik sprawy i co do swojej istoty zostały usunięte przez wydanie decyzji organu odwoławczego, to taka decyzja nie narusza prawa i nie może zostać uchylona. 2. W art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312
Jeżeli w terminie otwartym do wniesienia kasacji wpłynęła do sądu drugiej instancji jedynie wstępna część opracowanego przez adwokata pisma, która nie zawiera uzasadnienia przytoczonych w tej części podstaw zaskarżenia, to pismo takie nie może być traktowane jako dopuszczalna kasacja.
Warunek ustalenia przez pracodawcę wartości jednego punktu w złotych "w porozumieniu z radą gminy", o jakim mowa w par. 3 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lipca 1997 r. w sprawie wynagradzania pracowników komunalnych /Dz.U. nr 77 poz. 482/, oznacza, że osiągnięcie porozumienia między kierownikiem komunalnego zakładu budżetowego a radą gminy co do wysokości kwotowej tej wartości jest niezbędne
Jeżeli w dacie orzekania przez sąd administracyjny istniała decyzja administracyjna, do której wydania organ został przez ten sąd zobowiązany, nie ma podstaw do wymierzenia organowi grzywny w oparciu o przepis art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W sytuacji natomiast, gdy w dacie wniesienia skargi upłynął już termin wykonania
1. Skoro spółka w zawartej z prezesem zarządu spółki jako właścicielem nieruchomości umowie najmu przyjęła na siebie obowiązek doprowadzenia pomieszczeń do stanu wymaganego - według jej oceny - dla zaspokajania jej potrzeb tj. zapewnienia odpowiednich warunków pracy zarządu, to oczywiście mogła na siebie takie zobowiązanie w umowie najmu przyjąć, niemniej jednak ocena skutków takiego zobowiązania w
Organami właściwymi do rozstrzygania sporów na tle Klasyfikacji Usług są organy statystyki, których wyjaśnienia powinny być jednoznaczne i nie budzić wątpliwości. Ośrodek Badawczo-Rozwojowy powinien przed udzieleniem odpowiedzi czy usługi wzornictwa przemysłowego są rzeczoznawstwem czy usługą w zakresie sztuki zapoznać się z argumentacją, co do twórczego charakteru wykonywanych usług wzornictwa przemysłowego
Okoliczność, że norma prawna z art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ma charakter uznaniowy nie może oznaczać, że organy administracyjne mogą konstruować dodatkowe, nieprzewidziane w tym przepisie, przesłanki prawne decyzji orzekającej o wygaśnięciu zarządu. Wyłączną materialnoprawną przesłanką takiej
Dyspozycją art. 393 pkt 3 k.p.c. objęte są również sprawy o odsetki za opóźnienie świadczenia czynszu.
Przewidziany w art. 39 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Prawo o postępowaniu układowem (Dz.U. 1934 r. Nr 93, poz. 836 ze zm.) zakaz potrącania wzajemnych długów między dłużnikiem a wierzycielem obowiązuje do zakończenia postępowania układowego.