1. Postanowienie sądu kasacyjnego o pozostawieniu kasacji bez rozpoznania nie stanowi orzeczenia zapadłego w następstwie rozpoznania kasacji, może zatem być ono zaskarżone w trybie kasacji (arg. ex art. 463 § 1 w związku z arg. a contrario art. 467a § 2 kpk). 2. Wobec treści art. 468 kpk i statusu osoby represjonowanej w postępowaniu o stwierdzenie nieważności orzeczenia nie jest dopuszczalne wniesienie
Ustalenie, czy na konkretnej osobie ciąży obowiązek podatkowy czy też jest ona od tego zwolniona, po pierwsze nie jest domeną sądu karnego, lecz organów finansowych, orzekających w postępowaniu administracyjnym (aż do szczebla NSA), a po wtóre ustalenie istnienia obowiązku podatkowego nie może być utożsamiane z obowiązkiem swoistej samodenuncjacji, uzasadniającym odpowiedzialność karną na podstawie
Żaden przepis Kodeksu postępowania administracyjnego nie wyłącza możliwości domagania się przez stronę oceny w postępowaniu nadzwyczajnym decyzji wydanej na podstawie art. 160 par. 5 Kpa.
Data wydania, a także uprawomocnienia się postanowienia odrzucającego niedopuszczalny z powodu uchybienia terminu środek zaskarżenia pozostaje bez wpływu na datę uprawomocnienia się nie zaskarżonego w terminie orzeczenia.
Odstąpienie od realizacji umowy nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.
Warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność organu administracji, o której mowa w art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, jest przede wszystkim występowanie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu wobec przedstawionego żądania strony.
1. Nie można mówić o podróży służbowej jeżeli pracownik wykonuje zadanie w miejscowości, w której znajduje się jego stałe miejsce pracy, a tym samym nie ma uzasadnienia w takim przypadku wydawać przez pracodawcę polecenia wyjazdu służbowego i dokumentować ewentualne koszty. 2. Przy wykonywaniu swoich uprawnień organy podatkowe nie mogą ingerować w treść umów o pracę, a zwłaszcza w sposób wynagradzania
Odstąpienie od realizacji umowy nie uzasadnia zwrotu prawidłowo naliczonej i uiszczonej opłaty skarbowej.
Ta sama nieruchomość nie może być przedmiotem zarządu ustanowionego na rzecz państwowej jednostki organizacyjnej i jednocześnie użytkowania wieczystego na rzecz osoby fizycznej. Wygaszenie prawa zarządu /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie może nastąpić w drodze domniemania w oparciu o określony
Zgodnie z art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ odpowiedzialność osoby trzeciej nie obejmuje odsetek za zwłokę powstałych przed terminem płatności, określonych w decyzji o odpowiedzialności podatkowej tej osoby.
Podmiot, który rozpoczyna działalność gospodarczą /lub działalność tę już prowadzi/, ma obowiązek zapoznania się z obowiązującymi przepisami, bo nieznajomość tych przepisów nie zwalnia go od obowiązków ustawowych.
1. Dopłata do wypoczynku przysługująca strażakom jest świadczeniem socjalnym nie wchodzącym w skład uposażenia /art. 86 i 87 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej Dz.U. nr 88 poz. 400 ze zm./. 2. Przepisy wymienionej ustawy oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 16 października 1992 r. w sprawie świadczeń socjalnych w zakresie korzystania z wczasów i rekreacji
Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jako instytucja określona przez ustawę z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, wymaga wystąpienia do właściwego organu z konkretnym pismem procesowym zawierającym wprost żądanie usunięcia ściśle określonego naruszenia prawa. Nie można zatem uznać spełnienia warunku wezwania do usunięcia naruszenia prawa jeżeli
1. Nie ma żadnych przeszkód, by wniosek o zaniechanie poboru podatku rozpatrywać mimo braku stosownej wpłaty, byleby miała ona miejsce przed terminem jaki zakreśla par. 1 ust. 4 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 4 marca 1994 r. w sprawie częściowego zaniechania poboru niektórych podatków i innych należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych oraz warunków tego zaniechania
Obowiązek utrzymania czystości chodnika przy drodze gminnej spoczywa na gminie.
Przepis art. 2c ust. 6 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./, odwołujący się do regulacji zawartych w rozdziale 5 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ wskazuje, że w zakresie określania wysokości pierwszej opłaty rocznej za
Przepisy ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ dotyczące zasad orzekania o uprawnieniach w związku z wypełnieniem hipotezy przepisu art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" są oparte na założeniu relacji czasowo-skutkowej między momentem prowadzenia działalności lub zaistnienia stanu uprawniającego
1. Kontrola legalności decyzji uznaniowych sprawowana przez Naczelny Sąd Administracyjny polega w szczególności na sprawdzeniu, czy jej wydanie poprzedzone było prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem oraz wyjaśnieniem stanu faktycznego sprawy. 2. Sam wybór rozstrzygnięcia, dokonywany na podstawie kryteriów słuszności i celowości, pozostaje poza kontrolą sądu.
1. To, iż Skarb Państwa lub gmina nie władają wywłaszczoną nieruchomością ma tylko takie znaczenie, że organ orzekający nie może - do czasu przejęcia jej we władanie - wydać decyzji orzekającej o jej zwrocie. Ta okoliczność nie może natomiast - sama przez się - stanowić podstawy do odmowy zwrotu wywłaszczonej nieruchomości, jako że brak władania nieruchomością nie jest warunkiem materialnoprawnym wynikającym
Fakt wytoczenia powództwa z art. 24 Kc przeciwko organowi samorządu radcowskiego nie może być oceniony jako dowód braku spełniania wymogów art. 24 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych /Dz.U. nr 19 poz. 145 ze zm./.
Wydanie na podstawie art. 53 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym na odprowadzanie lub doprowadzanie wody za pomocą urządzeń przechodzących przez grunt innego właściciela powoduje ograniczenie prawa własności nieruchomości, do którego ma zastosowanie przepis ogólny art. 13 tej ustawy, co powinno znaleźć wyraz