Orzeczenia
Decyzja o przeniesieniu policjanta na niższe stanowisko służbowe, wydana za jego zgodą w innych przypadkach niż określone w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, narusza ten przepis i podlega uchyleniu.
Zarówno odmowa przyjęcia do służby w Policji, jak i nieuwzględnienie żądania zainteresowanej osoby co do daty nawiązania stosunku służbowego, nie ma charakteru decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także odmowy zmiany daty przyjęcia do służby w Policji określonej w decyzji o mianowaniu. Zachodzi zatem i w tym przypadku niedopuszczalność
Odliczanie z wynagrodzenia za pracę na podstawie art. 87 § 7 k.p. kwot wypłaconych w poprzednim terminie płatności za okres nieobecności w pracy, za który pracownik nie zachowuje prawo do wynagrodzenia, nie wymaga zgody pracownika (art. 91 zd. pierwsze k.p.).
Zwrot "osobisty przychód" użyty w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ mimo iż niezbyt fortunny od strony redakcyjnej, odnosi się w ocenie Sądu do wszystkiego rodzaju przychodów, nie tylko zatem do tych, które pochodzą ze źródeł wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy. Ostatnio wspomniany przepis zawiera bowiem jedynie
1. Żaden przepis prawa nie zakazuje stwierdzenia przez organ administracyjny nieważności decyzji, na którą wniesiono skargę do sądu administracyjnego. Po przekazaniu zgodnie z art. 200 par. 2 zdanie drugie Kpa takiej skargi Naczelny Sąd Administracyjny umorzyłby postępowanie sądowe po ustaleniu, że zaskarżona decyzja przestała istnieć na skutek stwierdzenia jej nieważności /art. 355 par. 1 Kpc w związku
1. Zasada stosowania przepisów łagodniejszych dotyczy wyłącznie postępowania karnego /art. 2 par. 1 Kk/. W prawie podatkowym obowiązuje natomiast zasada stosowania tych przepisów prawa materialnego, które obowiązywały w dacie powstania obowiązku podatkowego. 2. Jeżeli organ administracyjny stwierdzi, że w sprawie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach
1. Ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ przyznaje w uznaniu szczególnych zasług osób, które walczyły o suwerenność ojczyzny określone uprawnienia pracownicze, emerytalne, ulgi taryfowe i zniżki, jednakże nie ma wśród nich zwolnień podatkowych. 2. Zaniechanie ustalania i poboru
Artykuł 14 ust. 2 i 3 oraz art. 15 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nie pozwalają postawić tezy, że odpowiedzialność płatnika wchodzi w grę w dalszej kolejności. Jeżeli organ podatkowy skierował decyzję podatkową do płatnika, płatnik nie może uniknąć odpowiedzialności tylko z tego powodu, że nie wymierzono podatku podatnikowi.
Uchylenie wobec podatnika ujemnych skutków, przewidzianych m.in. w art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/, możliwe jest w trybie art. 155 Kpa oraz na podstawie art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./; /zob. pismo Ministra Finansów z dnia 16 lutego
Do biegu terminu nie wlicza się dnia, w którym nastąpiło zdarzenie stanowiące początek terminu /art. 57 par. 1 Kpa/.
l. Nie może spowodować natychmiastowego rozwiązania spółki cywilnej jednostronne oświadczenie jednego ze wspólników, jeżeli drugi /lub pozostali/ na to się nie zgadza, zwłaszcza gdy oświadczenie to zostało skierowane nie do wspólnika, ale do organu ewidencyjnego. 2. Jeśli organ ewidencyjny wszczął postępowanie w sprawie wykreślenia spółki cywilnej z ewidencji działalności gospodarczej na podstawie
1. Zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej /art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej - Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ powinien zgłosić podmiot, który ją dotychczas prowadził i jej zaprzestał. 2. Zgłoszenie organowi ewidencyjnemu rezygnacji z prowadzenia działalności gospodarczej przez jednego ze wspólników spółki cywilnej nie wystarcza do uznania, że
1. Obowiązujący system prawny nie przewiduje możliwości, aby wykonujący ustawy minister upoważniał do wydawania aktów prawnych o charakterze normatywnym podległych mu pracowników niższej rangi. 2. "Decyzji" nr GN-Z-12/91 z dnia 15 maja 1991 r. w sprawie ustalenia marż handlowych w obrocie importowanymi środkami farmaceutycznymi /nie publ./, wydanej "z upoważnienia Ministra Finansów", nie można uznać
Z wykładni celowościowej art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wyciągnąć należy wniosek, że zakaz działalności gospodarczej wykraczającej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej w istocie skierowany jest do gminy. Gmina nie może prowadzić zakazanej działalności nie tylko w ramach własnej osobowości prawnej /jednostki i zakłady
Art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ jest sformułowany jednoznacznie. Jego interpretacja prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania odliczeń podatku jest przedstawienie przez podatnika dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Dokument zaś to przedmiot stwierdzający określone okoliczności, fakty, stany /np. umowa,
Pozostawiając odwołanie bez rozpoznania na podstawie art. 64 par. 2 Kpa w związku z art. 140 Kpa organ odwoławczy winien wydać postanowienie. Na postanowienie organu odwoławczego służy skarga do sądu administracyjnego.
1. Do używania przez ustawodawcę podatkowego zwrotów "ustala podatek" oraz "określa podatek" nie należy jednak - wbrew temu, co częstokroć się twierdzi w literaturze - przywiązywać dużej wagi. Należy w każdym przypadku badać sposób powstawania zobowiązania podatkowego. 2. Zobowiązanie w podatku od towarów i usług powstaje z mocy prawa. Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r