Stwierdzenie przez Naczelny Sąd Administracyjny na tle rozpoznawanej sprawy niekonstytucyjności par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 marca 1998 r. w sprawie opłat drogowych stanowi /Dz.U. nr 40 poz. 230 w świetle skutków prawnych orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego - P 7/98, wydanego w podobnej jurydycznie sprawie/ podstawę do uchylenia decyzji wydanej na podstawie powołanego przepisu

Nie można uznać za przeszkodę do merytorycznego zakończenia sprawy - w przedmiocie jednorazowej zapomogi pieniężnej z tytułu szkód powodziowych - pisma Ministra - Członka Rady Ministrów Nr SJW-221- 15/10/98, w którym jako końcowy termin rozpatrywania wniosków o przyznanie jednorazowej zapomogi z tytułu powodzi, podano dzień 11 maja 1998 r. Ustawa z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczegółowych rozwiązań

Milicja Obywatelska nie stanowiła zmilitaryzowanej służby państwowej w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950/

Po dniu 1 stycznia 1997 r. nie jest możliwe skuteczne złożenie autokorekty deklaracji w podatku od towarów i usług w dniu rozpoczęcia kontroli i w dniach następnych przeprowadzania czynności kontrolnych.

1. Na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ Izba Skarbowa, na której decyzję odwoławczą wniesiono skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego uprawniona jest do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu podatkowego. 2. Odmówić odpowiedzi na pytanie drugie.

Stwierdzenie przez organ odwoławczy, iż wnoszący odwołanie nie jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa następuje w drodze decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.

Przepis art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa /Dz.U. nr 91 poz. 576 ze zm./ nie daje sejmikowi województwa prawa do podejmowania uchwał przyznających radnym uprawnienia do uzyskiwania zwrotu kosztów podróży służbowych, w tym także w innej wysokości niż wynikająca z faktycznie poniesionych wydatków.

Rada powiatu nie może przyznawać radnym zwrotu kosztów podróży, które się nie odbyły, podobnie jak nie może ograniczyć tego prawa do określonego z góry limitu. Twierdzenie to jest zresztą zgodne z postanowieniami Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego /art. 7 Karty, sporządzonej 15 października 1985 r i ratyfikowanej przez Rzeczpospolitą Polską, stanowi, że status przedstawicieli wybieranych do

1. Do przychodów z działalności wykonywanej osobiście przez członków zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością /art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ należy zaliczyć wynagrodzenie otrzymywane w związku z pełnieniem tej funkcji na podstawie samego tylko aktu ustanowienia /art. 195 par. 3 Kh/, to jest bez nawiązania

Fakt otrzymania od zakładu ubezpieczeniowego odszkodowania za skradzione podatnikowi towary nie pozbawia go możliwości odliczenia od podatku należnego podatku naliczonego przy zakupie tych towarów /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Stwierdzenie przez Trybunał Konstytucyjny niezgodności par. 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 października 1996 r. w sprawie opłat drogowych /Dz.U. nr 123 poz. 578 ze zm./ z art. 2 i art. 92 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz z art. 13 ust. 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ oznacza dla rozpoznawanej sprawy, iż przepis ten nie

Konstytucja RP w art. 9 stanowi, że Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego. W świetle zaś regulacji zawartej w art. 241 ust. 1 tej Konstytucji RP jest niewątpliwe, że umowy /między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Danii z dnia 1 maja 1990 r. - Dz.U. 1992 nr 28 poz. 122 oraz art. 44 ust. 1 i 7 Układu Europejskiego z dnia 16 grudnia 1991 r., ustanawiającego

Przepis art. 28 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ odnosi się do wszelkich zobowiązań podatkowych /z wyjątkiem określonym w art. 29 ust. 2 odnośnie zobowiązań ustalanych przez organy gminy/, czyli nie różnicuje ich rodzaju ani sposobu powstawania. Równocześnie, skoro w przepisie tym wyraźnie stwierdzono, iż "wynik" ten wywiera taki sam skutek, jak

Ustalanie opłat za gospodarcze korzystanie ze środowiska, również od nielegalnie składowanych odpadów nie oznacza zalegalizowania składowiska odpadów utworzonego bez wymaganego zezwolenia. Opłaty te stanowią odpłatność za korzystanie ze środowiska oraz wprowadzanie w nim zmian i obowiązek ich uiszczania obejmuje wszystkie podmioty emitujące zanieczyszczenia do powietrza. Podstawę do ustalenia wyżej

Jeśli wyrób - według organów podatkowych - w momencie sprzedaży był atestowanym wyrobem rękodzielniczym, to nie można mu było odmówić tego przymiotu, z uwagi na niewielki nakład pracy jego producenta /wytwórcy/, dla celów zastosowania wobec niego postanowień par. 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Strona wnosząc o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania powinna wskazać na te okoliczności, które uprawdopodobniłyby brak jej winy przy uchybieniu terminu, czyli powinna ona uwiarygodnić stosowną argumentacją swoją staranność oraz fakt, że przeszkoda do złożenia odwołania była od niej niezależna i istniała przez cały czas, aż do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Uprawdopodobnienie braku

1. Podatek od towarów i usług ma charakter sformalizowany, co oznacza między innymi, że dowodzenie przewidzianych w nim stanów podatkowych i prawnie skuteczne rozliczenie tego podatku możliwe jest jedynie przy pomocy dowodów w prawie przewidzianych. 2. Podstawą uznania sprzedaży za eksport jest wyłącznie dokument SAD, który jest dokumentem potwierdzającym wywóz towaru poza granicę RP, zaś jego otrzymanie

Przepisy art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ nie dają podstaw do wydania nakazu przeprowadzenia postępowania powypadkowego.

W niniejszej sprawie organ administracji niewłaściwie zastosował art. 162 Kpa. Zaskarżona decyzja wydana, więc została bez podstawy prawnej i jest dotknięta wadą nieważności. Nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa wyrażony przez organ administracji, pogląd, iż decyzja o nakazaniu rozbiórki budynku stała się bezprzedmiotowa, gdyż inwestor wykonał nałożone na niego obowiązki wydane

Do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy o wyborze przewodniczącego rady, nie legitymuje powołanie się na naruszenie interesu prawnego, polegającego na zagrożeniu dla demokracji lokalnej.

Rzecznik Praw Obywatelskich korzysta z tych samych uprawnień co prokurator, ale realizuje inne zadania i wskazanie w skardze na samo naruszenie prawa przedmiotowego nie będzie wystarczające, jeżeli nie towarzyszy temu wskazanie na naruszenie praw i wolności obywatelskich.

Przepis art. 211 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741/ powtarza zasadę wprowadzoną w nie obowiązującym już, uchylonym art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./. W wydanych na tle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. orzeczeniach

Uznanie, że wynajem i dzierżawa obiektów stanowiły działalność gospodarczą Gminy, a nie czerpanie pożytków z prawa własności tych rzeczy w rozumieniu art. 53 par. 2 Kc jest wątpliwe i nie znajduje potwierdzenia w ustalonych faktach ani nie zostało przekonywająco uzasadnione. Sam fakt ujęcia najmu i dzierżawy w klasyfikacji GUS nie przesądza o uznaniu tych czynności za działalność gospodarczą.

Nie wymienienie w rejestrze działalności gospodarczej wszystkich miejsc, w których dany podmiot prowadzi działalność, nie wyklucza możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów prowadzenia działalności w miejscach nie wymienionych w rejestrze, jeżeli podatnik wykaże innymi dowodami, że faktycznie działalność taka była w tych miejscach prowadzona