Orzeczenia
1. Kodeks postępowania administracyjnego nie przewiduje żadnych wyjątków ograniczających kompetencje organu odwoławczego, który jest uprawniony i zobowiązany do kontrolowania decyzji organu I instancji także co do zasadności jego stanowiska dotyczącego tzw. decyzji "uznaniowych". 2. Zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz
Odesłanie przez ustawodawcę podatkowego do klasyfikacji usług dla zdefiniowania zwolnionych od podatku VAT usług finansowych i zdefiniowanie tych usług finansowych w klasyfikacji Prezesa GUS jako usług bankowych oznacza, że zwolnieniu mogą podlegać jedynie podmioty uprawnione w Polsce do udzielania kredytów oraz udzielające kredytów. W świetle art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia
Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ nie zawiera uregulowania umożliwiającego przekazanie praw podatkowych między podatnikami tego podatku.
1. Osnowa decyzji musi być tak sformułowana, aby z niej wyraźnie wynikało jakie obowiązki za jaki okres, w jakiej wysokości i walucie zostały na stronę nałożone. 2. Celem każdego postępowania dowodowego jest dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy podatkowej, aby jej załatwienie opierało się na udowodnionych faktach i aby do tych faktów zostały zastosowane właściwe normy prawne. 3. Zgodnie z
Zawężenie ustawowych wymogów umorzenie zaległości podatkowej do przypadków, w których podatnik - wskutek uiszczenia podatku - miałby pozostawać bez środków do życia i korzystać ze środków pomocy społecznej jest niedopuszczalną interpretacją na niekorzyść podatnika.
Na upadłym ciąży również obowiązek zapłaty odsetek od zaległości podatkowej. Obowiązek podatkowy nie dotyczy masy upadłości /art. 20 par. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe - t.j. Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/, ale dochodu uzyskanego przez upadłego w toku postępowania upadłościowego. Art. 33 par. 1 Prawa upadłościowego nie ma więc
Przepis art. 14 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509/ nie ma mocy wstecznej.
Zgodnie z art. 10 ust. 3 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia, z uwzględnieniem opinii biegłych.
Termin określony w art. 175 par. 1 Kpa ma charakter terminu prawa procesowego, a więc - zgodnie z art. 58 Kpa - może być na wniosek podatnika przywrócony.
Ocena w jakim stopniu rozłożyć na raty płatność należnych podatków jest zagadnieniem natury słusznościowej, które uchyla się spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Wyroby niekompletne, jak również wyroby znajdujące się w stanie nie zmontowanym lub zdemontowanym - jeżeli posiadają zasadnicze cechy wyrobu kompletnego - klasyfikuje się do pozycji obejmującej wyrób kompletny.
Przedmiotowo-podmiotowy charakter zwolnień spółek z udziałem kapitału zagranicznego od podatku dochodowego, a powstałych na podstawie ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem podmiotów zagranicznych /Dz.U. 41 poz. 325 ze zm./ wyraźnie podkreśla art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253/, stwierdzając m.in.
Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., opodatkowaniu tym podatkiem nie podlegało wydanie towarów w miejsce świadczenia pieniężnego, co dopiero od 16 stycznia 1995 r. przewiduje art. 2 ust. 3 pkt 3b ww. ustawy.
W świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ brak jest podstaw prawnych do zwalniania od opłat celnych samochodów używanych, importowanych na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.
Organy podatkowe nie mogą przy klasyfikacji kierować się kryteriami pozaustawowymi, ingerującymi w istotę podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę. O tym, czy określony wydatek stanowi koszt uzyskania przychodu czy też nie, nie mogą w żadnym przypadku stanowić przepisy dotyczące rachunkowości, które regulują co najwyżej sposób dokumentowania poniesionych wydatków.
Ustawodawca nie upoważnił w art. 118 ust. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24/ właściwych organów do przekazania nieodpłatnie współwłasności działki o powierzchni niezbędnej do korzystania z budynków. Ustawa ta regulując kwestie własności za rentę nie tworzy jednocześnie możliwości ustanowienia współwłasności osoby fizycznej i Gminy.
Organy podatkowe zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce państwowej /Dz.U. 1989 nr 40 poz. 221/ w związku z art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie są uprawnione do wydawania jakichkolwiek opinii kwalifikacyjnych usług.
Art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ wymaga, by między wydatkami zaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów, a przychodami istniał związek przyczynowy.
Wykładnia celowościowa art. 18 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ prowadzi do wniosku, że podmiot gospodarczy, który z uchybieniem terminu określonego w tym przepisie zgłosił organowi ewidencyjnemu zmiany faktyczne i prawne odnoszące się do niego i do prowadzonej przez niego działalności nie może być traktowany w ten sam sposób, co podmiot wykonujący
Nie ma podstaw prawnych do tego, by w trybie art. 155 Kpa można było uchylać lub zmieniać prawidłowe /niewadliwe/ ostateczne decyzje deklaratoryjne organów podatkowych, określające zobowiązania w podatku od towarów i usług.
Odsetki za zwłokę, pobierane na podstawie art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie są należnościami celnymi w rozumieniu art. 2 pkt 15 wyżej wymienionej ustawy. Do odsetek jako samoistnej należności nie może być zastosowany przepis art. 87 Prawa celnego dotyczący umorzenia należności celnych. Umorzenie odsetek jest możliwe jedynie w przypadku
W okresie wstrzymania wykonania decyzji na podstawie art. 135 lub art. 201 par. 1 albo par. 2 Kpa, jak również w razie wstrzymania wykonania decyzji z mocy prawa /art. 200 par. 6 Kpa/, zobowiązanie nie jest wymagalne i dłużnik nie pozostaje w tym okresie w zwłoce z jego zapłatą.
Zasądzone koszty zastępstwa adwokackiego wyrokami sądu i postanowieniami komornika na rzecz Skarbu Państwa, nie stanowią należności podatkowych, o której mowa w art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
Do nadpłaty /w tym także do nienależnie uiszczonego cła/ wynikłej z uchylenia decyzji ustalającej wysokość cła, o której mowa w przepisie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, stosuje się przepis art. 81 ust. 2 tego prawa w zakresie odsetek za zwłokę od zwracanych przez organ celny należności. Za datę powstania nadpłaty, stosownie do