Jeżeli wnioskodawca złożył wniosek o świadczenie pielęgnacyjne wraz z oświadczeniem o rezygnacji z prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, to świadczenie pielęgnacyjne powinno zostać przyznane od miesiąca, w którym wpłynął wniosek, bez względu na wcześniejsze przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego.

Rozstrzygnięcie o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego nie może ignorować potrzeby zapewnienia ochrony socjalnej osobom opiekującym się niepełnosprawnymi, co wyraża się poprzez umożliwienie wyboru świadczeń na podstawie art. 27 ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych, w kontekście gwarantowania równego traktowania.

Przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego osobom uprawnionym do alimentacji w kolejności dalszej niż pierwszy stopień spokrewnienia wymaga, aby osoby zobowiązane do alimentacji w pierwszej kolejności legitymowały się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej, w kategorii dochodu na potrzeby ustalania prawa do świadczeń z pomocy społecznej, należy uwzględniać nie tylko bezpośrednie wpływy pieniężne, ale również pomoc finansową otrzymywaną w formie regulowania zobowiązań pieniężnych przez osoby trzecie, ponieważ stanowi ona realne przysporzenie majątkowe beneficjenta.

Posiadanie ustalonego prawa do emerytury nie wyklucza możliwości uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego, jeżeli wnioskodawca zdecyduje się na zawieszenie prawa do emerytury, zgodnie z wykładnią systemową, funkcjonalną oraz prokonstytucyjną art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

" Określony w art.64c § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U z 2023 r., poz. 1634 ze zm., dalej: ppsa) termin na wniesienie sprzeciwu dotyczy również prokuratora, który nie brał udziału w postępowaniu administracyjnym. Odesłanie przewidziane w art. 64b § 1 ppsa nie daje podstawy do stosowania w postępowaniu ze sprzeciwu przepisu art. 53 §

Przyznanie zasiłku okresowego osobie przekraczającej kryterium dochodowe zgodnie z art. 41 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej jest możliwe tylko w wyjątkowych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, które muszą być ocenione indywidualnie i wyraźnie odbiegać od typowych sytuacji osób ubiegających się o pomoc, co jest przedmiotem uznania administracyjnego.