1. Najemcom lokali położonych w budynku objętym zagospodarowywaniem zbędnych pomieszczeń służy ochrona przewidziana w art. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./. 2. Prawo do dysponowania nieruchomością przysługuje z mocy prawa jej właścicielowi i wieczystemu użytkownikowi. Sprawa uzyskania przez inwestora prawa do dysponowania nieruchomością nie jest

1. Fakt, że wspólnota wyznaniowa Świadkowie Jehowy nie należy do kategorii związków wyznaniowych uznanych przez Państwo, nie oznacza, że stałe wykonywanie funkcji duchownych na rzecz współwyznawców jest przyczyną społecznie nie usprawiedliwiającą uchylania się od podjęcia innej pracy zarobkowej w rozumieniu art. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu wobec osób uchylających się od pracy

1. W decyzji administracyjnej zezwalającej na założenie i przeprowadzenie na nieruchomościach, o których mowa w art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ winien być określony zarówno właściciel nieruchomości, której zezwolenie dotyczy jak i podmiot /strona/, na rzecz którego zezwolenie zostało wydane. 2. Decyzja wydana na

Rozbiórka nie musi oznaczać niszczenia domu, gdyż może on być przesunięty w miejsce gdzie budowa jest dozwolona na podstawie pozwolenia organu administracji o które skarżący może czynić starania.

1. Zasady stosowania ustaleń miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego w działalności inwestycyjnej, a więc również wydawania decyzji administracyjnych, o których mowa w przepisach art. 3 i art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ stanowią, że obiekty budowlane mogą być budowane wyłącznie na terenach przeznaczonych na ten cel zgodnie

Zameldowanie, co wynika z postanowień art. 1 ust. 2 i art. 48 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/, jest czynnością techniczną i pozwala na rejestrację danych o miejscu pobytu osoby. Jeżeli jednak zgłoszone dane budzą wątpliwości, rejestracji dokonuje się z uwzględnieniem ustaleń poczynionych przez urząd dokonujący zameldowania art. 48 ust

1. Możność zastosowania art. 155 Kpa w sprawie należy rozważać w świetle wydawania ostatecznych decyzji administracyjnych. 2. Art. 155 Kpa daje podstawę jedynie do pozytywnej decyzji dla strony, natomiast brak przesłanek do jego zastosowania powoduje bezprzedmiotowość postępowania /art. 105 par. 1 Kpa/.

Niedopuszczalna jest skarga do sądu administracyjnego na decyzję o odmowie mianowania aplikantem sądowym.

Organ administracji państwowej nie może korzystać z kompetencji zawartej w art. 200 par. 2 Kpa w wypadku, gdy skargę uważa za niesłuszną.

Jeżeli w sprawie indywidualnej, rozstrzyganej w drodze decyzji administracyjnej przez spółdzielnię, wydana przez nią decyzja została przez organ odwoławczy zmieniona w taki sposób, że nakłada na spółdzielnię określony obowiązek, to wniesienie skargi na decyzję tego organu do sądu administracyjnego przez radę nadzorczą takiej spółdzielni znajduje oparcie w art. 197 pkt 1 Kpa.

1. Zasada, że Naczelny Sąd Administracyjny bada bezpośrednio zgodność z prawem decyzji administracyjnych, a więc aktów wydanych w sprawach indywidualnych, nie kontroluje natomiast aktów normatywnych stanowiących podstawę prawną tych decyzji, nie stoi na przeszkodzie pośredniej kontroli legalności aktów normatywnych stopnia niższego niż ustawa, w toku badania zgodności z prawem zaskarżonej decyzji.