p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Wyczerpanie drogi prawnej rozumiane jest jako skorzystanie przez skarżącego ze wszystkich przysługujących mu zwyczajnych środków zaskarżenia, zakończone uzyskaniem ostatecznego orzeczenia, ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Podejmowanie przez skarżącego prób wzruszenia takiego rozstrzygnięcia za pomocą nadzwyczajnych środków zaskarżenia pozostaje bez wpływu na obliczenie terminu

Wykładnia przepisu prawa materialnego, ustalona w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 kwietnia 2002 r. (sygn. akt FPS 2/02) nie jest ani nową okolicznością ani nowym dowodem w sprawie skarżącej (art. 240 § 1 pkt 5 ordynacji podatkowej). Nadto, co oczywiste, uchwały tej nie można uznać za podstawę decyzji wymiarowej, wydanej przez organy podatkowe wobec skarżącej (art. 240 § 1 pkt 7 ordynacji

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Odmowa udzielenia telefonicznie informacji na temat treści wydanego przez sąd orzeczenia nie narusza przysługujących skarżącemu praw wynikających z art. 45 ust. 1 Konstytucji.

postanawia: odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Wprowadzenie kar porządkowych, przewidzianych za zakłócanie porządku rozprawy oraz obrazę sądu jest środkiem służącym zapewnieniu sprawnego przebiegu postępowania sądowego. Środek ten nie służy innym niż wymienione cele, zaś zakres jego wykorzystania określony w odpowiednich przepisach nie pozostawia wątpliwości co do faktu, że stanowią one jedynie środek egzekucji postawy poszanowania dla sądu i sprawności

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Prawo, o którym stanowi art. 65 ust. 4 Konstytucji, dotyczy tylko osób pozostających w stosunku pracy, a więc nie odnosi się np. do tzw. wolnych zawodów.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: umorzyć postępowanie.

Zarzut naruszenia praw konstytucyjnych skarżącego przez wyroki sądów nie może stanowić podstawy skargi konstytucyjnej, gdyż w świetle art. 79 ust. 1 Konstytucji przedmiotem postępowania skargowego może być wyłącznie akt normatywny, a ściślej rzecz biorąc - badanie zgodności aktu normatywnego z Konstytucją. Indywidualne rozstrzygnięcia, wyroki czy postanowienia sądu nie są aktami normatywnymi w rozumieniu

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Art. 92 ust. 1 ustawy zasadniczej nie jest regulacją, która kreuje czy gwarantuje jakiekolwiek prawo lub wolność o charakterze podmiotowym. Jest to przepis wyznaczający podmiotowe i przedmiotowe zasady wydawania rozporządzeń jako aktów podustawowych powszechnie obowiązujących, a jego adresatem są organy wskazane w Konstytucji.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi w zakresie badania zgodności: 1) art. 92 ust. 3 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2005 r. Nr 234, poz. 1997, ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o Straży Granicznej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 757) z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej

p o s t a n a w i a: uwzględnić zażalenie.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

Wydawanie rozporządzeń podczas vacatio legis ustawy upoważniającej jest procedurą zastaną, zakotwiczoną historycznie i akceptowaną przez organy tworzące prawo.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.

p o s t a n a w i a: nie uwzględnić zażalenia.