Pieniądze pochodzące ze zbiórek na cele społeczne stanowią mienie społeczne w rozumieniu dekretów z dn. 4.III.1953 r. (Dz. U. Nr 17, poz. 68 i 69). Okoliczność, że pieniądze te nie zostały jeszcze przekazane żadnej organizacji społecznej, jest dla kwalifikacji ich, jako mienia społecznego, obojętna.

1. Nie każde uchybienie obowiązkom wynikającym z zarządzeń, dyrektyw czy instrukcji o charakterze administracyjnym lub finansowym stanowi samo przez się przestępstwo działania na szkodę interesu publicznego w rozumieniu art. 286 k. k. Nie przygotowanie przez kasę pewnej kwoty i bezpośrednie jej wydatkowanie stanowi niewątpliwie naruszenie instrukcji o obrocie gotówką przez przedsiębiorstwo państwowe

Przekroczenie władzy lub niedopełnienie obowiązku w związku z naruszeniem dyrektyw i zarządzeń służbowych w gospodarce narodowej wtedy tylko jest działaniem na szkodę interesu publicznego lub prywatnego" (co stanowi konieczne znamię przestępstwa z art. 286 k. k.), gdy w konkretnym przypadku ma ono cechy czynu społecznie niebezpiecznego. Domniemanie, że każde naruszenie dyrektyw lub instrukcji administracyjnej

Osoba prowadząca punkt sprzedaży Gminnej Spółdzielni Samopomoc Chłopska" na podstawie umowy cywilnoprawnej, nie będąca pracownikiem, wynagradzana prowizją od obrotu, pokrywająca wszelkie braki oraz szkody i straty powstałe na pobranym towarze i dająca na zabezpieczenie pobranego towaru weksel gwarancyjny, nie odpowiada jak urzędnik na podstawie art. 286 k. k. W razie popełnienia przestępstwa ponosi

1.Odpowiednikiem stanu faktycznego art. 10 lit. a) dekretu z dnia 30.III.1945 r. o przymusowym zagospodarowaniu użytków rolnych (Dz.U. Nr 11, poz. 59) jest art. 16 pkt 2 dekretu z dn. 9.II.1953 r. o całkowitym zagospodarowaniu użytków rolnych (Dz.U. Nr 11, poz. 40). Stan faktyczny art. 17 dekretu z 1953 roku różni się zasadniczo od stanu faktycznego art. 10 lit. a) dekretu z 1945 roku znamieniem złośliwości

W myśl art. 307 k.p.k. sąd może przy określonych warunkach zlecić przesłuchanie świadków jednemu z sędziów albo sądowi powiatowemu, ale postanowienia takie podejmuje na rozprawie, na której niezbędna jest obecność oskarżonego, którego zawiadamia się o czynnościach sadowych. Art. 347 k.p.k. dotyczy przypadków, gdy oskarżonemu wezwanie doręczono i dopuszczalny jest zaoczny tryb postępowania. Przepisy

Do przestępstw określonych w art. 4 dekretu z dn. 24.VI.1953 r. o uprawie tytoniu i wytwarzaniu wyrobów tytoniowych (Dz. U. Nr 34, poz. 144) mają zastosowanie przepisy części ogólnej kodeksu karnego.

Sprzedawanie bez zezwolenia wyrobów monopolu spirytusowego po cenach wyższych od obowiązujących w sklepach handlu uspołecznionego może stanowić przestępstwo spekulacji określone w art. 1 dekretu z dn. 4. III. 1953 r. o ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym (Dz. U. Nr 16, poz. 64), jeżeli przyczynia się do zakłócenia obrotu towarowego i uprawiane jest świadomie w celach spekulacyjnych. Nie

Pogląd, że okoliczności popełnienia przestępstwa nie mogą być potraktowane jako okoliczności obciążające, gdyż momenty te należą do istoty czynu, za który odpowiada oskarżony, jest błędny ponieważ myli pojęcie okoliczności charakteryzujących sposób popełnienia przestępstwa z elementami istoty czynu. Istota czynumoże być wypełniona przy różnych okolicznościach działania sprawcy i stopień potępienia

Przepis art. 23 rozporządzenia z dn. 23.XII.1927 r. o granicach Państwa (Dz.U. z 1937 r. Nr 11, poz. 83) nie wiąże bytu przestępstwa z celem lub zamiarem sprawcy dotyczącym jego zamierzonej działalności lub zachowania się po opuszczeniu granic państwa. Zamiar sprawcy przestępstwa z art 23 powyższego rozporządzenia ogranicza się wyłącznie do przekroczenia granicy bez posiadania należytego zezwolenia

1.Przywłaszczenie nadwyżki uzyskanej przez sprzedaż towaru gatunku niższego po cenie towaru gatunku wyższego, albo przez pobieranie za towar ceny wyższej od obowiązującej, czyli popełnienie przestępstwa przewidzianego w art. 2 § 2 dekretu z dn. 4.III.1953 r. o ochronie interesów nabywców w obrocie handlowym (Dz.U. Nr 16, poz. 64), tylko, wtedy powoduje zbieg ustaw z przestępstwem z art. 1 dekretu z

O wartości mienia społecznego będącego przedmiotem przestępstw określonych w dekrecie z dn. 4.III.1953 r. o wzmożeniu ochrony własności społecznej (Dz.U. Nr 17, poz. 68) oraz w dekrecie z dn. 4.III.1953 r. o ochronie własności społecznej przed drobnymi kradzieżami (Dz.U. Nr 17, poz. 69) rozstrzyga wartość zagarnięcia mienia społecznego według cen rynkowych.

Wykonywanie obowiązków dyżurnego ruchu nie jest zawodem w rozumieniu art. 48 § 2 pkt b) k.k. Przez zawód rozumieć należy każde zajęcie wymagające upoważnienia do jego wykonywania. Będzie to przeważnie zajęcie zarobkowe chociaż możliwe jest także wykonywanie go nieodpłatnie. Należy tutaj zawód adwokata, lekarza, rzemieślnika, położnej, budowniczego itp. Nie dotyczy to osób pełniących funkcje wyłącznie

Społeczne niebezpieczeństwo czynu nie jest wartością stalą i niezmienną, lecz posiada ona w każdym przypadku różne napięcie i rożny stopień nasilenia (art. 49 § 1 k.p.k.). Ta dialektyczna zmienność niebezpieczeństwa społecznego powinna znajdować właściwy wyraz w wymiarze kary. Jest rzeczą oczywista że przy uzasadnieniu wysokości sankcji karnej nie wystarcza samo powołanie się na niebezpieczeństwo społeczne

Tak jak obrót wartościami dewizowymi w malej ilości nie jest wyłączną i konieczną cechą dla przypadku małej wagi (art. 1 § 3 ustawy karnej dewizowej z dn. 28.III.1952 r. Dz. U. Nr 21 poz. 134) tak w konsekwencji dla przyjęcia kwalifikacji z art. 1 § 1 czy też zart. 1 § 2 u.k.d. (abstrahując od przypadku alternatywnie wymienionego w art. 1 § 2 u.k.d., w którym sprawca z obrotu wartościami dewizowymi

Stosownie do wyjaśnienia Sądu Najwyższego zawartego w postanowieniu składu siedmiu sędziów z dn. 19.XI.1953 r. (II. K. O-42/53) amnestii nie stosuje się do przestępstw popełnionych w ciągu pięciu lat po odbyciu przez sprawcę w całości kary za przestępstwo tego samego rodzaju lub z tych samych pobudek, przy czym za odbytą uznaje się również karę, której reszta została darowana aktem indywidualnej laski

Uprawianie propagandy przeciwko spółdzielczości produkcyjnej na wsi w drodze rozpowszechniania fałszywych wiadomości" może być przypisane sprawcy wówczas, gdy postępowanie jego ma charakter tendencyjny i wskazuje, że jego zamiar skierowany jest przeciwko produkcyjnej spółdzielczości chłopskiej w ogóle. Krępowanie lub hamowanie krytyki przez pochopne przypisywanie osobom krytykującym zamiaru uprawiania

Tak zwana pomoc psychiczna polegać może nie tylko na udzielaniu rad, wskazówek i informacji mających ułatwić wykonanie przestępstwa, ale także na takim zachowaniu się, które w sposób szczególnie sugestywny manifestuje się jako całkowite solidaryzowanie się z zamiarem bezpośrednim sprawcy. Zachowanie się takie stworzyć może w pewnych przypadkach atmosferę, w której zamiar bezpośredniego sprawcy krystalizuje