Organ właściwy w sprawie ustalenia wysokości czynszu najmu za mieszkanie zakładowe /art. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, orzekając po dniu 1 stycznia 1988 r. na podstawie par. 8 ust. 6 lub par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe /Dz.U. nr 40 poz. 230 ze zm./, ocenia

Roszczenie o przyjęcie do spółdzielni i przydział lokalu mieszkalnego w kolejności przysługującej byłemu członkowi (art. 221 § 2 prawa spółdzielczego) powstaje też w sytuacji, gdy nie miał on w okresie oczekiwania na przydział lokalu zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych w mieszkaniu kwaterunkowym w granicach norm zaludnienia określonych w przepisach rozdziału 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia

Ustawodawca dopuszcza stosowanie dwóch norm zaludnienia w stosunku do osób samotnych. W świetle par. 9 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe /Dz.U. nr 40 poz. 230/ osoba samotna ma uprawnienie do dodatkowej normy.

Jeżeli najemca, z którym umowa najmu mieszkania zakładowego została rozwiązana, odmawia zwolnienia tego mieszkania, wynajmujący (zakład pracy) jest uprawniony do wystąpienia na drogę sądową o nakazanie opróżnienia mieszkania.

Ekwiwalent pieniężny, o jakim mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, przysługuje najemcy, który przekaże dotychczas zajmowany lokal do dyspozycji organu administracji w zamian za lokal mniejszy, niezależnie od tego, czy będzie to lokal wolny w sensie fizycznym, czy też lokal, który został przez innego najemcę również przekazany do

1. Unormowania par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1987 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe - Dz.U. nr 40 poz. 230/ oraz unormowania zawarte w załączniku Nr 2 do wymienionego rozporządzenia, określające stawkę czynszu za lokal użytkowy należną od organizacji społeczno-politycznych, obejmują również organizacje społeczno-zawodowe rolników indywidualnych

Nie każde pozbawienie człowieka uprawnień jest ujmowaniem jego godności, uzasadniającym zastosowanie cywilnoprawnych środków ochrony dóbr osobistych. Zależy to od tego, czy w powszechnym odczucia stanowi ono naruszenie godności człowieka, czy też opinia publiczna nie wiąże z nim takich konsekwencji. Istotne znaczenie ma rodzaj i charakter uprawnień, których człowiek został pozbawiony, sposób działania

1. Wadliwe ustalenie stanu faktycznego co do przekroczenia limitu adwokatów, ustalonego dla danej Izby Adwokackiej w planie rozmieszczenia,jest równoznaczne z naruszeniem art. 77 par. 1 Kpa, mającym wpływ na treść decyzji w przedmiocie wpisu na listę adwokatów osób nie objętych wpisem obligatoryjnym. 2. Możliwość wykonywania zawodu adwokata indywidualnie jest również uzależniona od danych wynikających

Zgodnie z przepisem par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w wieczyste użytkowanie gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239; zm. Dz.U. 1986 nr 3 poz. 17/ organ administracji państwowej nie działa według uznania

Nowa decyzja administracyjna, wydana na skutek uchylenia lub zmiany - zgodnie z art. 154 par. 1 i par. 2 Kpa - decyzji ostatecznej, stanowi rozstrzygnięcie sprawy w I instancji, dlatego skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na taką decyzję jest niedopuszczalna /art. 198 Kpa/.

Przedmiot przedsiębiorstwa, jako jeden z elementów umowy i wpisu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do rejestru handlowego (art. 162 § 2 pkt 2 i art. 166 pkt 1 k.h.), winien być skonkretyzowany określeniem przynajmniej rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.

Do terminu przewidzianego w art. 16 ust. 1 prawa lokalowego (ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 11, poz. 55) oraz w art. 20 prawa lokalowego w brzmieniu obwieszczenia z dnia 2 października 1987 r. (Dz. U. Nr 30, poz. 165) ma zastosowanie art. 117 § 3 k.c. Rozpoczęcie biegu tego terminu jest uzależnione od pouczenia zobowiązanego o możliwości i terminie wytoczenia powództwa

Zobowiązany może, przed doręczeniem mu wykazu zaległych należności z tytułu czynszu najmu lub wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z lokalu (art. 20 ust. 2 prawa lokalowego jedn. tekst: Dz. U. z 1987 r. Nr 30, poz. 165), wytoczyć na podstawie art. 189 k.p.c. powództwo o ustalenie, że należność ta w całości lub w części nie istnieje.

Nie można orzec przepadku przedmiotu objętego współwłasnością, jeżeli sprawcami nie są wszyscy współwłaściciele, a ustawa nie przewiduje orzeczenia przepadku przedmiotu nie będącego własnością sprawcy.

Postanowienie sądu wydane w trybie art. 456 § 2 k.p.k. w związku z art. 92 k.p.w. nie podlega zaskarżeniu na podstawie art. 409 k.p.k.

Czy organ II instancji administracji państwowej po wydaniu decyzji w trybie art. 200 par. 2 Kpa w wyniku wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego może wydać ponowną decyzję w tym trybie?

Pracownik nabywa prawo do odprawy pieniężnej w związku z przejściem na rentę inwalidzką, chociażby przepisy płacowe określały tę rentę jako stalą".

Jeżeli wydana na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ decyzja ostateczna o nakazaniu uiszczenia opłaty za występowanie odłogów w danym roku została uchylona przez Naczelny Sąd Administracyjny, to odpadła przesłanka do wymierzenia na podstawie art. 42 ust. 5 tej ustawy podwójnej opłaty za istnienie odłogów w roku następnym

W trybie art. 6 dekretu z dnia 18 kwietnia 1955 r. o uwłaszczeniu i o uregulowaniu innych spraw związanych z reformą rolną i osadnictwem rolnym /Dz.U. nr 18 poz. 107/ mogły być regulowane sprawy tylko tych osób, które objęły w posiadanie nieruchomość rolną przed wejściem w życie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych

Złożenie przysięgi i posiadanie pseudonimu to niewątpliwie formalne znamiona udziału w zorganizowanej działalności konspiracyjnej, lecz nie stanowią warunku koniecznego dla uznania określonej osoby za uczestnika ruchu oporu /art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów - Dz.U. nr 16 poz. 122 ze zm./.

1. Określone w przepisach ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ zobowiązania osób wyłączających grunty rolne z produkcji nie są powiązane z nabyciem własności czy prawa wieczystego użytkowania - z wyjątkiem potrąceń przewidzianych w art. 18 ust. 1 i 2 - lecz z zaniechaniem rolniczego ich użytkowania przez właściciela lub posiadacza /art. 4