1. Orzekający o wydaniu zezwolenia organ administracji państwowej nie działa dowolnie lecz jedynie w ramach zakreślonych przepisami ustawy z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność artystyczną, rozrywkową i sportową /Dz.U. nr 12 poz. 64/. 2. W istocie rzeczy zakazana jest każda działalność objęta przepisami ustawy jeżeli sprzeciwia się prawu albo zagraża bezpieczeństwu, spokojowi

Ponieważ działające w sprawie organy administracji państwowej starannie podkreślają - w odpowiedzi na skargę - że ich stanowisko w przedmiocie odmowy wypłacenia odprawy nie ma w żadnym wypadku charakteru decyzji administracyjnej, istnieją podstawy do potraktowania skargi jako wniesionej w trybie art. 216 Kpa, to jest na "bezczynność organu". Jednakże ze względu na rzeczywiste znaczenie pism znajdujących

Skoro organ I instancji drugą swoją decyzję wydał bez podstawy prawnej w toku toczącego się postępowania odwoławczego, to należało uchylić tę decyzję z przyczyny nieważności, a następnie ustosunkować się do odwołania strony od nieostatecznej decyzji pierwszoinstancyjnej i orzec w sposób przewidziany w art. 138 Kpa.

Stosownie do par. 4 ust. 1 uchwały nr 226 Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie zasad zaopatrzenia materiałowo-technicznego w 1983 r. /M.P. nr 28 poz. 248/ producenci skór surowych obowiązani są do zawierania umów dostawy i umów sprzedaży tych skór wyłącznie z jednostką uprawnioną do obrotu wymienionym asortymentem, czyli Przedsiębiorstwem Obrotu Surowcami Włókienniczymi i Skórzanymi.

1. Narzucenie organowi administracji państwowej stopnia podstawowego przez organ II instancji sposobu rozstrzygnięcia sprawy sprowadza faktycznie postępowanie administracyjne do jednej instancji i pozbawia organ stopnia podstawowego samodzielności nieodzownej w rozstrzyganiu spraw administracyjnych. 2. Zawarty w art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła

1. Ocena niewykonalności decyzji organu administracji państwowej powodująca nieważność takiej decyzji nie może wynikać wyłącznie ze stanu rzeczy istniejącego jedynie w dniu wydania decyzji, lecz musi uwzględniać faktyczny brak możliwości jej wykonania również po jej wydaniu. 2. Nawet znaczny stopień trudności przy wykonywaniu przez zakład pracy obowiązku zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych

1. Zakreślony w cytowanym przepisie trzydziestodniowy termin do przekazania sądowi wniesionej skargi lub uznanie jej za całkowicie uzasadnioną i podjęcie decyzji o zmianie lub uchyleniu decyzji zaskarżonej, jest terminem porządkowym i jego przekroczenie nie wywołuje takich skutków prawnych, które miałyby wpływ na ocenę ważności decyzji wydanej po upływie zakreślonego terminu. 2. Przepisy rozporządzenia

Osoby, które do czasu wyprowadzenia się najemcy z lokalu zamieszkiwały z nim na podstawie umowy podnajmu lub bezpłatnego używania i w lokalu tym pozostały, ale nie są osobami bliskimi najemcy, mogą się ubiegać o przydział tego lokalu wyłącznie na zasadach ogólnych, to jest w trybie art. 31 ust. 1 lub art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ i przy

Decyzja jest niewykonalna w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 5 wówczas, gdy zachodzi przeszkoda w jej wykonaniu wynikająca z określonych przepisów prawa lub jest faktycznie nie możliwa do wykonania np. przy istniejącym stanie wiedzy technicznej. Nie uzasadnia natomiast twierdzenia o niewykonalności decyzji jej wysoki koszt lub nieopłacalność ekonomiczna.

Jeżeli trwały zanik wody w nieruchomości albo utrata jej przydatności do użytku ludności lub dla potrzeb inwentarza powoduje brak możliwości zaopatrzenia się w wodę znajdującą się w tej nieruchomości oraz utratę przydatności urządzenia służącego do zaopatrzenia się w nią /studni/ to w ramach przepisów dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /t.j. Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ powstanie szkody górniczej

Wezwanie kierowcy do poddania się egzaminowi sprawdzającemu jego kwalifikacje na podstawie art. 82 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 6 poz. 35/ nie następuje w formie decyzji administracyjnej. Wydana zaś w takim przypadku decyzja nie przewidziana w prawie materialnym uzasadnia stwierdzenie jej nieważności /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

W świetle art. 43 i art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nałożenie na właściciela /zarządcę/ obiektu budowlanego obowiązku usunięcia źródeł emisji związków toksycznych w lokalu mieszkalnym nie może budzić żadnych wątpliwości, bez względu na fakt, że wykonanie robót członek spółdzielni zlecił obcemu wykonawcy. Kwestia ustalenia, kto ma ponieść

Rozstrzygnięcie w przedmiocie indywidualnej sprawy administracyjnej przyjęcia albo odmowy przyjęcia na pierwszy rok studiów w szkole wyższej jest decyzją administracyjną w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, do wydania której mają zastosowanie przepisy tegoż kodeksu, przy czym organem administracji państwowej pierwszej instancji administracyjnej uprawnionym do wydania decyzji jest Wydziałowa

O tym, czy obóz hitlerowski był obozem koncentracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/, decyduje nie jego nazwa, zwłaszcza w nomenklaturze niemieckiej, ale jego funkcja w realizacji eksterminacyjnej polityki okupanta wobec Polaków.

Fakt popełnienia przestępstwa i prawomocnego skazania za nie, mimo, że skazanie uległo następnie zatarciu nie jest obojętny w sferze stosunków społecznych, a przede wszystkim ocen etyczno-moralnych.

W przeciwieństwie do art. 7 ustawy z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa /Dz.U. nr 48 poz. 283 ze zm./ art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ przewiduje zaniechanie dotychczasowego użytkowania gruntów dokonane przez jego posiadacza lub właściciela po uprzednim określeniu warunków tego

Stanowi naruszenie art. 3 i art. 21 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ przyjęcie w decyzji administracyjnej rozstrzygnięcia niezgodnego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo opartego na rozszerzającym tłumaczeniu ustaleń wymienionego planu, powodującym ograniczenie praw właściciela do korzystania z gruntu m.in. co do

1. Skoro teren obejmujący nieruchomość w ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne - decyzja w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego przewidująca podział tej nieruchomości na cele odpowiadające jej przeznaczeniu - w świetle art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nie

Przy ocenie prawa do opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła nie uważa się za pracowników tylko tych osób zatrudnionych w celu nauki zawodu i przyuczenia do wykonywania określonej pracy, z którymi zostały zawarte umowy zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie nauki zawodu i przyuczenia do określonej pracy młodocianych

Organ podatkowy nie ma wprawdzie obowiązku zastosowania się do propozycji czy też opinii organizacji samorządu społeczno-zawodowego i gospodarczego podatników, ale obowiązany jest do podania w decyzji, dlaczego stanowiska tego samorządu nie uwzględnia.

Jeżeli ustalenie podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej, o której mowa w art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ jest możliwe przy zastosowaniu różnych metod jej obliczania, to organ podatkowy winien w decyzji szczegółowo uzasadnić, dlaczego przyjął określoną metodę, a inne możliwe do zastosowania i analizowane w sprawie pominął.

Naprawa szamb i urządzeń asenizacyjnych nie mieści się w ramach usług asenizacyjnych i nie jest objęta zezwoleniem na wykonywanie usuwania nieczystości ponieważ nie występuje tu wymagana w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/ przesłanka niezbędności tych prac dla realizacji czynności podstawowej.

Zrzeczenie się w postępowaniu administracyjnym lokalu mieszkalnego, którego najemcami są małżonkowie, nie stanowi sprawy mniejszej wagi - w rozumieniu art. 33 par. 4 Kpa - nie może więc być dokonane przez jedno z małżonków bez umocowania udzielonego przez drugiego małżonka.

Dysponowanie nieruchomością nie oznacza prawa do przeniesienia jej własności, lecz jedynie do wykorzystania na określony zgodnie z wolą właściciela cel. Przepisy art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ i par. 21 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego