1. Zawiśnięcie sporu przed państwowym arbitrażem gospodarczym o to samo roszczenie pomiędzy tymi samymi stronami nie uzasadnia zawieszenia na podstawie art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. postępowania toczącego się przed sądem ani odrzucenia pozwu na podstawie art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. W tej sytuacji na plan pierwszy wysuwa się kwestia dopuszczalności drogi sądowej i w razie stwierdzenie niedopuszczalności tej

Wzruszenie ostatecznej decyzji administracyjnej organu pierwszej instancji w trybie odwoławczym, nadto bez uprzedniego wniesienia odwołania przez stronę postępowania, stanowi rażące naruszenie przepisów art. 138 i art. 16 par. 1 Kpa i skutkuje stwierdzenie nieważności takiej wadliwej decyzji na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

1. Przez opuszczenie lokalu rozumie się nie tylko dobrowolne wyprowadzenie się z dotychczasowego miejsca pobytu stałego, ale także pozostawienie tego miejsca pobytu w drodze postępowania egzekucyjnego. 2. Uchylenie decyzji administracyjnej w przedmiocie przydziału zastępczego pomieszczenia mieszkalnego nie jest równoznaczne z ponownym nabyciem praw do lokalu, z którego następuje eksmisja.

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, S. Trautsolta, w sprawie z wniosku Kazimierza P. przeciwko Wojewódzkiemu Sztabowi Wojskowemu w Z. o jednorazowe odszkodowanie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze z siedzibą w Sulechowie postanowieniem z dnia 12 lutego 1985 r. do rozstrzygnięcia

Możliwość uzyskania przez kandydatów na I rok studiów, pochodzenia robotniczego lub chłopskiego, punktów dodatkowych za pochodzenie społeczne, przewidziane w par. 2 ust. 3 zarządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 grudnia 1982 r. w sprawie określenia zakresu egzaminu wstępnego na I rok studiów w akademiach medycznych oraz zasad przyznawania punktów dodatkowych w 1983 r. /nie opublikowanego

Inżynieryjny charakter, wysoki koszt budowy i przeznaczenie wierconej studni głębinowej zasilającej piekarnię w wodę niezbędną do wypieku pieczywa w zakładzie rzemieślniczym przemawiają za uznaniem wymienionej studni jako innego niż budynek obiektu budowlanego w rozumieniu par. 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 grudnia 1975 r. w sprawie ulg podatkowych z tytułu inwestycji /Dz.U

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi Bernardy N. na decyzję Uczelnianej Komisji Rekrutacyjnej Akademii Medycznej w B. z dnia 3 sierpnia 1984 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia na I rok studiów w roku akademickim 1984/1985 po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 19 marca 1985 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 16 listopada 1984 r.

Należy odróżnić "miejsce pracy" pracownika od "siedziby zakładu pracy". Miejsce świadczenia pracy stanowi jeden z istotnych składników umowy o pracę, obustronnie uzgodniony, objęty ogólnym zakazem jednostronnej zmiany przez któregokolwiek z kontrahentów umowy. Strony zawierające umowę o pracę mają dużą swobodę w określaniu miejsca pracy. Może być ono określone na stałe bądź jako miejsce zmienne, przy

Skoro występowanie związku przyczynowego zostało zawarte już w samym orzeczeniu lekarskim co jest zjawiskiem notoryjnym przy schorzeniach typu alergicznego - to nie trafny jest zarzut, iż związku tego nie wykazały organy orzekające /par. 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz.U. nr 65 poz. 294/.

Przyczyna określona w art. 145 par. 1 Kpa należy do grupy przyczyn które istniały przed wydaniem decyzji, a mianowicie ujawnienie nowych okoliczności faktycznych lub nowych dowodów istniejących w dniu wydania decyzji, nie znanych organowi, który wydał decyzję. Jeżeli organ administracji państwowej wznowił postępowanie na podstawie okoliczności mu znanych w dniu wydania decyzji bądź też okoliczności

Organ administracji państwowej nie może pozbawić strony udziału w postępowaniu administracyjnym, na przykład z uzasadnieniem, że jej udział w przeprowadzeniu dowodu nie jest konieczny.

Dla uzyskania obniżki zryczałtowanego podatku za okres przerwy w działalności, na podstawie par. 28 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 lipca 1983 r. w sprawie zryczałtowania podatków obrotowego i dochodowego od niektórych grup podatników oraz w sprawie opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 43 poz. 196/ niezbędne jest zgłoszenie tej przerwy przez podatnika w zakreślonym

Jeżeli organ, który wydał decyzję zaskarżoną odwołaniem, uzna, że odwołanie tylko w części zasługuje na uwzględnienie, nie może zmienić lub uchylić swej decyzji na podstawie art. 132 Kpa, lecz jest obowiązany odwołanie wraz z aktami sprawy przesłać organowi odwoławczemu.

1. Decyzja administracyjna załatwia sprawę indywidualną. Oznacza to, że organ załatwiający sprawę ma obowiązek rozpatrzeć wszystkie okoliczności dotyczące tej sprawy, a w uzasadnieniu faktycznym decyzji odmownej wskazać fakty, które uznał za udowodnione, dowody, na których się oparł, przyczyny z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej. W uzasadnieniu prawnym organ powinien

Art. 49 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, mówiący o ustawowym prawie zastawu na przedmiotach służących podatnikowi do wykonywania działalności zarobkowej, niezależnie od tego, czyją stanowią własność, nie daje organom podatkowym podstawy do ustalenia osobistej odpowiedzialności właściciela rzeczy zastawionej za zadłużenia podatnika, ani też

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Zofii G. z udziałem Tadeusza G. o podział majątku, który był objęty wspólnością ustawową, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Lublinie postanowieniem z dnia 6 grudnia 1984 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.: podjął następującą uchwałę: Testamentem z czerwca 1948 r. Antoni G. powołał do spadku syna

Polski Kodeks postępowania administracyjnego odrzucając zasadę "ignorantia iuris nocet", nakazuje pouczać stronę o przysługujących jej prawach, a zatem niedopełnienie przez organ obowiązku pouczenia strony, należy traktować jako takie naruszenie prawa, które miało wpływ na wynik sprawy.

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora Prokuratury Generalnej PRL, W. Sztejn, rozpoznał wniosek Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 września 1984 r. o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie prawne: postanowił podjąć następującą uchwałą i nadać jej moc zasady prawnej: Minister Sprawiedliwości, stawiając we wniosku problem charakteru zobowiązania kontraktującego do udzielenia pomocy producentowi chmielu

Obliczenie zachowku następuje na podstawie wartości spadku ustalonej według cen z daty orzekania o roszczeniach z tego tytułu.

Z brzmienia przepisu art. 8 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/ wynika, że przyczyną cofnięcia uprawnienia może być dwukrotne ukaranie za wykroczenia przeciwko interesom konsumentów osoby, której wydano uprawnienie. Nie można zatem twierdzić, że przepis

W rozumieniu konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) załącznik do Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238 kolejnymi przewoźnikami są zarówno osoby zobowiązane do przewiezienia przesyłki na podstawie jednej lub kilku odrębnych umów przewozu zawartych z użytkownikiem transportu (wysyłającym lub z odbiorcą), jak i osoby, które zawarły umowę o przewóz tylko z pierwotnym przewoźnikiem

W zakresie udzielania zezwoleń od obowiązku uiszczania cła przywozowego należnego od samochodów osobowych, Minister Handlu Zagranicznego tylko w ściśle określonym zakresie udzielił kompetencji Głównemu Urzędowi Ceł, pozostawiając do swojej kompetencji decyzje w tych sprawach wobec wszystkich samochodów osobowych za wyjątkiem tych, o których mowa w par. 43 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Handlu Zagranicznego

1. Zarówno ustawa z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. nr 7 poz. 52/ jak i kolejne rozporządzenia Rady Ministrów upoważniają Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej do ustalania wysokości odpłatności za pobyt w uspołecznionym zakładzie pomocy społecznej, ale nie upoważniają go do ustalania osób mających ponieść tę odpłatność ani do wysokości w jakich osoby te mają partycypować w kosztach pobytu w

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Romana C. przeciwko Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń - II Inspektorat w L. o ustalenie stosunku prawnego po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Lublinie postanowieniem z dnia 11 stycznia 1985 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.: podjął następującą uchwałę: Powód wystąpił przeciwko Państwowemu Zakładowi