Artykuł 3 ust. 1 pkt 1 dekretu z dnia 18 stycznia 1956 r. o ograniczeniu dopuszczalności rozwiązywania umów o pracę bez wypowiedzenia oraz zabezpieczeniu ciągłości pracy (Dz. U. Nr 2, poz. 11 i Nr 41, poz. 187, w brzmieniu ustalanym przez art. 22 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu gruźlicy Dz. U. Nr 27, poz. 170) obejmuje swoją dyspozycją również taki stan, kiedy pracownik

Okoliczność, że samochód straży ogniowej, który jedzie do pożaru, musi być prowadzony z największą możliwą szybkością, stwarza nieuchronne ryzyko związane z akcją straży ogniowej. Ryzyko to podejmowane jest w interesie społecznym i dlatego nie może ono obciążać kierowcy wozu straży ogniowej. Kierowca taki może odpowiadać za wypadek, który wydarzył się w czasie jazdy samochodu pożarniczego do pożaru

Roszczenia o odszkodowanie z art. 2426 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. stają się wymagalne z chwilą powstania szkody i od tej chwili poszkodowany uprawniony jest do dochodzenia odszkodowania (art. 134 i 192 k.z.). Zasad tych nie zmienia fakt, że przepis ,art. 283 § 2 k.z. w sposób szczególny normuje kwestię początku biegu terminu przedawnienia roszczeń z tytułu naprawienia szkody wyrządzonej czynem

Zestawienie czasu, w którym mąż matki obcował z nią cieleśnie, ze stanem rozwoju dziecka w chwili jego urodzenia może uzasadniać wyłączenie ojcostwa męża matki w wypadku, gdy współżycie takie miało miejsce przy końcu okresu koncepcyjnego, a postępowanie dowodowe wykazało że dziecko urodziło się całkowicie donoszone.

1. Funkcjonariusze państwowi mianowani są obowiązani, w razie istnienia ważnych względów służbowych, do sprawowania swych czynności także poza przepisanymi godzinami zajęć służbowych i żadnego wynagrodzenia dodatkowego za taką pracę nie otrzymują. Z tego względu, na podstawie art. 9 dekretu z dnia 14 maja 1946 r. o tymczasowym unormowaniu stosunku służbowego funkcjonariuszy państwowych, także pracownikowi

W sprawie o uchylenie uchwały walnego zgromadzenia spółdzielni nie ma zastosowania art. 11 § 1 k.p.c., gdy przedmiotem zaskarżenia jest uchwała rozstrzygająca o prawie członka do uczestniczenia w podziale czystej nadwyżki, a wiać o prawie czysto majątkowym.

1. Przepis art. 18 pr. rzecz, ustanawia domniemanie zgodności prawa jawnego z księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Domniemanie to, ściśle związane z istnieniem księgi wieczystej, nie może być stosowane w drodze analogii w wypadku, gdy księga wieczysta nie istnieje, czy to dlatego, że w ogóle nie została założona, czy to dlatego, że została zniszczona lub zagubiona i nie została jeszcze

1. Kodeks handlowy reguluje jedynie odpowiedzialność sprzedawcy za wady fizyczne sprzedanej rzeczy (art. 552- 554 k.h.), Wie zawiera natomiast przepisów o odpowiedzialności sprzedawcy za wady prawne. Wobec braku szczególnych przepisów dotyczących rękojmi Za wady prawne, do odpowiedzialności z tego tytułu stosuje się poprzez art. 1 k.h. przepisy kodeksu zobowiązań (art. 306 i nast. k.z.). 2. Celem art

Darowizna samochodu dokonana przez przedsiębiorstwo państwowe na rzecz swego pracownika, jako stanowiąca przestępstwo, jest nieważna, wobec tego uznać należy, że nastąpiła tu utrata samochodu przez Państwo wbrew jego woli.

Zasada wyrażona w art. 175 k.p.c., dotycząca oddania pisma w polskim urzędzie pocztowym, stosowana także do dokonywania wpłat przekazami pocztowymi, a nawet bezgotówkowymi bankowymi zleceniami przelewu, ma z tych samych względów zastosowanie do przekazów telegraficznych.

Urządzenie skutecznie działającej instalacji wentylacyjnej w pomieszczeniach roboczych należy do obowiązków pracodawcy. Za błędy firmy zagranicznej, której pracodawca powierzył zadanie opracowania i zainstalowania skutecznie działającej wentylacji, odpowiada pracodawca, jeżeli w następstwie tych błędów powstaje szkoda u jego pracowników.

W razie ustalenia przez sąd karny, że obrażenia cielesne doznane przez poszkodowanego spowodowały rozstrój zdrowia na okres powyżej 20 dni, sąd cywilny (związany tymi ustaleniami) może na podstawie domniemania faktycznego, opartego na zasadach doświadczenia życiowego, przyjąć, że zaburzenia nerwowe trwały znacznie dłużej.

1. Wina poszkodowanego nie jest konieczną przesłanką zastosowania art. 158 § 2 k.z. Przyczynić się do powstania szkody można również w sposób nie zawiniony. 2. Zasada prawna wyrażona w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 11 stycznia 1960 r. I CO 44/59 (OSN 1960, poz. 92) obejmuje wszelkie wypadki odszkodowań wynikających z prawa cywilnego, gdy poszkodowany obiektywnie przyczynił się do powstania

1.Do obowiązków pracownika, który sam się podjął dostarczenia towaru od dostawcy, należy nie tylko przywiezienie tego towaru na teren zakładu spółdzielni, ale ponadto prawidłowe przekazanie przywiezionego towaru osobie, do której obowiązków należy piecza nad towarami (magazynierowi). W braku takiego przekazania pracownik, który przyjął towar od dostawcy, odpowiada za jego całość. Może on być zwolniony

Szkoda spowodowana jedynie nieświadomym naruszeniem przepisów finansowych, bez żadnych ubocznych celów, może stanowić okoliczność uzasadniającą obniżenie odszkodowania na podstawie art. 158 § 1 k.z., przy czym przy ocenie, czy zachodzą warunki z art. 158 §, 1 k.z., należy mieć na względzie zarówno stopień winy osoby, która szkodę spowodowała, jak i jej stosunki majątkowe i zarobkowe.

W myśl tych przepisów w związku zresztą z art. 79 prawa rzeczowego, wierzytelność z tytułu nakładów poczynionych na majątek opuszczony ulega podziałowi odpowiadającemu udziałom współwłaścicielom we własności wspólnej nieruchomości.

Nieruchomość opuszczona, która z mocy art. 34 dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich przeszła na własność Państwa, przestała być z tą chwilą mieniem opuszczonym; w konsekwencji, wobec braku przepisu, który by wyłączał stosowanie do takiej nieruchomości art. 20 pr. rzecz., nabywca w dobrej wierze nabywa własność od osoby wpisanej w księdze wieczystej, choć zbywca nie był już właścicielem.

Przepisy art. 6 dekretu z 24.11.1954 r. o zakładowych komisjach rozjemczych (Dz. U. poz. 35) nie mają zastosowania w postępowaniu przed sądem.

1. Wyznaczenie zastępcy pracownika materialnie odpowiedzialnego należy do pracodawcy, a nie do pracownika, gdyż wymaga zawarcia pomiędzy zakładem pracy a zastępcą umowy wkładającej na zastępcę obowiązek wyliczenia się wraz z zastępowanym pracownikiem z powierzonego mienia. 2. Ustanowienie umownej solidarnej odpowiedzialności dwóch pracowników materialnie odpowiedzialnych wymaga zgodnych oświadczeń