1 Nie ma przeszkód dla ustalenia lokalizacji na wspólnym terenie inwestycji jednorodnych, realizowanych przez różnych inwestorów. 2. Przepisy prawa nie ustanawiają obowiązku pełnego uwzględnienia w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji wszystkich warunków określonych we wcześniejszych wskazaniach lokalizacyjnych /art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym - Dz.U.

Prawidłowe wykonanie orzeczenia sądowego nakazującego opuszczenie i wydanie lokalu mieszkalnego nie może polegać na samowolnym utrudnianiu wstępu do lokalu przez wierzyciela.

1. Decyzja zatwierdzająca projekt podziału nieruchomości wydana na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /TJ. Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/ nie rozstrzyga ani o wyłączeniu gruntów tej nieruchomości z produkcji rolnej ani o wygaśnięciu jej zarządu przysługującego jednostce gospodarki uspołecznionej. 2. W razie przeznaczenia gruntów

Uprawnienie organu administracji do stwierdzenia wygaśnięcia decyzji /art.. 162 par. 1 Kpa/ przysługuje tylko wtedy, kiedy nie toczy się postępowanie odwoławcze.

Dobrowolne opuszczenie lokalu mieszkalnego przez osoby, które miały pochodne uprawnienie do lokalu, oznacza utratę uprawnień do przebywania w tym lokalu /art. 15 ust. 2, zdanie pierwsze ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./.

Ze sformułowania art. 274 par. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ wynika, że grunty stanowiące własność Państwa, użytkowane w dniu 1 stycznia 1983 r. przez spółdzielnie "przechodzą odpłatnie na własność tych spółdzielni" i że wydanie w tym zakresie pozytywnej decyzji nie zostało pozostawione uznaniu administracyjnemu, ale musiało nastąpić po stwierdzeniu

1. Nie można uznać za zgodne z przepisami prawa procesowego ustalenie wystąpienia przesłanki, dającej podstawy do wydania decyzji o odmowie przyznania zasiłku, samego faktu nie stawienia się na wezwanie doręczone w trybie art. 44 Kpa, zwłaszcza gdy zainteresowana osoba oświadcza, że zawiadomienia nie otrzymała. 2. Samo ustalenie, że strona nie stawiła się na wezwanie dokonane w trybie art. 44 Kpa,

Niedopełnienie przez stronę obowiązku zameldowania się nie może być utożsamiane z niemożnością ustalenia nowego miejsca pobytu /w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174 ze zm./, gdy miejsce faktycznego pobytu strony jest w istocie znane.

Rozstrzygnięcie o wymeldowaniu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ ma charakter prawnie związany, nie zaś uznaniowy.

1. Gdy sposób rozwiązania stosunku pracy stanowi przedmiot sporu organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawie o ustalenie wysokości czynszu najmu, powinien w myśl art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa zawiesić postępowanie, wyznaczając stronie, która wywodzi korzystne dla siebie skutki z rozstrzygnięcia tego sporu, termin do wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego o ustalenie sposobu rozwiązania stosunku

Stosując "odpowiednio" przepis art. 203 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa i art. 393 par. 1 Kpc sąd nie uwzględnił oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi albowiem zostało ono złożone już po rozpoczęciu rozprawy a strona przeciwna nie zezwoliła na cofnięcie skargi i umorzenie postępowania żądając wydania rozstrzygnięcia merytorycznego. Niezależnie od powyższej przeszkody cofnięcie skargi

Przydzielenie jako pomieszczenia zastępczego dotąd zajmowanego lokalu w trybie art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ musi być traktowane jako wyjątkowe i pozostawione całkowicie "uznaniu administracyjnemu", zasadą bowiem jest przekwaterowanie do pomieszczenia zastępczego, czyli przeniesienie do lokalu innego, niż dotąd zajmowany.

W sprawach o wyłączenie gruntów z produkcji rolnej w trybie ustawy z dnia 26 marca 1982 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79 ze zm./ dane z ewidencji gruntów są wiążące co do rolniczego charakteru określonych gruntów, jak również co do bonitacyjnej klasy gleby, ustalonej prawomocnym orzeczeniem według kryteriów przewidzianych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z

Ta sama osoba nie może nabyć od Państwa dwóch nieruchomości na cele mieszkaniowe - jednej za gotówkę, drugiej zaś jako rekompensaty za mienie pozostawione za granicą - o ile nie zachodzi okoliczność przewidziana w art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1989 nr 14 poz. 74/. Nie ma natomiast przeszkód w nabyciu innej nieruchomości spośród

Zastosowanie trybu określonego w art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie ma na celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych osób przekwaterowywanych do poprzedniego miejsca zamieszkania lub pomieszczenia zastępczego, lecz jedynie przywrócenie "status quo ante", bądź - w razie niemożności takiego rozwiązania - zaspokojenie tylko najniezbędniejszych

Art. 18 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ ustanawia dla organów administracji państwowej kompetencję do rozstrzygania sporów o wysokość czynszu najmu, nie obejmuje zaś kompetencji do rozstrzygania sporu między stronami co do rozwiązania stosunku pracy.

1. Przyczyny usprawiedliwiające zwłokę w udzieleniu odpowiedzi na krytykę prasową nie zmieniają prawnej oceny niedotrzymania terminu określonego w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./, który nie przewiduje możliwości przekroczenia miesięcznego okresu przygotowania odpowiedzi; w przypadku sprawy szczególnie zawiłej w ciągu miesiąca powinna być udzielona

1. Ciężar dowodu zmierzającego do wykazania okoliczności dotrzymania terminu udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową /art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe - Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ spoczywa na organie /jednostce/ zobowiązanym do jej udzielenia. 2. W razie udzielenia odpowiedzi na krytykę prasową po wniesieniu skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, ale przed jej

1. Na podstawie art. 197 par. 3 Kpa w związku z art. 4 ust. 4 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe /Dz.U. nr 5 poz. 24 ze zm./ uprawnionym do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na brak odpowiedzi na krytykę prasową jest także prokurator. 2. Do skargi na odmowę udzielenia prasie informacji /art. 4 ust. 4 prawa prasowego/, jak również na nieudzielenie

W sprawach wszczętych w okresie od dnia 1 stycznia 1988 r. do dnia 9 kwietnia 1989 r. i nie zakończonych prawomocnymi decyzjami administracyjnymi należy stosować art. 4 w jego treści ustalonej ustawą z dnia 7 kwietnia 1989 r. o zmianie ustawy zmieniającej ustawę - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 20 poz. 108/.

1. Przy ustalaniu powierzchni mieszkalnej przysługującej najemcy, czasowej nieobecności, choćby długotrwałej, zarówno najemcy, jak i osób bliskich, nie można uważać za powodującą utratę uprawnień do przysługujących im norm powierzchni mieszkalnej. 2. Zameldowanie na pobyt stały nie przesądza ani o uprawnieniu do lokalu ani o braku takiego uprawnienia.

Odbywanie skoszarowanej służby wojskowej nie może być uznane za opuszczenie stałego miejsca pobytu bez wymeldowania.

Ekwiwalent pieniężny za nadwyżkę powierzchni mieszkalnej, o jakim mowa w art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, przysługuje jedynie tym najemcom, którzy zwalniają lokal o większej powierzchni w wyniku jego zamiany na lokal mniejszy, a nie najemcom otrzymującym mniejszy lokal na podstawie art. 48 ust. 1 tej ustawy.