Ustawa z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa /Dz.U. nr 48 poz. 283 ze zm./, określająca szczegółowo zasady zamiany gruntu rolnego na leśny, stanowi lex specialis w stosunku do ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/.

1. Decyzja dotycząca wstrzymania robót budowlanych może być wydana również w przypadku gdy obiekt budowlany jest już ukończony. 2. W pojęciu robót budowlanych mieści się również sporządzenie odpowiedniej dokumentacji technicznej potrzebnej do wykonania robót budowlanych. Bez dokumentacji nie można ustalić czy budowa faktycznie jest ukończona w sposób który pozwalałby oddania do użytku obiektu budowlanego

Czy w przypadku uchylenia lub stwierdzenia nieważności przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji wydanej w sprawie lokalowej, w której postępowanie zostało wszczęte przed dniem 1 marca 1983 r. a uchylenie /stwierdzenie nieważności/ nastąpiło po tym dniu, ponowne rozpatrzenie sprawy przez organ administracji państwowej powinno w oparciu o przepisy ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe

Artykuł 42 ust. 1 i 2 w związku z art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146/ upoważnia przedsiębiorstwa utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów do żądania, aby okres zwolnienia ich od podatku dochodowego

W ustawie z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ przewidziana jest szczególna ochrona ziemi, jako środka produkcji niezbędnego do wyżywienia narodu. Zgodnie z art. 30 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek rekultywacji /przywrócenia wartości użytkowych gleby, poprawy jej cech fizycznych i chemicznych/ spoczywa na tym, kto spowodował degradację ziemi. Właściciel działki

Treść art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111/ wskazuje, że ustawodawca pozostawił uznaniu Ministra Finansów - przy rozstrzyganiu spraw na podstawie tego przepisu - istnienie bądź nieistnienie w konkretnej sprawie szczególnych okoliczności uzasadniających zaniechanie ustalenia i poboru podatków, jak również zakres ewentualnego zaniechania.

Zezwolenie na wybudowanie stałego ogrodzenia na szerokości drogi służebnej z ustanowioną służebnością przechodu, przejazdu i przegonu, stanowi naruszenie art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, gdyż inwestor nie jest wyłącznym dysponentem tej nieruchomości. Ogrodzenie utrudniałoby gospodarczą eksploatację nieruchomości skarżącego, pozbawiało

Po dniu wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, które wyłączają garaże spod przepisów o szczególnym trybie najmu /art. 22 ust. 1 pkt 11/, rozwiązanie stosunku najmu tego rodzaju pomieszczeń nie może nastąpić w wyniku decyzji administracyjnej nawet wówczas, gdy najem ten powstał na skutek decyzji o przydziale garażu.

1. Przepisy ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ przewidują możliwość wydania odrębnej decyzji o odszkodowaniu. W decyzji takiej jako uprawniony do otrzymania odszkodowania winien być wskazany właściciel nieruchomości i jeżeli w tym zakresie istnieją trudności w ustaleniu bądź toczy się spór lub stosowne postępowanie sądowe zmierzające

Jeżeli budynek mieszkalny nie podlega rozbiórce, ale powstało zagrożenie dla życia lub mienia osób w nim zamieszkałych ze względu na roboty budowlane przy sąsiednim budynku i tylko na czas wykonywania tych robót, nie zachodzą okoliczności uzasadniające skierowanie tych najemców do spółdzielni mieszkaniowej /art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55

Przy rozpatrywaniu wniosku o dostarczenie przez organ administracji państwowej innego lokalu mieszkalnego w zamian za lokal dotychczas zajmowany /tzw. zamiana z urzędu - art. 52 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, okoliczności wskazane w art. 53 ust. 2 tej ustawy powinny być brane pod uwagę jako kryteria oceny zasadności wniosku, nie mają jednak one

Tworzenie odpowiednich warunków dla działalności w tej samej dziedzinie dwóch, a nawet kilku, organizacji handlowych jest zjawiskiem pożądanym z racji czynnika konkurencyjności, lecz nie może to być traktowane jako szczególny i jedyny wzgląd natury gospodarczej, uzasadniający odebranie lokali użytkowych jednej z takich organizacji na rzecz innej /art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo

1. Zarządzenie nr 72 Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 1952 r. w sprawie pisowni nazwisk i imion w dowodach osobistych i tymczasowych zaświadczeniach tożsamości /nie publikowane/ wydane na podstawie art. 10 ust. 2 dekretu z dnia 22 października 1951 r. o dowodach osobistych /Dz.U. nr 55 poz. 382/ upoważniało do zmiany z urzędu pisowni nazwiska na polską tylko wówczas, jeżeli nazwisko to miało

Skoro odszkodowanie za zasiewy i uprawy winno być ustalone według cen określonych w par. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie odszkodowań za nie dające się usunąć uszkodzenia gruntów rolnych i leśnych, za uszkodzone wskutek robót górniczych zasiewy i uprawy oraz w sprawie sposobu wypłaty odszkodowań pieniężnych za szkody górnicze /Dz.U. nr 32 poz. 151/, a prawo górnicze

Decyzja o rozgraniczeniu nieruchomości, wydana przez organ administracji mimo zawartego w protokole granicznym sprzeciwu strony co do granicy ustalonej przez geodetę, rażąco narusza art. 7 ust. 3 dekretu z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości /Dz.U. nr 53 poz. 298 ze zm./.

1. Dla oceny, czy ustanie służby wojskowej łączyło się z przestępstwem dezercji, powołane były i są wyłącznie sądy wojskowe. 2. Niedopuszczalne jest podawanie w uzasadnieniu decyzji ZBoWiD faktu dezercji o ile nie stwierdziły go sądy wojskowe gdyż stanowi to ingerencję w sferę zastrzeżoną wyłącznie do ich kompetencji.

Organ nie może skorzystać z omawianego przepisu po przekazaniu skargi do sądu administracyjnego, co jest także logicznym następstwem i tego, że nie dysponuje już aktami sprawy, a oceny słuszności skargi dokonał w odpowiedzi na skargę wniesionej w wykonaniu obowiązku określonego w art. 200 par. 3 Kpa.

Skarżący nie jest w sprawie i nie mógłby być stroną uprawnioną do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ostateczną decyzję Urzędu Kontroli Publikacji i Widowisk. W kwestii tej nie obowiązują bowiem przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, gdyż została ona uregulowana w sposób szczególny /art. 11 ustawy o kontroli publikacji i widowisk/. Mianowicie w wydanej - zgodnie z upoważnieniem

O tym, czy nieuznanie za dowód w postępowaniu podatkowym ksiąg prowadzonych przez podatnika było prawnie uzasadnione, decydują tylko te okoliczności, które zostały podane przez organ podatkowy w uzasadnieniu decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego /art. 169 par. 2 zd. ostatnie Kpa/.

Nie narusza prawa decyzja organu administracji państwowej o uchyleniu - w wyniku wznowienia postępowania - decyzji ostatecznej o stwierdzeniu nabycia prawa własności nieruchomości przez posiadacza samoistnego, nie zawierająca wszakże nowego rozstrzygnięcia o istocie sprawy /art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa/, jeżeli w wyniku wznowienia postępowania i uchylenia decyzji dotychczasowej sprawa podlega przekazaniu