Ustalenie w jednym wyroku różnych stawek dziennych grzywny rażąco narusza prawo materialne. Ocena sytuacji majątkowej oskarżonego, leżąca u podstaw jednostkowego wymiaru stawki, nie ulega przeobrażeniu wraz momentem wymierzania, tym samym wyrokiem, kary łącznej, uwzględniającej grzywny orzeczone za poszczególne przestępstwa.

Przyjęcie, że przypisany czyn popełniony został w stosunku do osoby, która ukończyła 15 rok życia w niczym nie zmienił uprawnień matki pokrzywdzonej do złożenia wniosku o ściganie, ponieważ osoba 15 - letnia jest również osobą małoletnią (art. 10 k.c.). Przypomnieć zatem wypada obrońcy, że zgodnie z dyspozycją art. 51§2 k.p.k. „jeżeli pokrzywdzony jest małoletni to prawa jego wykonuje przedstawiciel

W sprawie przeciwko Skarbowi Państwa o naprawienie szkody wyrządzonej ograniczeniem prawa dostępu do sądu, spowodowanym odmową zwolnienia od kosztów sądowych, sąd polski jest związany wykładnią art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.), dokonaną w wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, stwierdzającym naruszenie tego przepisu

Kwestia nagminności dopuszczania się podobnych czynów zabronionych, co prawda nie jest okolicznością, która może być brana pod uwagę przy ocenie stopnia ich społecznej szkodliwości, nie oznacza to jednak, że jest całkowicie obojętna dla wymiaru kary. Wszak jednym z celów, który ma osiągnąć kara - wskazanym w art. 53§1 k.k. - jest zapobieganie popełnianiu przestępstw, zwłaszcza tych nagminnych.

Jeżeli okoliczności faktyczne wskazujące przyczyny szkody znajdują się w zgromadzonym materiale lecz nie zostaną wzięte pod rozwagę przy ocenie związku przyczynowego, jako przesłanki odpowiedzialności sprawcy szkody, to istnieją podstawy do uznania, że uchybienie takie miały wpływ na treść wyroku a przepis art. 361 § 2 k.c. został zastosowany przedwcześnie. Przy ustalaniu omawianej przesłanki odpowiedzialności

Okoliczności mogące stanowić podstawy skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego wniesionej po dniu 16 października 2005 r. określa obowiązujący od dnia 17 października 2005 r. art. 1206 k.p.c.; jednak ocena zdarzeń, które nastąpiły wcześniej, pod kątem ziszczenia się tych okoliczności, powinna być dokonywana według przepisów dotychczas obowiązujących.

Sąd ten dopuścił się rażącej obrazy art. 6 k.p.k., co mogło mieć wpływ na treść jego wyrokowego rozstrzygnięcia. Nie można w żadnym razie skutecznie zakwestionować prawa oskarżonego do ustanowienia obrońcy w każdym stadium procesu, nawet w takim momencie jak to miało miejsce. Argument, na który powołał się w motywach postanowienia Sąd Odwoławczy, że oskarżony mógł to zrobić wcześniej (aczkolwiek realnie

Sąd rozpoznający sprawę o zadośćuczynienie wszczętą przez opiekuna osoby ubezwłasnowolnionej całkowicie za życia podopiecznego, ale przed uzyskaniem zezwolenia na wytoczenie powództwa - toczącą się po śmierci ubezwłasnowolnionego z udziałem jego następców prawnych - ocenia samodzielnie, czy opiekun uzyskałby zezwolenie sądu opiekuńczego na wytoczenie powództwa (art. 156 w związku z art. 175 k.r.o.)

I. W sprawie o stwierdzenie wykonalności orzeczenia sąd państwa wykonania dokonuje z urzędu oceny, czy sprawa rozstrzygnięta tym orzeczeniem należy do zakresu przedmiotowego rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznania orzeczeń sądowych oraz ich wykonania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE z 2001 r., L 12 s. 1; polskie wyd. specjal., Dz.

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w K. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Z treści art. 171 § 3 k.p.k., wynika tylko to, iż przy przesłuchaniu osoby poniżej lat 15 w zasadzie winny uczestniczyć jej przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny. Jednakże przesłuchanie takiego świadka przy braku tych osób, nie powoduje samo przez się dyskwalifikację tej czynności procesowej. Zeznania takie nie będą mogły stanowić dowodu tylko w przypadku, gdy zostanie wykazane, iż zostały

Odwołanie ze stanowiska zastępcy naczelnika urzędu skarbowego (art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1267 ze zm.) nie musi być uzasadnione prawnie doniosłą przyczyną.

W razie podziału spółdzielni, która posiadała nieruchomość gminną w dniu 5 grudnia 1990 r. i przed tą datą, na podstawie pozwolenia na budowę oraz decyzji lokalizacyjnej, wybudowała na tej nieruchomości budynek, nabycie własności nieruchomości na podstawie art. 35 ust. 41 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (jedn. tekst: Dz.U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1116 ze zm.) następuje na rzecz spółdzielni mieszkaniowej

Z analizy art. 85 k.k. i zawartego w nim wyrażenia „sąd orzeka karę łączną”, wynika, że sąd wydający wyrok łączny ma obowiązek zbadania pod kątem warunków do orzeczenia kary łącznej, nie tylko prawomocnych wyroków wskazanych we wniosku, ale wszelkich wyroków w odniesieniu do osoby prawomocnie skazanej i w przypadku, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej, sąd jest zobowiązany do jej orzeczenia

Reguły wykładni oświadczeń woli stron, wynikające z art. 65 k.c., odnoszą się także do umów zawartych w formie aktu notarialnego i dla określenia zgodnej woli stron wymagają przede wszystkim analizy całej umowy, a nie jedynie jej wybranego fragmentu oddala skargę kasacyjną i zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 5.400 zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Zakaz wynikający z art. 415 § 5 zd. 2 k.p.k. odnosi się także do obowiązku naprawienia szkody określonego w art. 72 § 2 k.k.

Osoba której udzielono przerwy w wykonaniu kary na podstawie art. 153 § 1 k.k.w. nie jest skazanym uprawnionym do bezpłatnej opieki medycznej określonej w art. 115 § 1 k.k.w.

W przypadku wygaśnięcia stosunku prawnego powstałego na podstawie umowy powierzającej zarząd nieruchomością wspólną, stanowiącą współwłasność spółdzielni mieszkaniowej, osobie fizycznej lub prawnej, do zarządu nieruchomością wspólną stosuje się art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Przestępstwo określone w art. 270 § 1 k.k. ma (…) formalny charakter, a przedmiotem ochrony tego przepisu jest dobro prawne ogólnej natury - wiarygodność dokumentu. Trudno wskazać konkretnego pokrzywdzonego, którego mogłoby dotyczyć pojednanie, albo też uzgodnienie z nim sposobu naprawienia szkody. Pojednaniem nie może być np. brak sprzeciwu wobec decyzji o warunkowym umorzeniu, ale aktywność stron

1) oddala skargę kasacyjną; 2) zasądza od "B." spółki z o.o. w K. na rzecz Katarzyny K. i Bartosza K. kwotę 5 400 zł (pięć tysięcy czterysta) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Dopiero zatem, jeśliby doszło do orzekania przez asesorów po dniu 5 maja 2009r., stanowiłoby to bezwzględną przyczynę odwoławczą.