Odpowiednie stosowanie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 ze zm.) do miasta stołecznego Warszawy jako związku dzielnic-gmin polega na tym, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego, na zasadach określonych w tym przepisie, podlega uchwała podjęta przez organ związku, w szczególności Radę Warszawy, w sprawie z zakresu administracji publicznej.

Fundamentalną zasadą prawa podatkowego w demokratycznym państwie prawnym jest to, że zakres przedmiotu opodatkowania musi być precyzyjnie określony w ustawie podatkowej, a interpretacja jej przepisów nie może być rozszerzająca. W razie wątpliwości co do czasu obowiązywania ustawy należy przyjąć, że każdy przepis normuje przyszłość, a nie przeszłość.

1. Odmowa uznania przez organ podatkowy przerwy w działalności gospodarczej podatnika /par. 15 rozporządzenia Ministra Finansów ż dnia 21 grudnia 1990 r. w sprawie karty podatkowej - Dz.U. nr 92 poz. 545/ czy to ze względu na spóźnione jej zgłoszenie, czy też z powodu podjęcia działalności w okresie deklarowanej przerwy, powinna mieć formę decyzji administracyjnej. 2. Pobór podatku w wyniku odmowy

1. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana ,jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. 2. Obowiązkiem organu stwierdzającego nieważność decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa

Umowa cywilnoprawna przenosząca obowiązek płacenia podatku od nieruchomości z właściciela na dzierżawcę gruntu nie wywiera skutków w zakresie obowiązków publicznoprawnych, w szczególności nie powoduje przeniesienia na dzierżawcę wynikającego z ustawy obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości.

Umowa darowizny nieruchomości, zawarta w 1932 r. w odpowiedniej formie pod rządem przepisów kodeksu cywilnego austriackiego, przenosi własność nieruchomości także wówczas, gdy nie została wpisana do ksiąg wieczystych lub złożona w zbiorze uchwał. Przedmiot takiej umowy nie podlegał przejęciu na własność Skarbu Państwa na podstawie przepisów dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6

1. Przy ocenie, czy omyłka o której mowa w art. 113 par. 1 Kpa ma charakter oczywisty mają zastosowanie zasady przyjęte przy prostowaniu omyłek w orzeczeniach sądowych na podstawie art. 350 Kpc. 2. Błędnego oznaczenie w decyzji administracyjnej przedmiotu rozstrzygnięcia nie można zmienić na prawidłowe na podstawie art. 113 par. 1 Kpa w formie sprostowania oczywistej omyłki.

Minimalna wysokość cła /ust. 3 pkt 1 załącznika nr 2 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 lipca 1991 r. w sprawie zawieszenia do dnia 31 grudnia 1991 r. pobierania cel od niektórych towarów - Dz.U. nr 67 poz. 289/ nie jest "stawką podstawową, określoną w taryfie celnej", do której odwołuje się par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1989 r. w sprawie ceł na towary przywożone z

Decyzja wojewody w sprawie stwierdzenia nabycia z mocy prawa mienia komunalnego ma charakter deklaratoryjny /art. 18 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./. Zawiera ona także element konstytutywny, gdyż gmina może dysponować mieniem komunalnym dopiero z chwilą wydania decyzji przez wojewodę.

Pod rządem art. 17 prawa upadłościowego w brzmieniu wprowadzonym art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 24 lutego 1990 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej – Prawo upadłościowe (Dz.U. nr 14, poz. 87) uprawnionym do złożenia rewizji na postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości jest także ten wierzyciel dłużnika, który nie zgłosił wniosku o ogłoszenie upadłości.

Warunek uprzedniego wezwania do usunięcia postanowień uchwały naruszających interes prawny skarżącego, zawarty w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ zostaje spełniony, jeżeli wezwanie takie zostanie zawarte w odwołaniu od decyzji burmistrza, który na podstawie kwestionowanej przez skarżącego uchwały rady odmawia ustalenia lokalizacji inwestycji

Ustawa z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445/ wprowadza wyłącznie zwolnienia od cła z mocy samego prawa, ściśle określając katalog zwolnień w art. 14 ust. 1, art. 15 do art. 17, art. 20 i art. 122 ustawy. W katalogu zwolnień od cła nie mieszczą się przypadki dotyczące samochodów przeznaczonych dla inwalidów.

Ograniczenie produkcji wywołane zmniejszeniem popytu na wyroby nie stanowi przestoju w rozumieniu art. 81 kodeksu pracy.

Kurator oświaty zajmuje szczególną pozycję w postępowaniu likwidacyjnym przedszkola publicznego. Likwidacja bowiem może nastąpić nie tylko po zawiadomieniu kuratora, lecz przede wszystkim w porozumieniu z kuratorem, co legitymuje go do przedstawienia swojego stanowiska i ogranicza swobodę działania rady.

Nie jest dopuszczalna skarga komisji rady gminy na uchwałę tej rady.

Przewidziane w art. 67 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /Dz.U. nr 16 poz. 124 ze zm./ wyłączenie możliwości uzyskania wpisu na listę adwokatów przez osoby, które wykonywały zawód sędziego lub prokuratora, przed upływem dwóch lat od zaprzestania wykonywania tego zawodu, nie ma zastosowania do ponownego wpisu na listę adwokatów uregulowanego w art. 73 tego prawa.

W razie otrzymania od organu zatrudnienia propozycji pracy, bezrobotny musi się zgłosić osobiście do potencjalnego pracodawcy niezwłocznie, a więc nie później niż w dniu następnym od otrzymania skierowania, chyba że był to dzień ustawowo wolny od pracy. Osoba zainteresowana może przedstawić przyczyny /obłożna choroba, itp./, które uniemożliwiły jej niezwłoczne zgłoszenie się do potencjalnego pracodawcy

Ograniczenie produkcji wywołane zmniejszeniem popytu na wyroby nie stanowi przestoju w rozumieniu art. 81 kodeksu pracy.

Przewidziane w art. 67 prawa o adwokaturze wyłączenie możliwości uzyskania wpisu na listę adwokatów przez osoby, które wykonywały zawód sędziego lub prokuratora, przed upływem dwóch lat od zaprzestania wykonywania tego zawodu, nie ma zastosowania do ponownego wpisu na listę adwokatów uregulowanego w art. 73 tego prawa.

Podjęcie czy kontynuowanie studiów w szkole wyższej nie jest w rozumieniu art. 14 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ ani "przyuczeniem do zawodu" ani "przekwalifikowaniem". W konsekwencji nie ma podstaw do przyznania zasiłku szkoleniowego z art. 15 cytowanej ustawy na rozpoczęcie czy kontynuowanie studiów w szkole wyższej.

1. Przepis art. 199 § 3 k.p.a. nie zawiera zakazu jednoczesnego wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz podania o wznowienie postępowania lub żądania stwierdzenia nieważności decyzji. 2. Wszczęcie postępowania o stwierdzenie nieważności lub o wznowienie postępowania (art. 199 § 3 k.p.a.) przed wniesieniem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie stanowi przesłanki odrzucenia