1. Art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ odnosi się do dwóch sytuacji. Pierwszą z nich jest ta, w której podatnik wykorzystując swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym, przerzuca całość lub część swoich dochodów na osobę korzystającą z ulgi i wskutek tego nie wykazuje

Uchwała o podwyższeniu kapitału zakładowego i pokryciu go aportem rzeczowym lub wkładem pieniężnym, wywiera skutek w stosunkach wewnętrznych spółki, tj. między jej wspólnikami, gdyż obliguje ich do podejmowania określonych działań związanych z realizacją takiej uchwały, nie może ona natomiast być uznana za skuteczną w stosunkach zewnętrznych spółki, skoro uchwała taka podlega wpisowi do rejestru handlowego

1. Zastosowanie zasad zawartych w ustawie z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ do "rozliczenia" dotacji jest - zgodnie z par. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1989 r. w sprawie rozciągnięcia przepisów ustawy o zobowiązaniach podatkowych na niektóre rodzaje świadczeń pieniężnych oraz określenia właściwości organów podatkowych

Zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług jest jedno i obliczane jest w okresie miesięcznym. Artykuł 27 ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wskazuje wyłącznie sposób obliczenia należnego podatku, gdy organ stwierdzi naruszenie art. 27 ust. 4 tej ustawy. Skoro organ podatkowy wydał decyzję "określającą

1. Z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /t.j. Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ jednoznacznie wynika, że organ egzekucyjny nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. W konsekwencji art. 34 par. 1 tej ustawy stanowi, że zarzuty zgłoszone na podstawie wskazanej w jej art. 33 pkt 1 - 6, co miało

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, a w szczególności art. 27 ust. 5 pkt 1, nie wskazuje warunków ani trybu oszacowania wartości sprzedaży nie zaewidencjonowanej. Należy zatem sięgnąć do zasady zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zgodnie

Jeżeli przepisy podatkowe rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175 ze zm./ nie nawiązują do przepisów regulujących wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego /poprzez bezpośrednie odniesienie do innej ustawy lub poprzez ogólne odwołanie się do ustawowych warunków wykonywania

Podstawę opodatkowania budowli dla celów podatku od nieruchomości do 31 grudnia 1996 r., to jest do dnia wejścia w życie znowelizowanej ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, stanowiła ich wartość początkowa brutto, stanowiąca zaktualizowaną cenę nabycia, kosztu wytworzenia lub wartości rynkowej.

1. Artykuł 38 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ umieszczony jest w rozdziale 5 tej ustaw pt. "Ustalanie cen nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa i własność gminy, opłat z tytułu użytkowania wieczystego i zarządu oraz innych opłat". Tytuł tego rozdziału wskazuje, że kryteria wyceny nieruchomości zawarte

Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, a w szczególności art. 27 ust. 5 pkt 1 tej ustawy nie wskazuje warunków ani trybu oszacowania wartości sprzedaży nie zaewidencjonowanej, a zatem należy sięgnąć do zasady zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486

Odmienna ocena analogicznej sytuacji prawnej, wyrażona w innych orzeczeniach, czy prezentowana w niektórych poglądach doktryny nie ma znaczenia dla rozpoznania tej sprawy, do czasu uchylenia wyroku zawierającego kwestionowaną ocenę w trybie prawem przewidzianym.

Jeżeli kwota uzyskana ze sprzedaży samochodu stanowiła przychód podatnika, a nabywca wystąpił z powództwem o zwrot świadczenia w związku z wadą prawną samochodu, wydatki podatnika na wpis sądowy i koszty zastępstwa procesowego stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 grudnia 1996 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz zasad ustalania opłat za wodę i odprowadzanie ścieków /Dz.U. nr 151 poz. 716/ nie stwarzają podstaw do różnicowania wysokości opłat za wodę i ścieki ze względu na rodzaj podmiotu pobierającego wodę i odprowadzającego ścieki. Zgodnie z par. 3 ust. 2 tego rozporządzenia

Przypadki nasuwające zastrzeżenia co do stanu zdrowia kierujących pojazdami, o jakich stanowi przepis art. 86 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym /t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41 ze zm./ w zw. z par. 1 pkt 1 lit. "a" zarządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12 stycznia 1995 r. w sprawie kierowania osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami

Uprawnienie do zwolnienia od cła rzeczy stanowiących tzw. mienie przesiedlenia jest uprawnieniem wynikającym z mocy ustawy i nie zależy od orzeczenia organów celnych.

Decyzję o odmowie wznowienia postępowania wydaje się wtedy, gdy we wstępnej fazie postępowania wznowieniowego można jednoznacznie stwierdzić, że nie istnieją podstawy wznowienia. Innymi słowy, decyzja taka może być wydana wtedy, gdy w podaniu o wznowienie postępowania w żaden sposób nie wskazuje się podstawy wznowienia przewidzianej art. 145 par. 1 Kpa. Jeżeli natomiast są jakiekolwiek wątpliwości

Wejście w życie przepisu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 89 poz. 401/, to jest 8 sierpnia 1996 roku, powoduje, że zrzeczenie się mandatu przez radnego, które nastąpiło w warunkach określonych w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1995 r. o zmianie ustawy o samorządzie terytorialnym

1. Skutkiem udokumentowania nabycia towaru lub usługi fakturą określającą wartość wydatku nie uznanego później za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym jest niemożność obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w takiej fakturze lub zwrotu różnicy podatku należnego /art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów

1. Podatnik nie wykonujący obowiązku nałożonego na niego w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może przerzucać skutków swego zaniedbania na organy podatkowe. 2. Wybór metody szacowania pozostawiony jest organowi podatkowemu i jeśli wybrana metoda nie nasuwa zastrzeżeń co do prawidłowości przyjętych poszczególnych jej

1. Przepis art. 155 Kpa ustanawia pozytywne i negatywne przesłanki wzruszenia decyzji ostatecznej. Pozytywnymi przesłankami są: nabycie praw z decyzji ostatecznej, wpływ strony na możliwość wzruszenia decyzji oraz interes społeczny lub słuszny interes strony. Wszystkie przesłanki pozytywne muszą wystąpić łącznie. Natomiast negatywną przesłanką jest zakaz wzruszenia decyzji ostatecznej, zawarty w przepisach

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę oznacza jedynie, że w ocenie Sądu zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu zobowiązującym Sąd do jej uchylenia bądź stwierdzenia nieważności, nie wyłącza natomiast możliwości jej zmiany lub uchylenia w nadzwyczajnym trybie administracyjnym, przewidzianym dla wzruszenia decyzji prawnie niewadliwych. Dopuszczalne jest zatem wznowienie postępowania

1. Warunkiem skuteczności rezygnacji ze zwolnienia, czyli w konsekwencji wyboru opodatkowania podatkiem VAT było zawiadomienie o tym zamiarze właściwego urzędu skarbowego we właściwym terminie. Biorąc pod uwagę, że oświadczenie podatnika nastąpiło w dniu 4 sierpnia 1994 r., to rezygnacja ze zwolnienia od podatku VAT byłaby skuteczna we wrześniu 1994 r. Okoliczność ta nie miałaby jednak żadnego znaczenia