Ocena, czy sprawcy czynu można przypisać taki stan psychiczny, który uzasadnia stosowanie § 2 art. 225 k. k. wynikać musi nie z fragmentarycznego zachowania się sprawcy, lecz z analizy całego materiału dowodowego, a w szczególności z analizy tła i pobudek, dla których przestępstwo zostało dokonane, gdyż dopiero taka analiza pozwala stworzyć obraz stanu psychicznego oskarżonego i wysnuć wniosek w przedmiocie

Z przepisu art. 57 § 1 k. k. bynajmniej nie wynika, by Sąd maja do wyboru karę więzienia i aresztu był obowiązany zastosować karę aresztu. Sam brak niskich pobudek nie uzasadnia jeszcze, przy znacznym stopniu społecznego niebezpieczeństwa czynu, zastosowania w oparciu o tę tylko przesłankę kary łagodniejszej.

Pomówienie współoskarżonego nie stanowi dowodu pełnowartościowego, chyba że jest ono jasne i konsekwentne, a nadto znajduje potwierdzenie w innych dowodach bezpośrednich lub pośrednich, w szczególności zaś w logice wydarzeń. Nie bez znaczenia w tym względzie jest też osobowość pomawiającego, jako zasadnicza podstawa do uznania wszelkiego wyjaśnienia czy zeznania za prawdziwe i wiarogodne.

Przepis art. 443 k. p. k. nakładając na powoda cywilnego obowiązek ponoszenia kosztów powództwa oddalonego lub pozostawionego bez rozpoznania wyraźnie stanowi, że chodzi tu o koszty wynikłe z tego powództwa. Obejmują one zatem przede wszystkim koszty związane z wniesieniem i dochodzeniem powództwa cywilnego przez powoda oraz te koszty poniesione przez pozwanego (oskarżonego). które są związane z czynnościami

3. Naruszenie zasad leżących u podstaw prawa karnego procesowego ujawnia się zawsze w postaci konkretnych uchybień procesowych. Z reguły, wobec roli przypadającej zasadom w prawie karnym procesowym, uchybienia te będą istotne, tzn. powodować będą konieczność uchylenia wyroku. 4. Przemiana postępowania dowodowego w odczytywanie protokołu rozprawy poprzednio odroczonej, gdy nie uzasadniają tego przewidziane

Przepisy o bezpieczeństwie pracy w górnictwie posiadają istotne, znaczenie zarówno dla ochrony życia ludzi zatrudnionych pod ziemią, jak i dla całości produkcji kopalnianej, toteż osoby odpowiedzialne za urządzenia zapewniające bezpieczeństwo pracy winny utrzymywać je w stanie gwarantującym bezpieczeństwo, a w razie konieczności mają obowiązek pracę w zagrożonym miejscu wstrzymać, aby ochronić życie

Uchwała Rady Ministrów z dn. 3J. 1953 r. w sprawie zniesienia bonowego zaopatrzenia, regulacji cen, ogólnej podwyżki płac i zniesienia ograniczeń w handlu nadwyżkami produktów rolniczych (w części III ustęp 2 p. c.) nie uchyla przepisów Rozporządzenia Przewodniczącego P. K. P. G. Z dn. 2S.X.1849 r. w sprawie uznania niektórych artykułów za reglamentowane (Dz. U. Nr 56, poz. 444) oraz Rozporządzenia

Z wnioskiem w trybie art. 32 k. p. k. powinien Sąd występować dopiero po skoncentrowaniu w toku przygotowania do rozprawy głównej możliwe wszystkich dowodów bądź to na podstawie wniosków stron bądź też z urzędu, a także po rozważeniu z wynikiem negatywnym kwestii wymienionych w art. 249 i 251 k. p. k. Wiąże się to także z koniecznością uprzedniego doręczenia oskarżonemu odpisu aktu oskarżenia, zawiadomienia

Dla bytu przestępstwa z art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej nie jest istotne, w jaki sposób współsprawcy zagarnięcia mienia społecznego dzielą się tym mieniem. Wysokość pobranej przez poszczególnego sprawcę zagarnięcia sumy (lub wartość zagarniętego przezeń dla siebie przedmiotu) może mieć znaczenie przy określaniu kary. Odpowiedzialność kwalifikowana z art.

Art. 111 k. p. k. nakłada na Sąd obowiązek wezwania biegłych w wypadkach, wymagających wiadomości specjalnych, a art. 125 k, p. k. zezwala Sądowi zasięgnąć opinii odpowiedniego urzędu lub zakładu zamiast wzywania biegłych lub niezależnie od ich wezwania. Art. 9 k. p. k. stanowi, że sędziowie orzekają na mocy przekonania opartego na swobodnej ocenie dowodów, a zatem przepis ten nie stwarza podstaw do

Czynnością urzędową w rozumieniu przepisu art. 290 § 2 k. k. jest nie tylko ostateczna decyzja w sprawie, lecz także każda czynność urzędowa, do której wykonania urzędnik jest obowiązany w związku z załatwieniem sprawy urzędowej.

Doręczyciel pocztowy, który przywłaszczył sobie mienie powierzone mu przez urząd pocztowy dla doręczenia adresatowi lub mienie powierzone mu przez stronę do oddania w urzędzie pocztowym, ponosi odpowiedzialność karną z art. 1 § 3 lit. a) dekretu z dn. 4.III.1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 68), o ile wartość zagarniętego mienia przekracza 300 zł, a z art. 2 dekretu z dn. 4. III. 1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz

Sprawca, który przekracza granice Państwa bez właściwych dokumentów z własnym dowodem osobistym lub książeczką wojskową, jeżeli mają mu służyć do urzeczywistnienia zamiaru dotarcia do granicy i pobytu za granicą, a który na ich wyniesienie za granicę nie ma zezwolenia, dopuszcza się jednego przestępstwa naruszającego równocześnie przepisy art. 23 rozporządzenia z dn. 23.XII.1927 r. o granicach Państwa

Dokonywanie wyrębu gałęzi w lesie państwowym stanowi wykroczenie z art. 6 ust. z dnia 14. IV. 1937 r. o szkodnictwie leśnym i pełnym (Dz. U. Nr 30, poz. 224). Uzasadnienie.

Ścięcie i zabór w celu przywłaszczenia drzewa o wartości przekraczającej 20 zł, lecz nie przekraczającej 300 zł, z lasu państwowego dokonane przez sprawcę po dniu 23. III. 1953 r. podpada pod art. 1 § 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. Dz. U. Nr 17, poz. 69 w brzmieniu określonym w art. 1 pkt 1 dekretu z dn. 23. XII. 1954 r. (Dz. U. Nr 57, poz. 283).

Z przepisu art. 259 k. k. nie wynika bynajmniej, by elementem niezbędnym do przyjęcia zbrodni z tegoż artykułu była groźba użycia broni palnej. Przemoc lub groźba użycia natychmiastowego gwałtu przybierać może różnorodne farmy i do bytu przestępstwa 2 art. 259 k. k. nie jest konieczne, by sprawca rzeczywiście rozporządzał środkami umożliwiającymi mu natychmiastowe wykonanie zbrodni. Wystarczające jest

Sąd rewizyjny pozostawia bez rozpoznania na posiedzeniu niejawnym rewizję oskarżyciela publicznego, w której w ogóle nie podano, na czym polega zarzucona obraza lub uchybienie. Okoliczność, iż w późniejszym piśmie wniesionym po terminie do założenia rewizji, oskarżyciel publiczny uzupełnił taką rewizje odpowiednimi wyjaśnieniami, jest bez znaczenia. Uzasadnienie.

Do czasu wydania przez Prezesa Rady Ministrów zarządzenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1 dekretu z dn. 22.X.1951 r. o dowodach osobistych (Dz. U. Nr 05, poz. 382), brak jest na obszarze, do którego zarządzenie takie miałoby się odnosić, podstawy do ścigania karnego za działanie określone w art. 19 tego dekretu. Uzasadnienie.

Sprawy o przestępstwa, wymienione w art. 16 § 2 k. p. k. w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie ustawy z dnia 20.VII.1950 r. o zmianie przepisów postępowania karnego-(Dz. U. Nr 38, poz. 348), podlegające surowszemu ukaraniu na podstawie art. 291 k. k. winny rozpoczynać po wejściu w życie tej ustawy sądy powiatowe w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, a oskarżycielem publicznym w tych

Podżegacz do czynu przewidzianego w art. 6 lub 7 ustawy z dn. 19. IV. 1950 r. o zabezpieczeniu socjalistycznej dyscypliny pracy (DL U. Nr 20, poz. 168) nie ponosi odpowiedzialności karnej. Natomiast podżegacz do popełnienia przestępstwa przewidzianego w art. 13 tejże ustawy odpowiada z art. 26 k. k. w zw. z art. 13 tej ustawy.

Okoliczność, że jeden z członów działania sprawcy stanowi dokonanie, a inny usiłowanie przestępstwa nie pozbawia sama przez się całości tego działania znamion przestępstwa ciągłego. W przypadku gdy przestępstwo to sprowadza się do działania w zamiarze zagarnięcia mienia społecznego wartości łącznej ponad 300 zł, sprawca odpowiada z art. 1 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej