Fakt nadesłania przez organ naczelny załącznika do decyzji określającego przedmiot decyzji o pozwoleniu na budowę po zamknięciu rozprawy przed sądem administracyjnym, nie może być oceniony jako pozbawienie skarżącego możności działania wskutek naruszenia przepisów prawa /art. 401 Kpc/, nawet przy najszerzej pojmowanym znaczeniu tego pojęcia i stąd nie stanowi podstawy do wznowienia postępowania sądowego

1. Zagadnienia dotyczące sprostowania, uzupełnienia i wykładni wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego uregulowane są w art. 350-353 Kpc, które to przepisy stosuje się w postępowaniu przed Sądem Administracyjnym zgodnie z art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. 2. Stosownie do art. 350 par. 1 Kpc Sąd może z urzędu sprostować w wyroku

Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ani też przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia refakturowania, w tym refakturowania usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku z mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nie może to jednak oznaczać, że refakturowanie usług dokonywane być nie może.

Z przepisu art. 23 par. 1 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117/ wynika, że wartością celną towaru winna być cena zapłacona lub należna za towar, a więc cena oddająca rzeczywistą wartość towaru. Skoro organ uznał zgłoszoną wartość celną towaru za cenę nie oddającą rzeczywistej wartości towaru, to zgodnie z przepisem art. 23 par. 7 kodeksu celnego, miał prawo zakwestionować

1. Prowadzenie sprzedaży na targowisku oznacza sprzedaż przez każdego, kto oferuje klientowi wystawiony przez siebie towar, i za tak dokonywaną sprzedaż gmina ma prawo pobierania opłaty targowej niezależnie od obowiązku uiszczenia innych należności, opłat czy podatków /art. 15 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Wyjątkiem od

Uwzględniając okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że stroną postępowania administracyjnego w przedmiocie wymiaru należności celnych jest spadkobierczyni osoby, która wprowadziła samochód na polski obszar celny.

Kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika nie stanowi prawa majątkowego wchodzącego w skład masy spadkowej. Nie jest też nadpłatą podatku, czyli kwotą podatku nadpłaconego /uiszczonego w kwocie wyższej od należnej przy istnieniu obowiązku podatkowego/ lub nienależnie uiszczonego /uiszczonego mimo braku obowiązku podatkowego/. W przypadku tej nadwyżki nie

1. W transakcji nabycia towarów i usług występują dwie strony, tj. sprzedawca i nabywca. Jeżeli okaże się, że sprzedawca jako podmiot i strona umowna nie istnieje, to wówczas nie można domagać się uznania, że przedmiotowa umowa rodzi skutki określone przepisami ustawy podatku od towarów i usług. Bez znaczenia prawnego pozostaje przy tym fakt, że faktura dokumentująca tego rodzaju transakcję została

1. Jeżeli wykonanie - przez, w stosunku do, lub za podatnika - obowiązku podatkowego ziściło się w taki sposób, że /chociażby w części/ spełnione świadczenie uznane zostało za nadpłacony lub nienależnie uiszczony podatek, po stronie podatnika powstanie prawo - do nadpłaty podatkowej w zakresie której normująca ją treść art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993

Jeżeli skarżący w skardze do sądu administracyjnego domaga się stwierdzenia nieważności decyzji wydanych w obu instancjach administracyjnego postępowania podatkowego przy czym żądanie swe argumentuje, powołując się na więcej aniżeli jedno prawnie znaczące uzasadnienie takiego rozstrzygnięcia, podatkowy organ odwoławczy może na podstawie art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie

Orzekający w postępowaniu nieważnościowym organ administracji nie jest związany zarzutami podniesionymi we wniosku strony wszczynającym to postępowanie i jeśli nawet uważa, że podniesione przez wnioskodawcę zarzuty są niezasadne, powinien we własnym zakresie szczegółowo zbadać, czy kwestionowana decyzja została wydana zgodnie z prawem, czy też prawo narusza.

Towarzystwo emerytalne nie ponosi odpowiedzialności administracyjnej /kara pieniężna/ za działania osób trzecich - pośredników prowadzących działalność akwizycyjną na jego rzecz.

Zwrot "jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą", użyty w par. 45 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonanie niektórych przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797/, oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np.: błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym

Skoro mur oporowy nie jest przeznaczony do pełnienia samodzielnego zadania a będzie stanowił integralną całość z nowo realizowanym budynkiem mieszkalno-handlowym, nie może on być przedmiotem odrębnego postępowania administracyjnego.

Organ prowadzący szkołę /placówkę/ zachowuje pełną samodzielność w wyznaczaniu okresu, na jaki powierza się stanowisko dyrektora szkoły /placówki/ w ramach: 1 rok szkolny - 5 lat szkolnych. Artykuł 36a ust. 8 zdanie drugie ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ adresowany jest do organu prowadzącego szkołę.

Od obowiązku wyznaczenia stronie trzydniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego nie zwalnia organu drugiej instancji okoliczność, że przedmiotem postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym były jedynie dowody przedstawione przez podatnika.

Organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę nie był uprawniony w tym postępowaniu do dokonywania jakiejkolwiek korekty przedłożonej mapy, spełniającej wymogi par. 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie /Dz.U. nr

Naruszenie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy uzasadnia wydanie nakazu wstrzymania robót tylko wtedy, gdy powoduje bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia pracowników zatrudnionych przy tych robotach.

Gmina, jako osoba prawna, podejmuje działania w reżimie systemu obowiązującego prawa, w tym prawa cywilnego. W związku z powyższym Rada Miejska nie może podjąć uchwały dopuszczającej w trakcie jej wykonywania zawieranie umów z podmiotami nie mającymi zdolności do czynności prawnych /społecznymi komitetami budowy/.

Raty czynszu najmu i leasingu operacyjnego samochodu osobowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych wchodziły w zakres limitu kosztów uzyskania przychodów, określonego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. /Dz.U. nr 134 poz. 646/.

Użyte w art. 43 ust. 3a ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. 1998 nr 120 poz. 787 ze zm./ określenie "może wystąpić ponownie o jego przyznanie" dotyczy ubiegania się o przyznanie dodatku mieszkaniowego, który nie został wypłacony w okresie objętym wygasłą decyzją o przyznaniu dodatku mieszkaniowego z powodu zaległości w opłacaniu należności za

Decyzja zarządu gminy /miasta/, w której wydaniu uczestniczył prezydent miasta może być podpisana przez wiceprezydenta miasta /art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, jeżeli statut gminy /miasta/ tak stanowi.

Prawo majątkowe nie jest towarem w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. art. 4 pkt 1 tej ustawy/, nie ma więc ona zastosowania do sprzedaży użytkowania wieczystego i w związku z taką sprzedażą nie można posiadać statusu "podatnika, o którym mowa w art. 5 ustawy o VAT", co jest niezbędne do uzyskania zwolnienia

Gmina, która nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa, a następnie, przed wejściem w życie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, uzyskała własność tej nieruchomości nie jest osobą trzecią w rozumieniu art. 229 tej ustawy w sprawie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości.