Z treści art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./ wynika, że opisane w tym przepisie zwolnienie podatkowe dotyczy dochodów z przedmiotu działalności gospodarczej, określonego wyłącznie w zezwoleniu na utworzenie uprawnionego podmiotu - spółki.

Przepis art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie upoważnia organu administracji do nakazywania rozbiórki obiektów użytkowanych przez właścicieli a także bez wyjaśnienia czy właściciel ma zamiar usunąć istniejące stany naruszenia porządku prawnego w budownictwie. Jeśli właściciel uzna, że dokona tego w drodze remontu lub odbudowy - to brak podstaw

Kognicja Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach objętych ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej /Dz.U. 1996 nr 11 poz. 62/ określona została w art. 82 ust. 3 i art. 85 tej ustawy. Skarga w przedmiocie opłaty z tytułu braku ubezpieczenia OC /art.90e ust.1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej/ jest niedopuszczalna.

Do udzielonego przez kasę chorych zamówienia na świadczenie obsługi prawnej stosuje się przepisy ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych /Dz.U. 1998 nr 119 poz. 773 ze zm./.

Musi zachodzić, między wydatkiem a przychodem, związek przyczynowo-skutkowy. Istnieją jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowo-skutkowy nie jest wyraźny. Należy je rozwiązywać w oparciu o zasadę zdrowego rozsądku, a każda sytuacja wymaga odrębnego potraktowania.

Art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. nr 86 poz. 433 ze zm./ stanowi jedynie podstawę prawną prowadzenia egzekucji administracyjnej zaległych należności z tytułu czynszu i opłat związanych z zajmowaną kwaterą lub lokalem mieszkalnym, zaś par. 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1996 r. w sprawie wykonania

Fundamenty pod maszyny i urządzenia, a także utwardzenie betonowe terenu wykonane na międzytorzu i w jego sąsiedztwie, jak również zasilenie energetyczne, stanowiące sieć techniczną, zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, są budowlami, podobnie jak nawierzchnia betonowa placu składowego.

Korzystający ze składu celnego jest odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków wynikających z objęcia towarów procedurą składu celnego /art. 109 Kodeksu celnego/ a także jest dłużnikiem z tytułu zobowiązania do wykonania obowiązków wynikających z czasowego składowania towarów lub wynikających ze stosowania procedury celnej, którą towar został objęty /art. 211 par. 3 pkt 4 Kodeksu celnego/. Przepisy te

Stosownie do unormowania zawartego w art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ m.in. osoby prawne, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku służbowego stosunku pracy.

Skoro art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wprowadził obowiązek wpłacania zaliczek miesięcznych i obliczania ich od dochodu, to konsekwentnie należy przyjąć, że koszty podatników prowadzących księgi rachunkowe należy - dla celów obliczenia zaliczki - potrącić w miesiącu uzyskania przychodu.

W świetle art. 27 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnik miał prawo złożyć korektę deklaracji podatkowej. Przepis nie zabrania złożenia również następnej korekty. Organy podatkowe w takiej sytuacji uprawnione są jedynie do ustalenia oceny, weryfikacji i określenia skutków prawnych w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości

Działalność zakładu ubezpieczeń, polegająca na odsprzedaży pojazdów i innych przedmiotów odzyskanych oraz powypadkowych, nie mieściła się w pojęciu działalności ubezpieczeniowej. Skoro zakład ubezpieczeniowy zamiast realizowania zawartej umowy ubezpieczenia zdecydował się na przejęcie na swoją własność przedmiotów ubezpieczenia, a następnie dokonywał ich sprzedaży, to nie było podstaw do przyjęcia,

Organ celny winien przeprowadzić dodatkowe postępowanie wyjaśniające, mając na uwadze przepis art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa i art. 80 Kpa. Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.

Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.

Do zaistnienia przesłanek określonych w art. 25 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, w szczególności co do charakteru opłat jako warunku sprzedaży, nie jest bowiem konieczne, aby uprawnionym do opłat i sprzedawcą /eksporterem/ był ten sam podmiot i takiego wymagania przepis ten nie zastrzega.

Termin "orzeczenie", użyty w art. 43c ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ odnosi się tylko do merytorycznego rozstrzygnięcia sporu o wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu, zawisłego pomiędzy użytkownikiem wieczystym a właścicielem gruntu reprezentowanym przez organ. Każde inne rozstrzygnięcie kolegium

Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.

Organ administracji nie może odmówić ustalenia tych warunków jeżeli zamierzenie inwestycyjne nie jest sprzeczne z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym - t.j. Dz. 1999 nr 15 poz. 139/. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest nieważna jeżeli jest sprzeczna z ustaleniami miejscowego planu

Koszty uzyskania przychodu potrąca się tylko z tego roku, którego dotyczą.

Decyzja określająca wysokość zobowiązania podatkowego orzeczona wobec jednego ze wspólników spółki cywilnej nie posiada mocy formalnie wiążącej w odrębnym postępowaniu podatkowym w stosunku do innego wspólnika i nie może stanowić wystarczającej podstawy dowodowej w tym postępowaniu, jeżeli z naruszeniem art. 7,art. 75 par. 1, art. 77 par. 1, art. 80 i art. 107 par. 3 Kpa prowadzone postępowanie nie

Sąd Administracyjny nie jest właściwy w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych.

Art. 61 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ adresowany jest do właścicieli i zarządców obiektów budowlanych, czyli do podmiotów władnych do rozporządzania tymi obiektami i korzystania z nich zgodnie z ich przeznaczeniem. Przeznaczenie obiektu budowlanego wynika przede wszystkim z pozwolenia na budowę i innych dokumentów na podstawie których obiekt wykonano,

Stwierdzenie nieważności uchwały rady gminy w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego /art. 91 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie pociąga za sobą bezprzedmiotowości kontroli przez sąd administracyjny legalności podjętej wcześniej uchwały tej rady w sprawie odrzucenia zarzutu do projektu planu /art. 24 ust. 3 i 4 ustawy

1. Zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ w jej brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową Państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668/, decyzje o ustaleniu dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń do powietrza