Orzeczenia
Pojęcie nie wpłaconej kwoty podatku, użyte w art. 98 § 1 u.k.s., oznacza kwotę pobraną od podatnika, lecz nie przekazaną w odpowiednim terminie na rachunek organu podatkowego, przy czym bez znaczenia jest tu okoliczność, czy płatnik posiada środki finansowe na bieżącą produkcję lub działalność gospodarczą, czy też nie.
Te motywy, którymi kierował się ustawodawca, łagodniej traktując sprawcę czynu przewidzianego w art. 228 k.k., z reguły będą uzasadniać przyjęcie, że gdy czyn ten równocześnie wyczerpuje znamiona oszustwa, to zachodzi wówczas wypadek mniejszej wagi z § 2 art. 205 k.k.
Roszczenie o odszkodowanie za poniesioną szkodę, które wraz z roszczeniem o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przeszło, w myśl art. 8 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.), na następców osoby represjonowanej, należy do
Nowelizacja art. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (Dz.U. nr 30, poz. 210 z późn. zm.), wprowadzona ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. o zmianie ustawy Prawo spółdzielcze oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 90, poz. 419), nie powoduje zmiany definicji mienia społecznego zawartej w art. 120 § 6 k.k., w związku z czym mienie spółdzielni stanowi w rozumieniu przepisów
1. Przejęcie przez Państwo Polskie odpowiedzialności odszkodowawczej wobec osób represjonowanych przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub radzieckie organy pozasądowe, które nastąpiło na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U.
1. Zachowanie tzw. prędkości administracyjnie dozwolonej nie może samo przez się świadczyć o tym, że kierowca zachował prędkość bezpieczną w rozumieniu art. 17 ust. 1 prawa o ruchu drogowym. Jednakże nie można podzielić kategorycznej tezy o naruszeniu dyspozycji art. 17 ust. 1 prawa o ruchu drogowym w każdym przypadku niedostosowania w warunkach nocnych prędkości prowadzonego pojazdu do tzw. czynnej
Na postanowienie prokuratora o nieuwzględnieniu wniosku podejrzanego o zmianę postanowienia o zabezpieczeniu majątkowym w części dotyczącej zakresu lub sposobu zabezpieczenia przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy na podstawie art. 250 § 2 k.p.k.
Prezes zarządu banku działającego w formie spółki akcyjnej, w której Skarb Państwa nie ma udziału, nie pełni funkcji publicznej w rozumieniu art. 239 § 1 k.k., chyba że wykonuje czynności na podstawie art. 46 i 53 prawa bankowego.
Stosowanie represji przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości lub organy pozasądowe wobec osób określonych w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych. działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 ze zmianą z dnia 20 lutego 1993 r., Dz.U. nr 36, poz. 159) uzasadnia zasądzenie
Sprawca wypadku odpowiadający za występek z art. 145 (§ 1 lub § 2 ewentualnie w związku z § 3) k.k., ponosi także w razie nieudzielenia pomocy ofierze wypadku w warunkach określonych w art. 164 k.k. odpowiedzialność za pozostające w zbiegu realnym przestępstwo z art. 164 § 1 k.k.
Przepis art. 5 k.c. może znaleźć zastosowanie w sferze orzekania o roszczeniach dochodzonych na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149 z późn. zm.). Jednakże wątpliwości co do zasadności prawomocnego orzeczenia o uznaniu za nieważne
Sąd, który wydał wyrok w pierwszej instancji, rozstrzygając przed zwolnieniem skazanego z zakładu leczniczego w przedmiocie wykonania względem niego kary pozbawienia wolności, władny jest go zwolnić od odbycia kary, zarządzić jej wykonanie albo orzec o warunkowym przedterminowym zwolnieniu (art. 100 § 2 i 3 k.k.), również wtedy, gdy kara pozbawienia wolności została w całości wykonana.
Niezależnie od stosowanej przez sąd wydający wyrok łączny zasady kształtowania kary łącznej (absorpcji całkowitej, częściowej czy też kumulacji), sąd ten w tym zakresie na nowo dokonuje aktu wymiaru kary zwanej w tym wypadku karą łączną. Zatem powinien z jednej strony respektować prawomocność łączonych wyroków (i dlatego też nie wolno mu w tym trybie dokonywać korekt w zakresie wymiaru kar orzeczonych
W razie spowodowania w wyniku naruszenia zasad bezpieczeństwa o ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym poważnej szkody w mieniu oraz ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia albo śmierci osoby czyn taki podlega kumulatywnej kwalifikacji art. 145 § 1 k.k. oraz z art. 145 § 2 k.k.
Odczytanie protokołu zeznań, jakie oskarżony złożył w postępowaniu przygotowawczym w danej sprawie w charakterze świadka, nie jest dopuszczalne nawet wtedy, gdy oskarżony o to wnosi, albowiem uwzględnieniu takiego wniosku stoi na przeszkodzie zakaz wyrażony w art. 334 § 1 k.p.k.
O stopniu społecznego niebezpieczeństwa konkretnej zbrodni rozboju decyduje, od strony przedmiotowej, nie tyle wartość mienia zrabowanego (ta jest bowiem często przypadkowa, niezależna od zamiaru sprawców, sięgających po prostu po to, co ofiara miała przy sobie), ile stopień zagrożenia dla zdrowia (lub nawet życia) napadniętego. Im bardziej sprawcy przekraczają próg gwałtu na osobie, który in concreto
Termin 6 miesięcy przewidziany w art. 79 § 1 k.k. jest zachowany, jeśli w tych granicach czasowych zapadnie i uprawomocni się postanowienie o zarządzeniu wykonania kary.
Przepis art. 163 k.p.k. stanowi lex specialis w stosunku do art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz.U. nr 5, poz. 24 z późn. zm.), normującego w sposób generalny tajemnicę zawodową dziennikarza. Dziennikarz, w tym także redaktor naczelny, nie może zatem w procesie karnym odmówić zeznań co do okoliczności, na które rozciąga się obowiązek zachowania tajemnicy, jeżeli sąd
Rzemieślnicy oraz osoby prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą są nie tylko ubezpieczonymi, lecz także płatnikami składek na ubezpieczenie społeczne i z tego ostatniego powodu ponoszą odpowiedzialność karną na podstawie art. 41 pkt 1 ustawy z dnia 25 listopada 1986 r. o organizacji i finansowaniu ubezpieczeń społecznych (j.t. Dz.U. z 1989 r. nr 25, poz. 137 z późn. zm.) za niedopełnienie