Podstawą powództwa z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. może być potrącenie, mimo że powód zarzut potrącenia mógł zgłosić w postępowaniu rozpoznawczym w sprawie, w której został wydany tytuł wykonawczy; ocena charakteru sprawy z powództwa przeciwegzekucyjnego jako sprawy gospodarczej dokonywana jest na podstawie działu IVa k.p.c. normującego postępowanie w sprawach gospodarczych oraz ustaw związkowych traktujących
Utrata w trybie par. 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej prawa do zwolnienia od wymienionych podatków następuje z mocy prawa w razie zaistnienia przewidzianych w tym przepisie przesłanek.
Uchwała rady gminy, podjęta w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm.), o likwidacji przedsiębiorstwa w celu jego prywatyzacji przez sprzedaż na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. nr 51,
1. Do kategorii orzeczeń kończących postępowanie sądowe nie należy postanowienie oddalające wniosek o sprostowanie orzeczenia. Kodeks postępowania karnego przewiduje w art. 92 możliwość sprostowania w każdym czasie oczywistych omyłek pisarskich. Sprostowanie nie oznacza jednak wprowadzenia do orzeczeń składników pominiętych lub powodujących zmianę treści orzeczenia, w tym danych, które zmieniają
Powierzenie organom gminy w trybie porozumienia, o jakim mowa w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./, prowadzenia spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej nie obejmuje upoważnienia do wydawania
Ustalenie stawek opłaty targowej, w różnej wysokości dla różnych targowisk w obrębie gminy, mieści się w granicach ustawowego upoważnienia dla rady gminy zawartego w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/.
Podatnicy, którzy w roku 1989 nabyli na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1989 nr 3 poz. 12 ze zm./ uprawnienia do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków związanych z realizowaną inwestycją z zakresu rozwoju nauki i techniki zachowują prawo do odliczenia 100 procent wydatków od podstawy obliczenia podatku także w latach
Zastosowanie art. 156 par. 2 Kpa może odnosić się także tylko do tej części decyzji, wydanej z rażącym naruszeniem prawa, w której do konkretnych części nieruchomości nastąpiły nieodwracalne skutki prawne. Jeśli w części nieruchomości przejętej na cele reformy rolnej skutki takie nie nastąpiły, miałby w tej części zastosowanie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.
1. Uchwała rady gminy w sprawie ustalania stawek opłaty targowej jest przepisem prawa lokalnego rangi podustawowej. Zasada, że Naczelny Sąd Administracyjny bada bezpośrednio zgodność z prawem decyzji administracyjnych, nie kontroluje natomiast aktów normatywnych stanowiących podstawę prawną tych decyzji, nie stoi na przeszkodzie pośredniej kontroli legalności aktów normatywnych stopnia niższego niż
1. Art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ stwarza podstawę do pobierania opłaty targowej od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach. Dokonywanie sprzedaży na targowiskach nie może oznaczać nic innego, jak zawieranie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kc. Samo zajęcie miejsca na targowisku lub poza nim nie jest równoznaczne
Kioski i podobne obiekty, które wzniesione zostały zarówno zgodnie z udzielonym pozwoleniem na ich budowę, jak i bez takiego pozwolenia, czy samowolnie, w których prowadzona jest działalność handlowa w formie sklepu, nie są targowiskami w rozumieniu art. 1 ust. 1 i art. 3 dekretu z 2 sierpnia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312 ze zm./ oraz art. 15 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991
1. Złożenie przez nabywcę towarów pisemnego oświadczenia, że przeznaczone są one na cele zaopatrzeniowe bądź inwestycyjne jest materialnoprawną przesłanką zwolnienia sprzedawcy od podatku obrotowego /par. 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 kwietnia 1991 r. w sprawie podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki uspołecznionej osób prawnych i innych
Zweryfikowanie bilansu nie jest równoznaczne ani z ustaleniem obowiązku podatkowego, ani z wymiarem podatku.
Opłaty administracyjne, wprowadzane przez radę gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, nie mogą obejmować czynności urzędowych, których wykonanie łączy się z obowiązkiem organu administracji wyczerpującego zebrania materiału dowodowego, wynikającym z art. 77 par. 1 Kpa.
Osobą przewożącą towar w rozumieniu art. 42 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ jest podmiot zobowiązany do dostarczenia towaru do urzędu celnego wskazanego w postanowieniu o przekazaniu sprawy; podmiot ten ponosi też przewidziane w ustawie konsekwencje prawne niewykonania obowiązku dostarczenia towarów /art. 70 ust. 1 pkt 3 tej ustawy/.
Ze zwolnienia od cła przewidzianego w art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ korzysta tylko to mienie osoby przesiedlającej się, które było wykorzystywane dla celów w tym przepisie wymienionych.
1. Do opinii właściwych ministrów, warunkujących uzyskanie zwolnienia od podatku dochodowego przewidzianego w art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/, ma zastosowanie tryb przewidziany w art. 106 Kpa. 2. Art. 106 Kpa ma pełne zastosowanie w sytuacji, gdy organami współdziałającymi są naczelne organy administracji państwowej, a stronie
1. Uchwała Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych o zatwierdzeniu lub odmowie zatwierdzenia uchwały rady wydziału w sprawie nadania stopnia naukowego doktora habilitowanego /art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o tytule naukowym i stopniach naukowych - Dz.U. nr 65 poz. 386/ ma moc decyzji administracyjnej. 2. Podejmując powyższą uchwałę Centralna Komisja - stosownie
Zgodnie z art. 35 Kpa w związku z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 grudnia 1989 r. - Prawo celne, opłata manipulacyjna dodatkowa, o której mowa w art. 70 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, pobierana za niewykonanie w terminie obowiązków celnych /art. 42 Prawa celnego/ nie może być wymierzona za okres przypadający po terminie, do którego - zgodnie z art. 35 Kpa - organ celny zobowiązany był do wydania decyzji o
Wysokość opłaty targowej nie może być uzależniona od podmiotu dokonującego sprzedaży.
1. Uchwały rad gmin, podjęte na podstawie art. 7 ust. 2 i art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, nie mogą być adresowane do konkretnie /imiennie/ określonych podmiotów; muszą one być adresowane do nie określonego kręgu osób, bez względu na to, jakiej faktycznie ich liczby będą dotyczyły. 2. Uchwała rady gminy zwalniająca od podatku
Nie są "nienależnymi" należności celne uiszczone przez importera towaru jeżeli następnie osoba nabywająca od niego ten towar dysponuje prawem do zwrotu cła; zwrot cła następuje bez odsetek, o których mowa w art. 81 ust. 2 w związku z art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./.
Podstawę do obciążenia oskarżonego, przeciwko któremu umorzono postępowanie karne na mocy art. 11 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 26 § 1 k.k., kosztami zastępstwa adwokackiego, wyłożonymi przez oskarżyciela posiłkowego, stanowią przepisy art. 80 k.p.k. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c.
Czy porozumienie zawarte w dniu 28 sierpnia 1990 r. w trybie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./ oraz art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ pomiędzy Kierownikiem Urzędu Rejonowego we Wrocławiu a Zarządem Miasta Wrocławia, reprezentowanym przez Prezydenta